ÇETE [gay]

33.

Emre arabadan inip hızlı adımlarla öndeki aracın arka koltuğunda bacaklarını açık kapıdan dışarı sarkıtmış, elindeki karton bardaktaki çayı iki eliyle düşünceli bir şekilde tutan Kayra'ya doğru ilerledi.

"Karınca Yuvasından, Kurtaların bölgesine gelmeyi nasıl başardın sen?"

Kayra kafasını kaldırmadan sakin bir sesle "Biraz yardım aldım." Dedi, Emre derin bir nefes verdi "Herneyse. Yaran falan yok öyle değil mi?" Dedi.

"Hayır, iyiyim."

Çayı yere bırakıp ayağa kalktı etrafta Sokak Köpeklerinden bir kaç kişi vardı ve Kayra'ya dik dik bakıyordu.

"Seni bulduklarına pek mutlu görünmüyorlar değil mi? Takma kafaya bizim Yaşlı Sokağın evine gidelim hadi. Biraz dinlenirsin."

Kayra ellerini pantolonunun cebine sokup Emre'nin az önce indiği araca doğru ilerledi "Önce beni Kuzey abinin yerine götür. Halletmem gereken bir şey var." Dedi.

Emre, Kayra'nın arkasından gelirken "Halletmen gereken bir şey mi?" Dedi.

"Kuzey abi çete dövmelerini yapan birkaç kişiden biri değil mi?"

Emre'nin gözleri şaşkınlıkla açıldı "Kayra?"

"İnsanların yeni bir Sokağa ihtiyacı var."

****

Kuzey'in dükkanının üst katında bulunan dairesindeki koltuklardan birine oturmuş dururken düşünceli bir şekilde önüne bakıyordu.

Daha doğrusu yolda Kayra'nın arabada anlattığı şeyleri. Hastalıklıları, Uyumsuz ve Gölge'yi, labaratuarı, Karınca Yuvasında'ki insanları.

Belirsizlerin kayıp haberleri sık sık kulağına gelirdi. Özelliklede Karınca Yuvasında ama asla arkasında böyle bir şey olacağını düşünmemişti.

Kayra patlamadan sonra kafasından hasar almış olabilir miydi diye düşünüyordu ama eminde olamıyordu. Çünkü Kayra'nın yüzündeki ifade onu korkutyordu.

Kapı açılıp kapandığında kafasını kaldırıp içeri giren Kuzey'e baktı "Kayra nasıl?" Dediğinde Kuzey dudağını büzüp salonla arasında sadece bir tezgah olan mutfağına girdi "İyi sayılır. Dövmeyi yaptığım yerin düşündüğünden fazla acıtması hakkında söyleniyor." dedi.

"O açıdan sormamıştım. Biliyorsun Kayra bu dövme işini hiç sevmez."

"Savaş'ın yerine geçmek istediğini söyledi. Bir sorumluluk hissetmesi doğal" Emre'ye döndü "Kahve?"

"Tabii. Kayra gibi sorumluluktan kaçan birinin mi? Hiç sanmam."

Kuzey meşgul bir sesle "İnsanlar büyür. Savaş, Sokak olduğunda buna hazırmıydı sanıyorsun." Dedi.

Emre kaşlarını çattı "Sen onu Sokak olmadan öncede tanıyor muydun?" Dedi.

Kuzey yüzündeki buruk gülümsemeyle önündeki kahve makinasına baktı. Dalgın bir sesle "Evet, onunla baya gençken tanışmıştık." Dedi, hafifçe güldü "Babası tüm bu işlerden sıkılınca Sokak olma işini Savaş'a bırakmak için deli taklidi yapmaya başlamıştı. O zaman sinirden ağlayarak yanıma gelmişti. Çocuk gibiydi. Asla tahmin etmezdim onun çetesini bu kadar büyütüp korkulan bir adam olacağını, bu kesin her şeyi batırır sonrada bir çukurda geberir gider diyordum."

Emre bakışlarını yere dikti "İyi bir adamdı." Dedi, Kuzey'in kahkaha attığını duyduğunda şaşkınlıkla ona baktı "Savaş asla iyi biri değildi Emre. O bir manyaktı." Dedi.

Emre bir süre arkası dönük bir şekilde kahveyi bardaklara dolduran Kuzey'i izledi. Ağzını açmıştıki kapı açıldı ve Kayra içeri girdi.

"Büyük Sokak, Rıfat amca, burda."