Kırağı ve Ateş

20.2. Bölüm: Yan Yana Olacağız

   Multimedia: Shamrain- To leave ( Canımdan bir parça gibidir, dinlemenizi tavsiye ederim. )

    Sevmek, kocaman bir asma köprüyü tek bir halata bağlamak demektir. Halat koptuğunda her şey yıkılır ve geriye hiçbir şey kalmaz. 

  Kalıntılardan başka.

  İşte içinde bulunduğumuz zaman diliminde tamda böyle hissediyordum. Arkan'ın temelimin üzerine kurduğu umut ve aşkla dolup taşan binalar kocaman bir toz bulutu eşliğinde yıkılmıştı ve boğuluyordum. Moloz yığınlarının altında kalan bedenim can çekişirken ciğerlerime toz ve topraktan başka hiçbir şey girmiyordu.

  Akın, sadece birkaç günde inanılmayacak kadar incelmiş bedeniyle sert olmaya çalışarak Arkan'ı yolundan çekti ve içeriye girdi.

  " Babamı öldürdün. "

  Kelimeler bir kez daha zihnime dolar ve beni içinden çıkamayacağım kadar derin bir bataklığa sürüklerken bana doğru uzanan bir el aradım. Hiçlikten başka bir şey yoktu. Hem, olsa bile hayal kırıklığının zifiri karanlığına boyanmış evrenimde ne bana uzanan eli ne de tutunabileceğim bir ağaç dalını görebileceğimi sanmıyordum. 

  " Baban, sevdiğim kadını kaçırdı. " 

  Beynim, etrafta uçuşan kelimelerin anlamlarını idrak edebilecek kadar hızlı çalışmıyordu. Şok ve hayal kırıklığı bütün ağırlığıyla binmişti üzerime ve karıncalanan bedenimle uyuştuğumu hissediyordum. 

  " Evet ve sen onu sağ salim aldın. Ortada öldürmen için hiçbir sebep yoktu! "  kükreyen ses tonu her ne kadar birkaç adım geri gitmeme neden olduysa da sesime dökemediğim kelimeler, bütün saldırganlığıyla iş başındaydı.  ' Birkaç dakika daha geç kalsaydın bana tecavüz edecek olması hariç tabi. '

  " Öldüğünü zannediyordum. Kahrolası baban bana Arel'i öldürdüğünü söyledi ve adamlar da yeni kazılmış bir toprak görünce. " 

  " Onu biz kazdık seni geri zekalı. Yanında duran şu kadını kurtarabilecek sikik bir delik açmak için. " 

  Akın'ın kükreyen sesi, sık ve hırıltılı nefeslere dönüşmeden önce ikinci bir şok dalgasıyla olduğumdan daha yenilmiş olamayacağımı düşünürken tekrar yıkılmıştım. 

  " Bak, suratıma baktı ve bana onu öldürdüğünü söyledi. Sen ne yapardın ha? Bu hayatta ilk kez kaybedecek bir şeyin olduğunda ve onu kaybettiğini öğrendiğinde, hem de sikik bir geri zekalı için. Ne yapardın? "  

  Akın, Arkan'ı tekrar yolundan itti ve titreyen bacaklarıyla gördüğü ilk koltuğa, gri bir berjere oturdu.

  " Bilmiyorum, hayatımda hiçbir şeyi o kadar önemsemedim. " 

  Akın'ın yaşlarla ıslanmış gözleri yere eğilir ve iki yana, genişçe aştığı dizlerine dayanırken, Arkan'ın gerilmiş bedeninin yavaş yavaş gevşediğini hissediyordum. 

  Bu iyiydi.

  " Bak. Babanın Arel'i öldürdüğünü söylemesinin altında bir neden vardı. Sevdiğim kadına bütün bunları yaşatmış bir adamı sağ bırakmayacağımı biliyordu ve o sadece yanında benden bir parçayı da götürmek istedi. " 

  Bu gergin ortamda ilk kez bir şeyler söylemek adına dudaklarımı araladım ve paslı bir salıncak zinciri kadar gıcırtılı çıkan sesimle kendime bir yer açtım. Gözlerim ise oklarını Arkan'a yöneltmişti.

  " Yapar mıydın? "  Birkaç titrek nefes ve başarısızlıkla sonuçlanan kendimi toparlama çalışmalarından sonra anca devam edebilmiştim.