(Kyla's PoV)
Today is Friday, which means 2 more days before the pageant and I can’t really explain how nervous I amright now.And until now, I can’t forget the incidentlast Monday >///<
After kasi ng kahihiyan ko nun ay medyo naging mailing na ako kayKyle.Lumalapit lang ako sa kanya kapag kailangan na talaga. As in sobrang iniiwasan ko na talaga siya. Hindi ko alam kung pansin din yun ng mga kasamahan namin dahil parang wala naman silang paki, dahil siguro tulad ko ay kinakabahan na din sila. Meron naman na papitiks-pitiks lang. yung mga sanay na siguro sa mga ganito.
“Hoy Gatas!” anak ka naman ng Milo oh! Isa din yan sa mga kinaiinisan ko , dahil hindi na niya ako tinatantanan ng kakagatas niya sakin (-_-)
“Bakit na naman biscuit?” naiirita na talaga ako, alam ng busy-busyhan ang peg ko!“Ano na naman ang kailangan mo?”
“Oy Gatat at Biscuit daw oh~”“Perfect combination~” ayan na naman ang walang katapusang kantiyaw ng mga kasamahan namin, ganyan sila palagi kapag nag-uusap (but more on nag-aaway) kami ni Kyle!
“Heh! Manahimik kayo at magtrabaho!” sigaw ko na lang sa kanila pero pinagtawanan lang nila ako.
“Punta daw tayo kay Jason at tumulong sa kanya.”Sabi niya habang inaayos ang mga gamit niya.Sa wakas, makakaalis na din sa lugar na ‘to.
Actually, kanina pa tapos ang last practice namin. At ngayon, tinutulungan ko langsina Jana sa kanilang mga gagamitin sa pageant, kasama din ang iba pang contestant. Kami lang naman ni Kyle ang walang gagawin kaya tumulong na lang ako. Si Kyle? Ayun sa kabilang side ng gym, nagbabasket.Sabi kasini Jason siya na daw bahala sa lahat pero ito at pinatawag niya pa kami para tulungan siya. Psh (-_-)
Dahil sa sinabi niya ay agad ko namang inayos ang sarili ko as well as ang mga gamit ko.
“Mauna na kami. Kitakits na lang sa Monday.” Paalam ko sa kanila. Humalik naman sakin si Jana, nag-wave lang naman ang iba.SiKyle? Ayun, lumabas na!di obvious na excited masyado.
ɷɷɷɷɷɷɷɷɷɷ
“Hoy Biscuit, hindi naman ito ang daan papunta kna Sir ha?”kanina pa kasi ako nagdududa kung saang lupalop na ba kami ng pinas. (syempre OA naman yun) napansin ko kasing iba ang daang tinatahak namin. Alam kong hindi ito papunta kina Sir.
“Sinabi ko ba na nasa kina Sir si Jason?” pahiya 101. Bat ba lagi na lang ako napapahiya sa lalaking ‘yo? Ang malas talaga!
Hindi na ako umimik pa after nun, kasi naman pinagtawanan lang ako ng katabi kong biscuit! Arrgggh sarap talagang isawsaw sa kapeng mainit! Kapag hindi ako nakapag-pigil, makakatikim talaga sakin ‘to.
“Ang cute mo talaga kapag naiinis!Hahahah.”Teka?
“Ano?” baka nabingi lang ako. Ang dinig ko kasi cute daw ako?
“Wala, sabi ko may parade mamaya ng mag bingi baka kako gusto mong sumali?” arrgghhh! Masasabunutan ko na talaga ang lalaking ‘to. I swear.
Hindi na talaga ako ngasalita at nakatingin lang sa labas ng bintana. Teka, nasaan na ba kami? Almost 1 hour na kaming bumabyahe pero di pa rin kami nakakarating kay Jason. At ito pa, gutom na talaga ako. Aba naman, past 12 na kaya ng tanghali, sino ang hindi magugutom niyan?
Maya-maya pa ay tumigil kami sa isang restaurant. Hay! Nakaramdam din ang mokong.
As usual, nauna na siyang bumaba at pumasok na loob ng restaurant. Ano pa nga ba ang aasahan ko sa isang gentleman na katulad niya?Sumunod naman ako, at si Jason at Kyle agad ang bumungad sakin.So dito pala talaga ang destinasyon namin?
BINABASA MO ANG
Forever is You
Ficção Adolescente"LOVE" a big sacrifice isn't it? You FORGIVE and try to FORGET. You know you'll CRY but you still give it a TRY. You've HURT but you continue to LOVE. You were BETRAYED but you still HOPE. and the next big hit??? You've been LEFT but you still WAIT!
