அன்று ராஜனின் மனம் பணியில் செல்ல மறுத்தது......சீதாவை பற்றிய நினைவாகவே இருந்தார்.......
சந்துருவை அலைபேசியில் அழைத்தார்......ராஜனின் அழைப்பை பார்த்த சந்துருவுக்குள் சிறு அச்சம் ஏற்படத்தான் செய்தது,அலைபேசியை எடுத்து காதில் ஒத்தினான்......
"ஹலோ அப்பா....."சந்துருவின் குரல்
"சந்துரு.....காலேஜ்ல தானே இருக்க?...."ராஜன் கேட்டார்
"இல்லப்பா,நான் இன்னைக்கு காலேஜ் போவல.....மூடே சரியில்ல....."சோர்வோடே சந்துரு கூற....
"இப்படி எல்லாம் சொல்லி காலேஜ் கட்டடிச்சா,எப்படா டிகிரி வாங்குறது......ஒழுங்கா காலேஜுக்கு கிளம்பி போ.......சீதாவையும் கொஞ்சம் கவனிச்சுக்க........"ராஜன் பேச
"சீதா இன்னைக்கு காலேஜ் போனாளா?...."சந்துரு கேட்டான்
"ஏன்டா அப்படி கேக்குற....கொஞ்ச நாளா அவ ஒரு மாதிரியாதான் இருந்தா......இன்னைக்கு நல்லாதான் பேசுனா,ஆனாலும்......என் மனசுக்கு அவ பத்தின யோசனையாவே இருக்கு......நீ அவ கூடவே இருடா....."தந்தையாய் அவர் கெஞ்ச....
"சரி....நான் இப்பவே கிளம்புறேன்....."சந்துரு கூற
"சரிடா பாத்துக்க...."என்றவாறு அலைபேசியை அணைத்தவர்,சற்றே நிம்மதி பெருமூச்சுவிட்டார்
சந்துரு கல்லூரியை அடைந்த சமயம்,முதல் வகுப்பு தொடங்கியிருந்தது......பேராசிரியர் கரும்பலகையில் எழுதிக் கொண்டிருந்த சமயம் பார்த்து,சந்துரு மெதுவாக உள்ளே வந்து அமர்ந்து கொண்டான்
மோகித்தும் கல்லூரிக்கு வரவில்லை......சந்துருவின் கண்கள் சீதாவை தேடின,உதயாவுக்கு அருகில் அவள் இல்லை......வகுப்பில் எங்கும் அவள் இல்லை.......சற்றே பதட்டம் கொண்டான்......உதயா மெல்ல அவனை பார்த்தாள்
"சீதா எங்க?...."மெல்லிய குரலில் சந்துரு கேட்க...
"அவ இன்னைக்கு காலேஜ் வரல....."அதே மெல்லிய குரலில் உதயா பதிலுரைக்க.....சந்துருவின் பதட்டம் அதிகரித்தது......
"என்னாச்சு?...."உதயாவின் மனமும் அமைதி இழந்தது
சற்றே குழப்பத்தில் ஆழ்ந்தவன்........"நீ வெளிய வா.....நான் சொல்றேன்......"என்றவாறு,வந்த வண்ணமே வகுப்பைவிட்டு வெளியேறினான்
