(Ryan's PoV)
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
Nagseselos ako.
P*tcha.Sobrang nagseselos na talaga ako. Halos dalawang buwannaako sunod-sunod kay Kyla at sa ga*gong Ace na yun! At pakiramdam ko talaga malapit na akong sumabog sa galit at selos.
Ilang beses na akong nagtangkang lapitan si Kyla at yayaing lumabaspero kung hindi siya may gagawin, may pupuntahan kasama si Ace, o di kaya ay may laban kami.Halos hindi na kami nag-uusap, minsan kapag pumunta ako sa kanila ay late na siyangumuuwi. Kung noon, galit na si Kurt nito dahil super late na siya umuwipero dahil okay naman kay Tito aywala na siyang magawa.
Hindi na rin kami nagkakasama dahil bumalik na si Tito sa D5.
At wala akong magawa sa mga nangyayari. Hindi ko naman kayang magalit sa kanya dahil hindi sapat na rasonang pagiging mag-best friendnamin para pagalitan ko siya.
Ngayon, yayain ko siyang pumunta kina Manang Sol. Ang alam ko kasi ganitong oras ang uwian niya kaya aabangan ko na lang siya dito sa labas ng room niya. Hindi niya naman ginagamit yung sasakyang binigay sa kanya ni Tito, at mabuti naman yun.
Oh. There she is.
"Labs!" bati ko sa kanya nung makita ko siyang palabas ng room niya. Napatingin siya pati yung mga classmates niya.Kasama niya naman yung Jana.
"Hi Labs."Nakangiti siya habang papalapit siya. Kasunod si Jana
"Hi Jana." Binati ko na din. "Labs, may gagawin ka pa ba? Kasi nami-miss ka na daw ni Manang Sol."Tiningnan ko lang siya pero mukhangnag-iiwas siya ng tingin sakin na hindi mapakali.
"Ah k-kasi Labs, uuwi ako ng maaga kasi magpapaalam ako kay Appa kung pwedeng dun kami gumawa ng project ni Kyle. Alam mo na, partners kami."Sinasabi ko na nga bat kasali na naman si Ace dito.
"Ah G-ganun ba? Sige, siguro sa susunod na lang kapag hindi ka na busy." Hindi ko na hinintay pa ang sumagot siya at dali-dali akong tumalikod at naglakad palayo. Narinig kong tinawag niya ako pero pinilit ko talagang hindi lumingon. Sobrang miss ko lang naman siya at kunting oras lang naman ang hinihingi ko pero bakit ganun siya? Hindi na ba ako mahalaga sa kanya? Bestfriend niya pa din ako, pero parang pakiramdam ko ang layo-layo na ni Kyla sakin.
Kainis.
Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa tambayan namin. Kumuha naman ako ng beer at pumunta sa likod bahay.Sa tree housenamin ni Kyla.
Buong orasko lang tinitigan ang mga pictures namin dun.Bakit kasi napaka-torpe ko pagdating sa kanya?Kung hindi sana ay matagal na niyang alam na mahal ko siya. Nakaka-g*go talaga ang pag-ibig! Wala namang mali pero wala ka namang magawa para maging tama ang lahat.
"Kyla, kelan mo ba ako makikita hindi bilang isang bestfriend lang?kung hindi mo ba ako kaibigan, mamahalin mo din ako?" para na akong baliw dito dahil sa kinaki-usap ko na ang mga pictures sa harap ko.
(Kyla's PoV)
~Ako'y litong-lito, ako'y gulong-gulo~
"Composing some songs?"napa-ayos naman ako ng upo mula sa pagkakadapa ko dahil sa pagpasok ni Tita sa kwarto ko.
"Wala lang magawa tita."Inayos ko naman yung mga nagkakalat na notebook sa kama ko at tinabi muna.
BINABASA MO ANG
Forever is You
Teen Fiction"LOVE" a big sacrifice isn't it? You FORGIVE and try to FORGET. You know you'll CRY but you still give it a TRY. You've HURT but you continue to LOVE. You were BETRAYED but you still HOPE. and the next big hit??? You've been LEFT but you still WAIT!
