"අනේ උඹේ රහස්..." සනා ඒ බොරලු පාරේ දිගටම ගියා.
"ඔය කොහෙද ඔය යන්නෙ."
"අපි යමු ඇවිදින්න. පොල් ගාන්න එළියට ආවේ නෑනේ."
"ඇහුවා විතරයි."
"කිව්වා විතරයි..."
"හැමදේම ඩිබෙට් එකක් නෙවේ..."
"තුහින.... මට හැමදේම ඩිබෙට් එකක්... ෆෝන් එකෙ තියෙන පබ්ජි වලට වඩා ඒක වෙනම ලල් එකක්..." අරු මගෙන් ඉස්සරහට ගිහින් ඇහි බැමි ඉස්සුවා. මම ඒ දිහා බලන් හිටියා. මම දැන් මේ මොහොතේ මූගෙන් මහ සෙල්ලක්කාර ගතියක් දකිනවා...
මම පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ඉස්සරහට යද්දි ෆෝන් එකට කෝල් ඇලට් ආවා. මම පොඩ්ඩක් උඩ බලද්දි සිග්නල් කණුව දැක්කෙ. පූර්නා කෝල් 10ක් වගෙ අරන් තිබ්බා. ඊයෙ දවසෙම වගෙ සිග්නල් තිබ්බේ නැති නිසා ආව චාන්ස් එකෙන් හෙල්ලෙන්නෙවත් නැතුව කෝල් එකක් ගත්තා කෙල්ලට...
"පූර්ණා... ඔයා කෝල් අරන්..."
"ඔව්... ෆෝන් එක ඕෆ් නේ..."
"ටෂි... එනවද?" දුරින් ඇහෙන්නෙ සනාගෙ කට හඩ. මම එයාට විනාඩියක් දෙන්න කියලා අතින් පෙන්නුවා. ඌත් ඔහෙ ඉස්සරහට යන්න ගියා.
"පූර්ණා.. සාප්පඩුන්ගල්..." මට එහෙම ඇහුනා කෝල් එකෙන්. කෙල්ල ටැමිල් කියලා මම දැනන් හිටියා. ඒ වචන වලින් ඒක හංගන්න බැරි නිසා එත් කෙල්ල ලැජ්ජාවටද මන්දා ෆෝන් එක තිබ්බේ. මම ආයෙත් කෝල් එකක් ගත්තා.
"හලෝ..."
"ඇයි කට් කරේ..."
"අම්මා කන්න කතා කරා.."
"හරි ලමයෝ ඉතින් ඇයි?"
"මම ටැමිල්නේ.. ඒක ඔයා දැන් දන්නවා."
"මම ඕක ට්‍රේන් එකෙම දන්නවා හැබැයි..."
"එත් ඔයා මට කතා කරනවනෙ.."
"ඉතින් ඔයා ටැමිල් කියලා මට ප්‍රශ්නයක් නෑනේ."
මට ඉස්කෝලේ ඉන්නවා ටැමිල් යාලුවෙක්, මුස්ලිම් එකෙක් ඉන්නවා, ක්‍රිස්තියන් එකෙක් වගෙම මම හැම ආගමකම ඌන් එක්ක ෆිට් එකෙ ඉන්නවා. ඌන් ඔක්කොම මං වගෙම නරකද අහන්න එපා ඉතින්. මගෙ යාලුවෝ සෙට් එකම මගෙ වැරදි ඔක්කොම කරනවා. අපිට එක එක හේතු තිබ්බද නැද්ද මම දන්නෙ නෑ. කලින් නම් පංතියෙ මම හිටියෙ හැංගිච්ච එකෙක් වගෙ. රිස්වාන් මාව ඌ ලගට ඇදලා මගෙ පළවෙනි යාලුවා ඌ වුනා. ඌගෙ යාලුවෝ මගෙත් යාලුවෝ වෙද්දි අපේ ලගට ආව සිංහල එකෙක් තමයි අපිට බලු වැඩ පුරුදු කරේ.
