üniversite yolculuğu

110. kalp krizi

Sabah kalktım Harun hala uyuyordu dün çok yorulmuştu evraklarla. Banyoya gidip duş alıp çıktım mutfağa geçtim kahvaltı hazırlıyordum arkamı döndüm harun kafasını kapıya dayamış ellerini birleştirmiş beni izliyordu.

Günaydın Harun bey,

Günüm aymış ama uykum daha çok var.

Dün çok uğraştın evraklarla yardım edeyim dedim yok dedin.

Sende kendikini yapıyordun.

Ama hızlıydım ve azdı.

Omuz sirkti, Olsun taş atıp ta belim mi ağrıdı oturduğum yerde yaptım.

Haklısın.

Zeynep lens nerde?

Dün aynısını ben bankada iken telefonun çaldı senin sen müdürün odasındayken asker abilerden biri getirdi bende aldım çalışma odasına koydum.

Zeynep rica etsem.

Tamam tamam sen otur ben getiririm.

Çalışma odasına gidip lens'i aldım mutfağa gidip içinden bir göz çıkardım.

Harun kafanı kaldır aşkım.

Kafasını kaldırdı sol gözüne lens'i takıp oturttum sonra harun elimi tuttu.

Zeynebim ben seni hakedecek ne yaptım?

Asıl ben ne yaptım ben o kadar korkardım inşallah karşıma kötü biri çıkmaz diye duam kabul oldu bence.

Yardım edilecek birşey var mı?

Aslında var Eren ceketini o gün Esin ile gelirken unutmuş sor eğer evdelerse gidip bırakalım.

Peki.

Harun Eren ile konuşurken bende kahvaltıyı hazırlamıştım kahvaltıya oturduk biraz yedikten sonra telefonum çaldı güler anneydi.

Efendim anne.

Kızım dedi korku ile,

Anne iyimisin?

Harun evde mi?

Evet evde kahvaltı yapıyor.

Kızım Musa baban çok kötü birden nefesi kesildi yetişin. Dedi ve kapattı.

Harun!

Efendim Zeynep kimdi o

An.. an.. annen.

Ne dedi?

Baban.

Ne olmuş babama?

Nefesi kesiliyormuş yetişin diyor.

Kalk Zeynep kalk yetişelim.

Hızla kalktık arabayı çalıştırdım hızla annemlere gittik. Merdivenleri hızlı hızlı geçiyordu harun ve eve vardı babam koltukta oturuyordu nefesi kesiliyordu zor nefes alıyordu. İçeri girdik annemin sinir krizi sesi geliyordu ben mutfağa geçip annemi sakinleştiriyordum.

Harundan...
Babamın önünde diz çöküp elini tuttum o sıra Faruk, eniştem, Betül  gelmişti babam elimi tuttu nefesini zorla alıp verdiği sırada tek konuşmamızı söyledi herkes mutfağa annemin yanına gitti kapıyı kapattım ve babam sanki son konuşması imiş gibi konuştu.

Harun annen sana emanet kendi evinde kalsın ama ne yiyip ne içeriğinden bile haberin olacak benim üzerimdeki bu ev ve küçük işletme vardı oda annenin olacak sizin paylarınızı dağıttım gözüm ardımda kalmayacak.

Gözümde ki yaşları tutamadım artık.

Baba öyle konuşma sen iyi olacaksın bekle ambulansı arıyorum.