Bir yıldan uzun süredir yazdığım ve hayatımda çok büyük bir yeri olan dünyamın son kelimelerini yayımladım.
Siz nasıl hissediyorsunuz bilmiyorum fakat ben Arkan ve Arel'i çok özleyeceğim ve onlarla vedalaşmanın bu kadar zor olacağını düşünmemiştim. Finali yazarken her kelimede farklı bir şey hissettim. Her kelime beni geçmişe götürdü, yazdığınız yorumları ve o bölümleri yazarken neler hissettiğimi düşündüm ve sonra fark ettim. Biz bir aile olduk. Belki okuyucu sayımız milyonları bulmadı fakat bundan bir kere bile şikayet etmedim. Benim istediğim şey hiçbir zaman milyonlarca insanın beni okuması olmamıştı. Ben bu hikayeye başlarken sizin gibi bir okuyucu kitlesini düşlemiştim. Bir aile olmayı ve siz bu hayalimi gerçekleştirdiniz.
Size ne kadar teşekkür etsem gerçekten az olur.
İyi ki varsınız.
Bu arada sevgili ailem, bu bir veda değil. Arkan ve Arel'e onları özledikçe ve vakit buldukça epilog bölümleri koyacağım. Hem şunu da açıklamam gerek, ana karakterleri Selin, Demir, Aslı ve Serhat olan kısa bir yan kitaba başlayacağım. Bunların ne zaman olacağı hakkında size kesin bir tarih veremem fakat kendimi yazmaktan alıkoyamayacağımı biliyorum.
Sizleri çok seviyorum ve bu yolda benimle birlikte yürüdüğünüz için teşekkür ediyorum.
Lütfen benden son yorumlarınızı esirgemeyin.
Bu arada Unutulan Çocuklar adlı hikayemde daha etkin olacağım. Kalemimi sevdiyseniz ve ailemin bir parçası olmaya devam etmek istiyorsanız farklı bir dünyanın satır aralarında yeniden buluşacağız demektir.
Arkan ve Arel'i hiç unutmamanız dileğiyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırağı ve Ateş
General Fiction©Tüm hakları saklıdnır. Sen benim cesaretimsin Arel. Sen benim, bir insanın boğulmadan önceki son çırpınışlarında hissettiği umudumsun. Keşke bunun için zamanım olsa, kalbinin her santimini tek tek fethederdim. Hiç doğmamış olmayı dilerdim senden ön...