(Ryan's PoV)
I don't know if what happen in the past days? Ang alam ko lang ay dapat maghanda kami para sa laban namin. But I have this idea to confess to Kyla what I felt for her.
I'm currently here at our tambayan. Just preparing a dinner for Kyla. Hindi ko talaga alam kung ano ang nangyayari sakin. Napigil ko ang sarili kong sabihin sa iba ang lahat ng nalalaman ko, despite of what is happening. Naaawa na ako sa kanila, especially to Kiera. Also to Kurt and Sean, they are my friends but I promise to Tito James na hindi ko sasabihin sa kanila ang mga nalalaman ko. Tsaka hindi ko naman talaga alam ang buong katotohanan. Mabuti na rin sigurong si Tito na ang magsabi sa kanila.
For now, I just need to talk to Kyla. That's the most important now, well just for me.
~~
Around 5 pm ay nandito na ako sa tapat ng school, sabado naman kasi ngayon kaya walang pasok pero nandito si Kyla eh, may ginawa daw group project? Ah basta sa kanilang major subject daw? Pano ko nalaman? Sa akin na lang yun, hindi naman si Kyla ang tanungin ko dahil baka maghinala pa ang isang yun.
Maya-maya pa ay nakita ko na siyang palabas ng school ng mag-isa. Teka, hindi ba sila sabay nung g*gong boyfriend niya?
"Labs!" tawag ko naman sa kanya nung hindi ako napansing nakasandal sa sasakyan ko.
Ngumiti naman siya sakin tsaka lumapit.
"Oy bakit ka andito?" kinuha ko naman yung bitbit niyang mga libro at binuksan ang pintuan ng sasakyan ko.
"May pupuntahan tayo." Sabi so at ngumiti sa kanya. Parang naguluhan naman siya pero pumasok na rin sa loob. Nilagay ko muna ang mga gamit niya sa backseat bago pumasok sa loob at pina-andar yung sasakyan.
Gagawin ko na ang dapat matagal ko ng ginawa, pero hindi ko magawa-gawa dahil sa takot.
Nagkwentuhan lang kami ng mga memories namin noong mga bata pa kami. At namimiss ko na talaga ang mga araw na yun, yun bang kami lang ang laging magkasama. Wala pang ibang taongnagpapasaya sa kanya kundi ako lang. Pero ngayon, sobrang dami na ng nagbago. Alam ko naman na hindi na namin maibabalik pa ang dati. Hinding-hindi na.
Sa buong byahe namin ay nagtatawanan lang kami. Pero makaraan lang ang ilang minuto ay narrating na namin ang tambayan namin.
"Oh teka, bakit tayo nandito?" tanong pa niya nung tumigil na kami sa labas ng bahay.
"Surprise?" ngumiti naman ako.Tsaka bumaba na ako at umikot sa kabila para pagbuksan siya ng pinto.
"Ohhh.....okayyyyy? Ano na namanba ito Mr. Ryan Kent Lopez? " hindi ko na lang siya sinagot at naglakad papasok sa bahay, nakasunod naman siya na walang tigil sa pagtanong.
Sa garden na ako tumuloy kasi naman ay nandun na ako pinaghandaan ko. Huminto ako sa bandang pinto ng bahay at siya rin ay tumigil na sa paglakad at pagsasalita na rin. I'm knew it, it will leave her speechless. Kilala ko na talaga siya.
Dinala ko naman siya papunta sa mesa na meron nang nakahandang mga pagkain, nakatulala pa din kasi siya. Kinuha ko na ang ginatara na nasa may gilid lang nung mesa tsaka nagsimulang tumugtog.
Do you remember when I said I'd always be there.
Ever since we were ten, baby.
When we were out on the playground playing pretend.
I didn't know it back then.
Habang kinakanta ko yun, bumalik lahat ng ala-ala namin, simula nung mga bata pa lang kami. Hindi ko akalain na magtatagal ng ganito ang pagkakaibigan namin.
BINABASA MO ANG
Forever is You
Teen Fiction"LOVE" a big sacrifice isn't it? You FORGIVE and try to FORGET. You know you'll CRY but you still give it a TRY. You've HURT but you continue to LOVE. You were BETRAYED but you still HOPE. and the next big hit??? You've been LEFT but you still WAIT!
