අවාරෙකට වහින වැස්සක් වගෙ. මුළු හිතම පෙගිලා මම ඉද්දි කෝච්චියෙ දොර ළඟ කොලු රැලත් එක්ක සතු ලස්සනට සිංදු කියනවා. මට සෙට් නොවෙනම එත් සතුගෙ ලයිෆ් එකෙ ලස්සනම තැන් දිහා බලන් ඉන්න මේ ටූනාවා හරි ආසයි.
"ඇයි අර අයියා සද්දයක් නැත්තෙ." මාව පෙන්නලා එකෙක් සතූගෙන් අහද්දි ඌ ඇස් ලොකු කර ගත්තා.
"එයා... එයා... සිංදු කියන්නෙ නෑ... සිංදු දන්නෙත් නෑ.." ගොත ගගහා පොඩි ඌන්ට කියද්දි මම ඉස්සරහට ගියා. ඉන්න මම සිංදු කියන එක.
"අයියෝ එහෙම බෑ... සෙට් එකත් එක්ක කියමු" සතු මගෙ දිහා බැලුවාම මම එතනට ගියා.
"ඇත්තටම කියන්නෙ නෑ නෙවේ කියන්න බෑ..." මම ඒක කියද්දි සතු මගෙ කරට අත දා ගත්තා.
"මටත් මෙයාට වගෙ ලස්සනට ලියන්න බෑ... හේ හේ..."
"ඒකට මොකද? මූටත් සිංදු කියන්න බෑ. එත් ටකරමට බොරළු ගහනවා වගෙ තමයි මූත් සිංදු කියන්නෙ." එක කොල්ලෙක් හිනාවෙලා මෙච්චර වෙලා සිංදු කියපු කොල්ලට කිව්වා. හැබැයි ඇත්ත. ඌ කිව්වට වඩා බෙරිහන් දුන්නා.
සෙට් එකම ආයෙත් කූල් වෙලා සිංදු කියද්දි මම දැක්කෙ ඩොල්කිය ගගහා ඉන්න කොල්ලා මගෙ දිහාම බලනවා. ඒ ඇයි බං ඒ.
තාර පාර දිග පාට පාට කඩ
සල්පිල් හෙවනැල්ලේ...
ගිනි හුලඟින් දුහුවිලි ඇවිලෙනවා..
ඒ ගින්නෙන් නුඹ දැවෙයි මලේ..
රෑප පෙට්ටි කෙළි සෙල්ලම් නගරය
කාසි තරඟයට සූදූ කෙළිනවා..
ජීවිතයේ රණ බිමට වඩින්නට
මලේ නුඹට කලදවසක් එනවා..
තාර පාර දිග පාට පාට කඩ
සල්පිල් හෙවනැල්ලේ...
ගිනි හුලඟින් දුහුවිලි ඇවිලෙනවා..
ඒ ගින්නෙන් නුඹ දැවෙයි මලේ..
බෝල ලොසින්ජර දිව රස කෙරැවට
බඩගින්දර නැහැ නිවා දමන්නේ..
කීරි ගැහෙන කල වාරැ නැති දෙපා..
කොහොමද නුඹ දිග ගමන දුවන්නේ..
තාර පාර දිග පාට පාට කඩ
සල්පිල් හෙවනැල්ලේ...
ගිනි හුලඟින් දුහුවිලි ඇවිලෙනවා..
ඒ ගින්නෙන් නුඹ දැවෙයි මලේ..
තාර පාර දිග පාට පාට කඩ
සල්පිල් හෙවනැල්ලේ...
ගිනි හුලඟින් දුහුවිලි ඇවිලෙනවා..
ඒ ගින්නෙන් නුඹ දැවෙයි මලේ.
