O GÜN

HASTANE

Duvarın önünde bir anda durunca biraz geri çekilip yolun karşısına geçmiştim. Ona fark ettirmeden ters yöne doğru ilerleyip bir arabanın arkasına geçtim. Kızı bekleyen bir çocuk vardı. Karanlıkta tam göremesem de bugün kızın gördüğü çocuk olduğunu anlamıştım. Çocuk kızı görünce hızlı adımlarla gelip sarıldı. Elimi çeneme götürüp bir küfür savurdum
''Ulan ne oluyor amına koyayım. Biriyle öpüş gel buna izlet gel şimdi buna sarıl.'' Cebimden telefonumu çıkarıp Kenan'ı aradım.
''Alo Kenan konum atıyorum beni al.''
Kenan yirmi dakika sonra gelmişti. Kız ufak bir tartışma sonrasında eve girmişti.
Arabanın kapısını açıp ön koltuğa geçtim. Kenan tek gelmişti. Biraz ilerleyince sağda kalan çokta büyük olmayan villayı işaret ettim.
''Kenan bu evde yaşayan herkes hakkında bilgi edin. Yarın masamda olsun.'' Deyip eve baktım son bir kez.

...

''Abi mekana birkaç kişi gelmiş görüşmeye ne zaman geçeriz?''
Elimdeki dosyayı kapatıp koltuğun arkasındaki ceketi aldım hızlı bir şekilde giydim.
''Çıkalım.''
Adı Ece'ydi. Babası Kerim Kutay göz doktoru, annesi ise Nilgün Kutay o da çocuk doktoru. Abisi Ege Kutay o da henüz pratisyen hekimdi. Ece ise henüz üniversite okuyordu. Ailecek başarılı bir kariyerleri vardı. Babasının babası eskiden çok zengin olmasa da durumu iyi olan birisiydi.
Ece'nin okuduğu tüm okullar, gittiği kurslar her şey dosyada yazıyordu. Bir de bu arkadaşları Derin ile Baran. Sürekli siyam ikizleri gibi her şeyi birlikte yapmışlardı. Dünki çocuk bu Baran itiydi tanımıştım.
Bir de aralarına sonradan katılan Seçil denilen kız var tabi. Aralarındaki ilişkiyi tam çözemesem de hepsi yakın duruyordu.
''Abi bu evi neden araştırdık? Dün bir şey mi oldu?''
''Kız için.''
''Hangi kız?'' kenan ile yalnızken her şeyi konuşurduk. Babam daha 18 olmadan takmıştı peşime onu. Sonradan iyi anlaştık kardeş gibi olduk. Aramızda gizli saklı iş yoktu. Yaş farkımız da çok değildi zaten.
''Dün Asım'ın sitesine girmeden köşede ağlayan bir kız vardı işte o.''
''Tanıyor muyuz abi?'' tanımadığımızı biliyordu.
''Tanıyacağız''
Tanıyacaktım. Ben onu fark etmiştim, o da beni fark edecekti.

...

Mekanın önüne gelince yok artık der gibi arabadan çıkmaya hazırlanan Kenan'ı durdurdum. O buradaydı. Benim mekanıma gelmişti. Daha öncede mi gelmişti acaba? Nasıl görmemiştim? İndiği arabaya baktım inenleri görünce kaşlarım çatıldı.
Dünki kadro buradaydı. Ön koltuktan çıkan kumral kız Seçil'di. Baran da arabadan inip yürümeye başlayınca hızlıca arabadan inip ben de merdivenlere doğru ilerledim. O sırada çocuk bir anda durup arabaya geri döndü. Kenan da arabayı park etmiş arkamdaydı. Telefonumla oyalanıyor gibi yapıp çocuğu izledim. Arabadan bir ceket alıp Seçil denen kızın omuzlarına bıraktı. Gözlerim Ece'ye kaydı. İyi durmuyordu. Neredeyse ağlayacaktı. Sorun neydi? Yakın arkadaş değil miydi onlarla? O sırada o ikisi ilerleyip mekana girerken Ece olduğu yerde kaldı, fark etmediler. Arkasına doğru ilerlediğimde bir anda geriye doğru yalpaladı. Hızlıca ona doğru adım atıp kollarından tuttum.
Gözleri dolu doluydu. Gür sarı saçları mis gibi kokuyordu. İçime çektim. Bana korkuyla bakan gözlerini görünce sinirlendim. O sırada duyduğumuz sesle birlikte hızlıca kollarımdan çıktı.
''Ece!'' Ne bağırıyorsun it demeyi istedim. Yanımıza ulaşmıştı bile.

''İyi misin?'' diyerek Ece'nin kolundan tuttu. Gözlerim parmaklarında olsa bile aklım onları kırdığım anı hayal ediyordu. Tüm kızlara böyle miydi bu şerefsiz bu kadar yakın mıydı?
''iyi!'' dedim bir anda. Gözleri bana döndü sinirle.
''Tanışıyor musunuz?'' Ece'ye döndüm. O sırada diğer kız seslenince Ece Baran'ı sürükleyerek merdivenlere ilerledi ve içeri girdiler.

Kenan'ı beklemeden mekanın arka girişine odama doğru yöneldim. Ardımdan Kenan girmişti.
''Üst kat açık mı?'' dedim Kenan'a dönmeden. Mekan iki katlıydı, gündüz sadece alt kat açık oluyordu ve akşam olduğunda ise restoran bölümü yani üst kat da açılıyordu. Bazen ufak kutlama, toplantı gibi şeyler olunca üst katı erken açıyorlardı.