Once again,minchan

Sırlar Dökülüyor

Bu kitap beni çok terletiyor ĞSMĞXMXĞSM

Basmaya gelmek isteyenler için ev adresimi özelden atarım tenk yu <3

Final hakkında hiçbir fikrim yok LSMDPMDĞDMDŞ

İYİ OKUMALARR

⏳

(Chan)

"Belki buranın sahibi olmasaydım beni bu illet odaya hiç sokmazlardı.Diğerlerini sokmuyorlar gelmediler diye üzülme olur mu?" Nasıl dayanabilirim tanrım? Sevdiğim insan ölümün kollarında tek başına çırpınırken nasıl dayanabilirim? Sıcacık teninin buz gibi olmasına, güzen teninin renginin solmasına, aldığı nefeslern azalmasına nasıl dayanbilirim tanrım? Usulca adımlandım.

Ansızın hayatımın en karanlık günlerinde buldum kendimi.Zamanın durduğu, anıların silikleştiği, umutların tükenmeye başladığı bir günde.Yoğun bakımın soğuk ve antiseptik kokusuyla dolu odada adımlarım yankılanıyor.İçimdeki boşluk her geçen dakika daha da büyüyor.

Bu hastane bana sadece soğuk ve sessiz koridorlardan ibaret değil; aynı zamanda eski yaralarımı da hatırlatıyor.Yıllar önce bu odalarda gençliğimin acılarıyla büyüdüm.O acı ve çaresizlik, bu duvarlarda yankılanan anılarla tekrar ortaya çıkıyor.Kardeşlerimin başucunda, onlar son nefeslerini verirken hissettiğim çaresizlik şimdi sevgilimin başucunda yeniden canlanıyor.Aynı umutsuzluk,aynı kaygı aynı kayp hissi...bu sefer burada, bu odada.

Sevgilim, narin bedenin bu yabancı makinalar arasında,belki bir mucize bekliyor.Gözlerin kapalı, içimi ısıtan bakışların derin uykuda.Her nefes alışın bir sonraki nefesini garanti etmiyor.Her geçen saniye seninle birlikte bende kayboluyorum.

Sana anlatacak ne çok şeyim var.Beraber geçirdiğimiz günlerin ne kadar kıymetli olduğunu bir kez daha anlatmak istiyorum sana.Sana sarılmak,saçlarını okşamak,öpmek, seni yeniden güldürmek...Ama şimdi, bu acımasız gerçeğin ortasında tek yapabildiğim dua etmek ve elini sıkıca tutabilmek.

Biliyorum sevdiğim, bu bekleyiş sana da bana da işkence gibi geliyor.Ama vazgeçmeyeceğim.Seninle savaşmaya her zaman hazırım.Savaşacağım çünkü seni kaybetmeye dayanamam.İçimdeki bu acı, göğsümde büyüyen ağırlık, sevgimin ne kadar derin olduğunu gösteriyor.Sana olan sevgim bu duvarları aşacak kadar güçlü, seni inciteneyecek kadar nahif.Bu acımasız bekleyiş, kalbimi paramparça ederken, doktorlara rağmen içimde bir umut kırıntısı taşımaya çalışıyorum.

Şimdi sadece bekliyorum, sana ulaşmayı, seninle konuşmayı, seni yeniden hissetmeyi bekliyorum.Sana ve bana inanıyorum sevgilim.

Sedyenin yanına sandalye çekerek tonlarca kez damar yolu açılmış elini sıkıca tuttum, detaylıca inceledim.Morluklar, iğne yaraları, ve lekeler...Buz gibiydi.Elini iki avcumun içine de alarak alnımı eline yasladım.Güç verdiğimi düşünmek istiyordum.Bu yüzden elini sıktım ve gözlerimi yumdum.Dökülen göz yaşlarıma ve boğazımdan kopan acı dolu,bastırılmış hıçkırıklara aldırmadan bunu yapmayı sürdürdüm.Beni duyduğuna inanıyordum bu yüzden ağlamak istemiyordum."Eğer.." zorlukla yutkunmaya çalıştım."Beni bırakıp gidersen hiç düşünmeden arkandan geleceğim.Chuldan ve arkadaşlarımdan gizli.Aynı jisung'un yaptığı gibi ama yalan olmayanı.Onları emin ellere emanet ettikten sonra elbette." Şuan gözlerini açarak beni durdurmasını veya bana kızmasını isterdim.