Can ile Nas'ın Savaşı

Bölüm 17-10

Mehmet dede, derinlere girmeden ve Bahtınur'un anlayacağı şekilde anlatmaya başladı.

Yıllarca devam eden şeyhlik ve cinler üzerinden hüküm sürme hüddamlığı, Bahtınur'un dedesine kadar, bu sülalede kalmıştı. Çok yorucu ve vebali olan bir işti. Bahtınur'un dedesinin babası da son hüddamlardan ve onlarca talebesi var. Talebelerinden biride Mehmet dede.

Bahtınur'un dedesi, el almak istemeyince, bu iş Mehmet dedeye kalmıştır.

***

Güzel kızım, bu asırlarca süren bir davanın tezahürü. İki taraf sürekli kavga halindeydi, ama bir birine zarar veremediler. Son 50 yılda kavga bitmişti. Ama tekrar başladı.

Karşı taraf lanet kitabı sürekli ortaya çıkartarak, bizim tarafta, bu lanetli kitabın karşısına (aynı panzehir gibi) diğer kitabı çıkartarak karşılık veriyor.

Bahtınur'un kafası bayağı karışmıştı. Ne kitabı, ne tarafı... Mehmet dede de, asında Bahtınur'un pek anlamasını istemiyor gibiydi, ya da daha vakti vardı.

****

Neyse çaylar geldi, konu bir anda değişip Bahtınur'un okuluna, ideallerine dönmüştü.

E okul nasıl kızım, bitince ne yapmak istiyorsun vs.

İyi Mehmet dede, gayet iyi.

Eve döndüklerinde saat gece yarısını geçmişti. Ama uyku bir türlü tutmuyordu.

Bahtınur, sorularını cevaplamak için daha erken olduğunu, daha bazı şeylere katlanmasını, bazı şeylerden ders çıkartmasının gerektiğini anlamıştı. Aslında sırlı kişilerle karşılaştığından da şikâyetçi değildi. Korkutuyor, ama aynı şekilde de haz veriyordu bu tür yaşadığın serüvenler.

Başta Murat, karayağız deli kanlı, Samet, Tanju, diğer çoban Murat, Cuma yemek alan kişi... hepside erkek aslında fena değil..

İşi hınzırlığa vurmuş, birazda zevk almaya başlamıştı neredeyse.

Neye boşver deyip başını yastığa koydu Bahtınur. Biraz içi geçmişti ki, telefonun mesaj sesiyle uyandı.

Bir mesaj gelmişti telefonuna.

Beni unutma. Seni aynı yerde bekliyorum.

Denizde canını kurtaran kişi mesaj göndermişti günler sonra...

İstanbul'a gitmek artık vacip olmuştu Bahtınur için...