Camilla Brown i Nathaniel De Luca to dwa różne światy. Jedno spotkanie i całe życie szatynki zostało wywrócone do góry nogami. Wysoki brunet, który od razu zauroczył się w brunetce nie mógł przestać o niej myśleć. Wtedy jeszcze nie wiedział przez ja...
Naprawdę dziękuję wam skarby, że byliście ze mną przez ten cały czas mimo tego, że bywały gorsze oraz lepsze rozdziały. Czułam od was pełne wsparcie i pocieszenie! Zrobiliśmy całkiem dobrą robotę, za co wam naprawdę bardzo, ale to bardzo dziękuję.❤️ Pisanie stało się dla mnie czymś odciągającym od problemów i cieszę się, że mogłam was tym zarazić 🙈
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Już niedługo pojawi się kolejna powieść mojego autorstwa.
Mały przedsmak " Only my "
|••••~~~~~~••••| " Życie Aurory Delle nie było usłane różami, co udowodniono jej od najmłodszych lat.
Jako mała dziewczynka pragnęła zaznać rodzicielskiej miłości, której niestety nigdy nie było dane jej poczuć.
Pośród traum, które przeszła jako wkraczająca w świat nastolatka, pogubiona we własnych myślach próbowała sobie tłumaczyć, że w którymś etapie życia, jej dobro wróci.
Tylko czy świat na to zasługiwał? Czy świat zasługiwał na dobro, którym obdarzała je Aurora?
Mówią, że czas leczy rany, co jest kompletną bzdurą. Rany zostają w nas na zawsze, zmieniając nas diamentralnie. Ucząc nas z nimi żyć.
Po śmierci matki dziewczyny, czarnowłosa została kompletnie sama.
Czuła pustkę, która towarzyszyła jej przez kilkanaście lat, a właściwie od momentu, w którym jej rodzice wzięli rozwód, powodując, że ich drogi kompletnie się rozeszły.
Autora nie widziała ojca od jedenastu lat. Nie pamiętała go do końca.
Oczywiście, w jakiś sposób się kontaktowali przez wideorozmowy, czy przez listy, które jej wysyłał lecz to wciąż nie było to samo.
Dziewczyna czuła ogromny żal do ojca za to, że opuścił ją oraz jej matkę, przez co straciła także brata, który wyniósł się z ojciem do Włoch.
Mimo tego, że miał włoskie korzenie, wolała zostać w Londynie razem z matką.
Wydawała się to dla niej lepsza opcja, lecz nic bardziej mylnego.
To było najgorsza decyzja, jaką do tej pory podjęła i będzie żałowała jej do końca życia.
Kto wie? Może nie doszłoby wtedy do tej całej tragedii?
Pakując ostatnie rzeczy, chwyciła walizkę bezuczuciowo patrząc na pokój.
W tych czterech ścianach przeżyła bardzo dużo. Tylko one wiedziały, co tak naprawdę się z nią działo i w jakim stanie była.
Była bardzo zrzyta z tą przestrzenią ale wiedziała, że wyjdzie jej to na lepiej.
Trzymały ją tu nieprzyjemne wspomnienia, o których nawet nie chciała myśleć.
Bardzo powoli zeszła na dół, ciągnąc za sobą wielką walizkę.
Z urazą spojrzała w lustro, poprawiając przy tym brązowy płaszcz, który miała na sobie.
Uśmiechnęła się krzywo i zamknęła drzwi, ruszając do taksówki, która już na nią czekała. "
***
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
