Once again,minchan

Başlangıç

Helloooo efeniiim

Nasılsınız (yarın pazar ve ondan sonra okul var kesin çok iyilerdir slk)

Öncekikle efenim bu yeni kitabı nasıl buldunuz? Biraz tartışalım bakalım.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın öpüldünüzzz

İyi okumalar✨

⏳

Gangam üniversitesi hastanesi...

Bana verilen kağıtta yazdığı gibi.

Ceset burdaydı.

"Sen nasıl-" gözü pür dikkat yoldaydı.Mavi, parlak camları olan devasa büyük bir hastanenin etrafından dolanıyorduk.Hala nasıl yapıyor aklım almıyordu.Arabamız diğer araçların aksine farklı bir yola sapmış ve hızını yavaşlatmıştı.İlerlediğimiz yolun sonunda bir takım güvenlik görevlisi ve korumalar vardı.Araba yavaşlayarak durduğunda arabanın her yeri dedektörlerle aranmış ve takım elbiseli bir adam yanımıza yaklaşmıştı.Yanımdaki cam açıldığında adam gülümseyerek eğildi.

"Bay chirs." Adamın neşeli tonundan tanıştıkları anlaşılıyordu."Hoşgeldiniz.Buyrunuz geçin efendim.Arkadaşlarım size ileride yardım edecekler." Başını salladı.Aracın önündeki giriş açılmış, araba oraya ilerlemeye başlamıştı.Otoparka doğru ilerliyorduk.Yanımdaki adam gerçekten kimdi?

"Başka bir adın mı var?" Başını beni onaylarcasına salladı."Sen..Gerçekten kimsin?"

Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi."Bunun önemi yok.Sen sadece kendini hazırla?"

"Neye?"

"Arkadaşını görmeye."

"Ne?" Hiç düşünmeden sorduğum sorudan sonra araba git gide yavaşlamış, ileride bulunan bir grup korumanın tam yanında durmuştu.

"İniyoruz." Kemerini çözerek arabadan indi.İçim kımıl kımıl bir şekilde bende onu izleyerek arabanda çıkmıştım.Ciğerlerime dolan tuhaf otopark kokusu yüzümü buruşturmama sebep oldu.

"Bu taraftan efendim." Bakışlarım ona iliştiğinde onunda beni yokladığını fark ettim.Hadi dercesine başıyla işarette bulunduğunda hızlı adımlarla ona yetişerek yanından ilerlemeye devam ettim.Otoparktan hastaneye giriş yaptığımız içerideki tuhaf kokudan belli oluyordu.Şuan bildiğim tek bir şey varsa o da

Midem aşırı bulanıyordu.

Korumalar eşiliğinde yürümeye devam ederken bir sürü alandan geçmiştik.Hastanenin kafeteryaları,hasta bekleme alanları, doktor odaları, hasta odaları, ameliyathaneler ve en sonunda asansör."Nasıl olurda hiç kimse bunu garipsemez?" Bana dönerek gülümsedi ve omuz silkti.

"Bilmem.Belki buradaki insanlar bu tarz şeylere alışıktır." Asansör geldiğinde ilk önce ikimiz olmak suretiyle herkes içeri girmiş ve eksi katlardan birisine basılmıştı."Hangi doktor bakıyor?" Belli ki muhattabı ben değildim.

"Kim kangho." Diye yanıtladı korumalardan bir.

"Güzel."

"Tanıyor musun?" Diye sordum.

"Eh.Bir tanıdık diyelim." Havalandırmalar aşağı indikçe asansörde de çalışıyordu.Siktir çok soğuk.Sonunda asansörün kata geldiğini belirten melodi kulağıma dolduğunda heycandan mide bulantım kat kat artmış, ellerim ve bacaklarım tiremeye başlamıştı.Üzerimdeki tişört beni asla sıcak tutmuyordu.Tek kelimeyle

Donuyordum.

Soğuk bir kattı.Uzunca bir koridor yürümeye başladığımız esnada ellerimi çıplak kollarıma atmış ve birbirine sürterek ısıtmaya çalışmıştım.Üşümem geçmiyordu.