Once again,minchan

Korku

Desteklerinizi bekliyorum <3

İyi okumalarr diliyoreeee

⏳

"...özür dilerim.Böyle olsun istememiştim." Üzerimde kendi kilom dışında bir ağırlık daha vardı sanki.Yattığım yer yumuşacıktı.Bedenimi güzelce sarıyor ve içine çekiyordu.Saçlarımda hissettiğim elle beraber yavaş yavaş zihnim açılmaya başlamıştı.Ama yaşadığım olaya dair aklımda hiç hir şey yoktu.Halsizliğime eşlik eden bir mide bulantım vardı.Gözlerimin önündeki perde tamamiyle kalktığında göz kapaklarımı zorlukla aralamaya çalıştım.Üstlerinde tonlarca kilo var gibiydi.Yattığım yerde huzursuzca kıpırdandım."Minho?" Telaşlı bir ses kulaklarıma doldu.

"Ah!" Acı dolu bir inilti dudaklarımdan çıktı.

"Aman tanrım! İyi misin!? Ohh aman tanrım aman tanrım!" Gözlerime çarpan ışık loş olmasına rağmen gözlerimi alıyordu."Minho-ssi? Nasıl hissediyorsun? Daha iyi misin?" Odağımı kutabilmek adına birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım.Saçlarımda hissetiğim elle başımı yatağın kenarına çevirdim."Off özür dilerim böyle bir şey olmasını gerçekten istememiştm! Sana yemin ederim-"

"Lütfen!" Elimi bir saniye susması için havaya kaldırdım."Sadece bir saniye var bana." Elimi şakaklarıma bastırdım.

"Tamam Afedersin.Sanırım sesim beyninde yankılanıyor." Başımı salladım."Ben..ben gerçekten bilmiyordum.Çok özür dilerim lütfen affet beni."

"Ogff." Kolumu çektiğim sırada ardında bir kablo gelince anlık olarak afalladım."Bu nedir?" Anlaşılan beynim henüz açılmamış.

"Toparlanabilmen için..serum.Mide bulantını ve ağrını kesicektir."

"Sağlıkçı mı çağırdınız?" Başını iki yana salladı.

"Ben taktım."

"Kafana göre yapmadın umarım?" Güldü."Ne?"

"Kafama göre yapacak kadar baltayı sıyırmamışımdır herhalde." İstemsizce suratımda bir gülümseme oluştu.

"Saat kaç?"

"05.15" kaşlarım havalandı."Biraz daha uyanmasaydın ambulansı arayacaktım."

"Herkes hala uyanık mı?" Başını beni onaylarcasına salladı.Etrafıma üstünkörü göz gezdirdim."Buraya nasıl geldim ben? Neresi burası?"

"Chanla sizin kaldığınız oda burası.Nasıl geldim diye sorarsan da.." Havaya kaldırdığı kollarını kaslarının çıkması için sıkıca sıktı."Changbinin kaslı kollarında geldin."

Changbin

Bayılmadan önce hissetiğim ikinci ellerin sahibi o olmalıydı.

"Changbin?"

"Evet changbin." Suratı memnun olmayan bir ifadeye büründü."Chanla ikisi gün boyunca birbirlerine laf atıyordu.Gözden kaçacak gibi değildi.Ama bayıldığını gördüklerinden beri didişmiyorlar.Sen bu yatağa yattın yatalı ikiside ağzını bıçak açmıyor.Neden bu kadar şaşırdın?"

"Ben sadece..beni sevmediğini sanıyordum."

"Kim? Changbin mi? Pff!"

" Bana iyi davrandığı pek söylenemez."

Kaşları çatıldı."Changbin kimseye öyle kolay kolay kin tutmaz yada iftira atmaz.Tahminimce bir nedeni vardır.Daha önce hiç görüştünüz mü? Bizden önce yani." Başımı iki yana salladım."O zaman derdi ne bu çocuğun?" Dudağımı büzdüm."Bak ne diyeceğim.Buradaki kimse öyle hoş bir çocukluk geçirmedi..ki bence buna sende dahilsin.Belki bir ihtimal diyorum..."