"වාව්... රැන්කින් ගන්නම ඉපදුන කෙල්ලෙක්නෙ." මම ඔඩියන්ස් එකෙ වීඩියෝ බලනකොට රෑන්කින් අක්කා එක්ක හරි හරියට අරු එකතු වෙලා. අනේ අම්මපා මම මෙහෙ වැඩ බලද්දි අරු හෂිනි එක්ක ඕපා දූප කියවනවා.
"බලන්නකො ටෂි සනා පැරදුනා." සරදියල් කියද්දි මම හිතුවා සතු මා ගාවට ඇවිත් පිස්සුවක් කියවයි කියලා. එත් නෑ. එයා මගෙ දිහා යාන්තමින්වත් නොබලා හෂිනි එක්ක කතාවට ගියා.
"කොහොමද ඉගෙන ගත්තෙ. ඒක අමාරුයි."
"අපේ තාත්තා ඉස්සර පුරුදු කරා. අපි නුවරඑළියෙනෙ."
"වාව්... එහෙනම් මල් වලට කැමති ඇති."
"ඔයත් කැමතිද?"
"මම මල් වවන්නෙක්..." සතු උජාරුවෙන් කියනවා. එත් තාම එයා මගෙ ලගට ආවේ නෑනෙ. වෙනදා වගෙ අද නෑනේ...
රේස් ගෝස් එකෙන් එළියට ඇවිත් මම කාර් එකට නගිද්දි
"මොකො නිකන් අප්සට් එකෙන් වගෙ..." සතු මගෙ කරට අත දාගෙන අහන්නෙ අර මගුල් ඇදුමත් ගලවලා.
"මුකුත් නෑ..."
"ටූන..."
"මුකුත් නෑ..." මේ කාලෙ පුරාවටම මාව අමතක කරලා හෂිනි එක්ක කියෝ කියෝ ගිහින් දැන් එනවා බබා වගෙ. මට මෙහෙම වේලාවට පෙන්න බෑ.
මට මූලිකව ඕනේ රුවන් අයියගෙ ඔලුව හදන්න නිසා ඉවසනවා ඉතින්. අශ්වයෙක් පැද්දා කියලා ඔලුව උඩ තියන් නටනවා. මේවාට තමයි ඉතින් නගින්නෙ. හවස් වෙලත් තිබ්බ එකෙ අපි පාර දිගෙ ඔහෙ ඇවිදන් ගියා.
"සරදියල්..." මම රුවන් අයියා ගාවට ගිහින් මෑන්ස්ගෙ කරට අත දාගත්තා. හේ...
"අනේ උඹත්... මොකට හරි ඉව අල්ලන් නේද එන්නෙ ආ..." සරදියල් මගෙ ඔලුව අවුල් කරලා හිනාවෙද්දි හරි ඉව නම් අල්ලනවා. එත් ඉව අල්ලන්නෙ ඔයාටනෙ ඒයි.
"හෙමින් බලපන් අර ඉස්සරහින් යන කෑල්ලගෙ වට්ටක්කා දිහා..." මම ඉස්සරහින් යන කෙල්ලට ඇස් යවලා රුවනට කිව්වා. මෙහෙමයි මූ මගෙ මසියා වුනත් පිරිමියෙක්නෙ බං.. අපි දෙන්නා කොහොමත් ඉස්සරින් ඉදන් මේවට තකට තක.
"මොනවද ඔට්ටු ඕක බොරු පස්සක්."
"පිස්සුද යකෝ බලපන් හෙල්ලෙන හෙල්ලිල්ල... ඕක බොරු වෙන්නම බෑ..."
