Once again,minchan

Sung Chul

İyi okumalarrrrr

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınn<3

⏳

Hiç bilmediğim bir kattayım.

"Bu katın havası temzileniyor ve havalandırılyor"

"Bu kadar soğuk olmasına şaşmamak gerek." Bana tebessüm ederek baktı.Ellerimi ısınmak için kollarıma kavuşturduğumda üzerindeki hırkasını kaşla göz arasında çıkartarak omuzlarıma yerleştirdi."Sen?"

"Ben üşümüyorum.Aslına bakarsan buraya oldukça alışkınım zaten."

"Neden?" Soruma cevap vermeden hafifçe hızlanarak aramıza ufak bir mesafe yerleştirmişti.O önümde ben arkasında bir süre yürüdükten sonra koridorun sonlarına doğru,hemşire ve doktor odalarına yakın bir hasta odasının önünde durduk.Bir süre içeriyi gösteren camın önünde dikildi.Başını bana çevirdi.

"Gel." Kapıyı yavaşça açtı.İçer girmeden önce kafasını içeri uzattı."Chul-ah? Uyudun mu?" Karşılık almış olacak ki gülümsedi ve başını kapıdan çekti."Ah unutmadan min." Kapının yakınında duran doktor malzemelerinin olduğu tekerlekli araca yürüdü."Avcuçlarınu aç." Elinde tuttuğu dezenfektanı elime bolca sıkmış ardından dikkatlice aynı işlemi kendi için gerçekleştirmişti."Ve maske." Elinde tuttuğu maskelerden birisini benim,diğeriniyse kendi yüzüne taktı."Girebiliriz." Başımı salladım.Yanımdaki demiri tutarak aralık olan kapıdan içeri girdi.

Peşinden girdiğimde gerçekten beklenmedik bir görüntüyle karşılaşmıştım."Ohh." Dedim sadece kendim duyabilceğim şekilde.

"Chul-ah?" O üzgün chandan hiç eser kalmamış yerine bambaşka biri gelmişti.Karşımdaki hastaya baktım.O da otuz iki diş gülümseyerek chana bakıyordu.Yüzünü dikkatlice inceledim.Bir terslik vardı."Nasıl hissediyorsun? Daha iyi misin?" Sedyenşn önünde eğilerek küçük kızın ellerini avuçlarının içine aldı.Adının chul olduğunu öğrendiğim küçük kız ona yöneltilen soruya karşı sadece başını aşağı yukarı sallamakla yetindi."Yanında olamadığım için üzgünüm.Çok korktun mu?" Başını iki yana salladı.Neden konuşmuyordu? "Cesur kızım benim." Kızın saçlarını sevdi.Davranışları varlığını eksik hissetiğim birisini hatırlatıyordu bana.

Babamı.

O tam bir baba gibiydi.

Elimi kaldırdım."Merhaba Chul-ah." Dedim gülümseyerek.Neden burda olduğuma anlam veremiyormuş gibi bakıyordu.

"Güzelim." Chan parmağını kaldırarak beni, chul'a anlatmaya başladı."Bu abi de senim gibi.Bak kollarındaki ilaçlara,makinalara.Hepsi iyileşmesi için,İyileşecek de" Başını okşadı bir kez daha."Tıpkı seninki gibi." Küçük kızın dudakları yukarı kıvrılırken beklenmedik bi hamleyle sedyesinin yanındaki masasından defterine ve kalemine uzandı."Chul-ah.Ama konuşmalısın güzelim."

Deftere bir şeyler yazıp bana çevirdiğinde karmaş dolaş olan yazıyı okumaya çalıştım.

Merhaba ben Sung Chul.Sen abimin arkadaşı mısın?

"Ben..evet.Evet öyleyim." Tekrar kağıda bir şeyler yazmaya başladı.Yazdığı yazıyı kaldırdı.

Ben uzun zamandır tedavi alıyorum.Senin neyin var?

"Ben.." chana baktım.O da ne söyliyeceğini bilmiyordu."Ben biraz bağırsakları bozmuşum sanırım." Elimle karnımın altını ovuştururken sung chul bana gülümsedi."Senin neyin var?" Chanın tebessüm eden suratı tamamiyle düştü.Belki de bu soruyu sormamalıydım.Yazdığı kağıdı havaya kaldırdı.