Kırağı ve Ateş

1. Bölüm: Adalet

   

                                                            Kırağı ve Ateş 

                                   1. Bölüm: Adalet

  "  Otobüsü kaçıracağız! "  Bir yandan oda arkadaşıma laf yetiştirmeye çalışırken bir yandanda aynada kendimi inceliyordum. Uykuya aşık olmak benim suçum değildi. 

  " Geliyorum!"

Büyük bir özenle rimeli açtım ve hem acele olmaya çalışarak hemde " Lanet olsun! "  Rimeli yine burnuma sürmüştüm. Aynanın yanındaki ıslak mendile uzanırken dışarıda beklemekte olan Selin'in meraklı sesini duydum.

  " Ne oldu? " 

  " Hiçbir şey. "  dedim ve ıslak mendili hemen önümdeki çöpe attım. Aynada son kez elektriklenmiş saçlarımın üzerinden geçtim ve odaya geçerek hemen kapının sağında duran yatağın üzerinden çantamı aldım. Selin haklıydı gerçeken geç kalacaktık. 

  " Hey hey! Bu halde nereye geldiğini zannediyorsun? " arkadaşım sanki hapishaneden kaçan bir suçluyu durdurmaya çalışıyormuş gibi bağırdı ve eliyle gözlüklerimi işaret etti.

  " Lensler nerede küçükhanım? " Onu umursamamaya çalıştım ve ayakkabılıktan beyaz spor ayakkabılarımı çıkardım. Selin dizleri üzerinde odaya girdi ve elimdeki ayakkabıları çekerek " O gözlükleri hemen çıkarıyorsun Arel, ben sana kaç aydır ne diyorum? " Sıkıntıyla yüzümü buruşturdum ve ayakkabılarımı elinden almak için hamle yaptım. Beni ustalıkla savuşturdu ve " Üçüncü kez söylemeyeceğim Arel, o lensler takılıyor. " 

  Sıkıntıyla ellerimi saçlarımdan geçirdim ve " Ama Lensler gözlerimi yoruyor. " Selin yüzündeki soğuk maskeyi düşürdü ve " Sadece okulda takacaksın bitanem. Yurtta ve çarşıda istediğini yapabilirsin, ama lütfen! "  diye söylendi bena elleriyle geriye doğru gitmemi işaret ederken.

  Çantamı yere attım ve yatağımın yanındaki konsola doğru yürüdüm. Çekmecesini açıp içinden lenslerimin olduğu kutuyu alırken bir yandan da söyleniyordum. " Seni anlamakta güçlük çekiyorum Selin. " 

  " Anlaması çok basit Arel, henüz çömüz ve çevre edinmemiz gerek. Çevre edinmemiz için ne yapmamız gerek?  Kendimize bakıp, güzel görünmemiz. " 

  Lensi ilk denememde takamamış ve acıyla bağırmıştım. Selin'de sanki kendi acı çekiyormuş gibi suratını buruşturdu.  " İnsanlar benimle arkadaş olacak Selin, gözlüklerimle ya da lenslerimle değil. " 

  işaret parmağını havaya kaldırdı ve " cık cık cık! Yanılıyorsunuz küçük hanım. Burası üniversite ve ben lisede çıktığım üniversitelilerden biliyorum ki burada dış görünüş her şeyden önemlidir. Bir aptal olsan bile marka giyinerek zirvede bir yere sahip olabilirsin. "

  Sonunda lenslerimi takmayı başardığımda bir kaç kez acıyla göz kırpıştırdım ve akan gözyaşlarımı silerken bir yandan da makyajımın akmamasının sevincini yaşıyordum." Beş ay oldu Selin ve biz hala ilk geldiğimiz gündeki gibiyiz. " Çantamı bana uzattı ve tekrar dizlerinin üzerinde odadan çıkarken asansörün düğmesine basmıştı. " Arkan'la çıkmayı kabul etseydin böyle olmazdı. "

  Sinirle kapıyı kapattım ve ayakkabılarımı giydim. " Saçmalama Selin. Ben o çocuğa göre değilim. " Omuz silkti ve devam etti " Eğer ona göre olmadığını düşünseydi sana çıkma teklifi eder miydi? " 

  Her ne kadar en yakın arkadaşımın kafasını  asansör kapısına sıkıştırıp zemin kata basmak istesemde yapmadım. 

  Bu konuyu kapatmak istediğimi belirtircesine  cevap vermedim ve asansöre bindim. Ben giriş katına basarken Selin'de içeri girmiş ve asansör aynasında kendine bakmaya başlamıştı. Dudaklarını birbirine sürttü ve " Bana tek bir neden söyle Arel, Arkan'ı reddetmek için tek bir neden. "