O GÜN

BABA

Herkese merhabalar, wattpade bölüm yüklerken sorun yaşıyorum maalesef. Yazım şeklini değiştiriyor elimde olmadan. Cümleler birbirine giriyor fazladan kelime koyuyor.. Bu kez farklı bir şekilde yükledim umarım sorun yoktur. İyi okumalar..

13 ARALIK ( O GÜN)
Sabahın erken saatinde Derin gelmişti. Kahvaltı edip son kez nişan elbisemin provasına gidecektik. Onur aradığında heyecanla açmıştım telefonu. Bizi almaya geleceğini söylemiş ısrarla kabul etmemiştim. Elbisemi görmesini istemiyordum. Derin de ona kızıp kendimiz gidip geliriz deyip zorla kapatmıştı telefonu. Kahvaltımızı ederken annemin akşama dayımlar ve teyzemlerin geleceğini haber vermişti. Nişandan önce Onur'un ailesi ile tanışmak istemişlerdi o yüzden bugün Saygın amcaları da davet etmiş annem hep birlikte yemek yiyecekmişiz. Son zamanlardaki kalabalık sofralar ile birlikte misafir odamızın birini yemek odası yapıp iki koca masa daha almıştık.. Yine de heyecanlıydı. Ailedeki tek kız torun olduğum için herkes heyecanlı ve her şeye şahit olup yardımcı olmak istiyordu.
Elbise provasından çıktıktan sonra annemin sipariş ettiği pastayı alıp Derin ile birlikte eve döndük. Tabi ki o da bizimleydi akşam. Canım kız kardeşim.. Öz olsak bu kadar yakın olur muyduk bilmiyorum.

Derin ile hazırlanıp aşağıya indiğimizde her şey hazırdı. Tüm misafirler geldiğinde Onur kucağındaki üç çiçeğin birini bana birini teyzeme birini de anneme uzatırken Derin'i görünce bir anlık utandığını görünce gülümseyerek elimdeki çiçeği Onur'a geri uzattım. Gülümseyip elimdeki çiçeği fark ettirmeden alıp Derin'e doğru yürüdü. Tahmin edememiş olmalıydı bu akşam burada olacağını.

Kısa bir sohbetin ardından babamın sofraya geçelim mi diye sormasıyla hep birlikte yemek odasına doğru ilerlediler. Annem ve teyzem ile birlikte mutfağa ilerleyip fırında duran ana yemekleri alıp biz de içeriye geçtik.
Abim ile Zeynep'in yan yana oturunca kıpkırmızı olduklarını görünce gülmemek için dudağımı ısırdım. Başımı çevirirken Onur'un bana baktığını görünce elimdeki kepçeyi düşürdüm. Annem hızlıca yerden alıp bana döndü.

''Hadi kızım otur sen yoruldun ve acıktın belli ki'' deyip gülümseyerek kepçeyi değiştirmek için mutfağa geri döndü. Yemeğe başladığımız anda kapı çalınca babama döndüm. Başka birini beklemiyorduk herkes buradaydı.
''Hemen geliyorum'' derken ağzını önündeki peçeteye silip ayağa kalkan babamın ardından annem de kalktı.
Birkaç dakika sonra annem garip bir yüz ifadesiyle geri dönünce abim ayağa kalktı.
''Anne iyi misin?'' derken ben de ayağa kalkmıştım.
''Onur iki dakika bakabilir misin?'' diyen annem bizi duymuyor gibiydi. Onur elindeki kaşığı masaya bırakıp sakince ayağa kalkıp annem ile birlikte odadan çıkacakken içeriye giren kişi ile olduğu yerde kaldı.
''Nilüfer?'' dediği an yutkunamadım. Onu gördüğüm an tanımıştım. Daha önce hiç görmesem de onu tanımıştım. Yaşıyordu. Buradaydı. Gözleri dolu dolu Onur'a bakarken kısa bir an ondan gözlerini çekip masadakilerin üzerinde gezdirdi. Aynı onunla birlikte ben de masadakilere dönerken teyzemlerin ve dayımların anlamsız bakışlarının ardından Saygın Amca'nın başını öne eğip eliyle alnını ovuşturduğunu görünce haberi var mıydı diye düşünmeden edemedim..Tabi ki biliyordu.. Onun aksine Zeynep ve Yasemin abla şokta gibiydi.
''Ni-Nilüfer?'' diyen Onur'un sesini duyunca silah sesi duymuş gibi irkilerek onun tarafına döndüm.
''Onur..'' derken göz pınarında bekleyen damla düşerken kendini Onur'un kollarına atmıştı. O sırada arkasında duran küçük kızı fark ettim. Gülümseyerek Nilüfer'e bakıyordu. Bakışlarını Onur'a çevirdiğinde ona ne kadar benzediğini düşündüm. Hayır hayır.. Yok Ece sus düşünme..
''Onur buradayım.. Sonunda yanındayım.. Yanındayız'' derken geri çekilip küçük kızın omuzlarından yavaşça çekip önüne aldığında Onur'un yüz ifadesini göremiyordum. Ayaklarım beni taşımakta güçlük yaşıyordu. İçimden konuşmaya başlamıştım. Gözyaşlarım akıyordu ama istemsiz. Ne yaşıyordum şu anda? Neden kimse konuşmuyor tek laf etmiyordu?
Nilüfer başını yavaşça kaldırıp Onur'a dönerken
''İnci, kızımız..'' dediğinde gözlerim kapanacak gibi olmuştu. Önümdeki sandalyeye elimi koyup dengemi sağlamaya çalışırken birinin belimi tutmasıyla kendime geldim.
''Sakin ol..'' diye fısıldayan Derin'i duyduğumda başımı yana doğru salladım. Olamazdım. Bunlar gerçek değildi. Olamazdı.
''Baba?'' derken Onur'un bacağına sarılan küçük kızı görünce daha fazla dayanamadım. Kendimi bırakırken abimin dayımın ve Derin'in Ece deyişlerini duymuştum.