Kırağı ve Ateş

27.1. Bölüm: Biz Artık Yan Yanaydık

  Beynim, artık zaman kavramını algılayamaz olur ve gözümün önünde hızla akan yol şeritleri birbirine girerek başımı döndürürken üstünden yapmamamızın aksine hızla geçtiğimiz her kasiste midem ağzıma doğru yükselmeye devam ediyordu. Tüm bu karmaşanın esaretinde ise beynime tek bir düşünce hakimdi, Serhat Baray. Kimdi? Arkan'ın neyi oluyordu? Beni nasıl bulmuş ve neden yardım etmişti? Ve çok daha önemli bir soru, Arkan'ın dostu muydu?

  Bütün bu karmaşanın içinde uzaklaşan polis sirenlerinin sesi bana rahat  nefes alacak bir ortam sunarken arabaya bindiğimden beri ilk kez açmıştım ağzımı. " Bu işaret fişeği gibi arabayla gerçekten kaçabileceğimizi düşünmüyorsun değil mi? "  Her an kusacakmış gibi çıkan sesim ve dikiz aynasından görebildiğim kadarıyla yeşil boyanın üzerine çizilmiş kırmızı sarı alevler üzerinde gezinen şüpheci bakışlarım yanımda büyük bir dikkatle araba süren adamın yakışıklı aksinden kaçmaya çalışıyordu. 

  " Bu arabayla kaçabileceğimi tabi ki düşünmüyorum. " dedi oldukça kalın bir ses tonuyla. Sesi, bana sanki yıllardır her gün duyuyormuşumcasına tanıdık gelirken bu benzerliğin Arkan'dan geldiği konusunda kendimi ikna etmeye çalışıyordum.

  Araba yavaşlayarak sağa yanaşırken Serhat kendi kapısını açmış ve çıkmadan önce karşımızdaki siyah Escalade'yi işaret etmişti. " Ama o arabayla kaçabileceğimi kesinlikle düşünüyorum. " 

  Bir yandan o adamın bu arabaya ait olmadığını anlayamayacak kadar aptal olmama hayıflanırken diğer yandan da arabanın önünden dolaşan ve benim tarafıma gelip kapıyı açan adamın gözlerinden sakınıyordum kendimi. 

  Özel bir nedeni yoktu sadece bir gariplik varmış gibi hissediyordum. Sanki tek bir bakışta ruhumdaki her şeyi görebilirmiş gibiydi ve bu delicesine korktuğum bir şeydi.

  Kapım güçlü ve kendinden emin eller tarafından açılır ve gecenin ayazı içime işlerken bana uzatılan eli es geçerek çıktım arabadan. Ona dokunmak istemiyordum. Adam sanki sadece beni öldürebilecek bir virüsü taşıyordu sisteminde.

  " Senin için ölümü bile riske alan bir adamdan elini mi esirgeyeceksin? " Bu alaycı ses tonu ve tavır cümlenin anlamıyla birleşince beynimdeki düşünceler yine koskocaman bir düğüm olmuştu. " Ne demek istiyorsun? " Serhat, ellerini koyu lacivert ve özel dikim olduğu belli olan takım elbisesinin içine soktu ve omzunu silkerek devam etti. " Seninle konuştuğumu ve gözlerinin içine baktığımı öğrendiğinde Arkan beni yaşatmayacaktır. " Neler olduğunu anlayamıyordum ama Arkan'a bunları sormam gerektiğini aklımın bir köşesine not düşerken başımı sert bir şekilde aşağı yukarı sallamış ve devam etmiştim. " Geçerli bir sebebi olacağından eminim. " 

  Bütün o olgun görünüşü, üzerindeki takım elbise ve sağ çaprazındaki lüks arabayla tamamlanırken bende yarattığı bütün bu görsel izlenimi yanan bir ateşin üzerine soğuk su dökercesine söndürerek alt dudağını aşağı sarkıttı. " Geçerli sayılabilecek tek sebebi ikinizin de hayatını kurtarmış olmam. " 

  Bu adamı daha fazla dinlememem gerektiğini biliyordum. Eğer Arkan onun benimle görüşmemesini istiyorsa bu benim iyiliğim için olmalıydı. Evet, kesinlikle öyle olmalıydı ve ben ona sadık kalıp iyi bir sevgili olacaktım. 

  Göğsüm içime çektiğim ve rahatlatıcı olmasını umduğum derin bir nefesle şişerken eş zamanlı olarak takınabildiğim en umursamaz tavrı takınıp omuz silktim. Ardından birbiri ardına attığım adımlarla ondan uzaklaşırken o sadece arkamdan bağırmıştı " Hadi benim için yapmıyorsun peki Demir için? Arkan ona da çok kızacaktır. " Adımlarım duraklar ve yok olmaya yüz tutmuş ayağımın acısı içime dolan adrenalinle yerin dibine gömülürken yüzümü ona dönmüş ve düz bir ifadeyle sorumu sormuştum. " Bunu yapmanı senden o mu istedi? "  Israra açık bir kapı bulan adam şu an olduğundan çok daha rahatlayarak devam etmişti alaycı konuşmasına " Sana göz kulak olmamı evet ama Arkan'ın bizi öldürmesini engellemeni istememi hayır. "