Once again,minchan

Yardım

Selam nasılsınız PNSPDMDPD

Buraya yazmayalı epey olmuştu değil mi

Sizlerle konuşmak çok zevkli oluyor

Yorumlarda buluşalım mı?

İyi okumalae dilerim oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın hehe

⏳

Koşmaya başladım

Hemde ağrıma aldırış etmeden.

O kadar kötüydüm ki ağlamaya başlamıştım.Sakinleşemiyordum ve göğsüm hızla inip kalkıyordu.Neden? Neden böyle olmuştu? Ellerim hayatımda titremediği kadar zangır zangır titriyordu.İnsanlara çarpmam umrumda değildi.Şuan sadece ve sadece koşmak, kaçmak istiyordum.Asansöre doğru sarsılarak koştum.Düğmesine bastım.Beklerken bile ayaklarım bedenimi dik tutmakta zorlanıyordu.Asansörden çıkanlara aldırış etmeden hızla içeri daldım.En üst katın düğmesine basarak köşeye çöktüm ve beklemeye başladım.Kalp atışlarımı bile zihnimin içinde bir yerlerde duyabiliyordum.Avuçlarım terliyor, nefeslerim düzensizleşiyordu.

Asansörün melodisi kulağıma dolduğu gibi kendimi dışarı attım.Terasın kapısını gördüğüm gibi kendimi açık havaya bıraktım.Daha fazla ilerleyemezdim.Hıçkırıklar eşliğinde göz yaşlarımı bırakıverdim.Bir elim göğsümün üzerinde diğeriyse yerde tutarak sırtımı duvara yasladım ve ağır ağır yere çökmeye başladım.Ateş basmıştı.Her zerrem ateşle kavruluyordu.Alnımdan bile terler akmaya başlamıştı.Gözlerimi sıktım.Kendi içime döndükçe sesler daha da netleşiyordu.Kalbim artık kulaklarımın dibinde çarpıyor gibiydi.Çaresizce ağlamaktan başka seçeneğim yoktu.

Yanımdaki kapı sertçe açılmasıyla birlikte gözlerim de aynı şekilde açıldı.Hatta o kadar sertti ki kapı hızını alamayıp duvara çarpması yetmemiş, o kısmı da epeyce çatlatmıştı."Min!?" Nefeslerimi kontrol altına sokamıyordum.Artık başım fazlasıyla dönmeye başlamıştı.Gözümün önü kararıyordu."Min!" Omuzlarımın tutulduğu hissettim."Bana bak! Bana bak min hadi!" Yanağıma hafif ama sertçe vurulduğunu hissedebiliyordum.Başımı ağır ağır kaldırdım."Aferin! Ben kimim bana söyleyebilir misin?" Zorla yutkundum."Hadi..yapabilirsin sana inanıyorum."

"C-chan.." sesimde en az olduğum durum kadar çaresizdi.

"Harika..burdayım.Şuan sana kimse dokunamaz ya da zarar veremez.Derin derin nefes al."

"Alamam."

"Alabilirsin! Alabiliyorsun ama ciğerlerine gitmiyormuş gibi geliyor değil mi? Biliyorum bu hissi.Bana güveniyor musun?" Gözlerinin içine baktım.Sana nasıl güvenmeyebilirim ki? Başımı salladım."Tamam.Kollarını göğsünün üstüne çapraz bir şekilde yerleştir." Kollarımı tutarak göğsümün üstüne yerleştirdi."Burnundan al, nefes biraz tut sonra da ağzından ver.Hadi beraber yapalım." Yönlendirmesiyle burnumdan nefes aldım.Bir kaç saniye tuttuktan sonra ağzımdan verebildiğim kadar verdim."Bir kez daha." Bu işlemi bir kez daha gerçekleştirdim.Onunlaydım.Dün geceden sonra kendimi ilk defa iyi hissetmeye başlamıştım."Son kez.Nefes a-" üçüncüyü yapamadan üzerine atlayarak kollarımı boynuna sıkıca doladım.

Hıçkırmaya başladım.Yüzümü boynuna gömerek iç çeke çeke ağlamaya başladım.Sırtımda ve belimde ellerini hissettim.Beni sıkıca sarıyorlardı."Özür dilerim.."

"Sana duygularını içinde biriktirmemen gerektiğini söylemiştim min.Ayrıca ne diye özür diliyorsun sen ne yaptın ki?" Bir süre cevap vermeden ağlamaya devam ettim.Kendimi huzurlu hissettiğimden ağlamam git gide şiddetleniyordu.Bedenimdeki stres de yavaş yavaş boşalıyordu.Burda..tam olarak burda soluklanmak şu an en istediğim şeydi.Sevdiğim kokusunu derin derin çektim ciğerlerimin içine.Her zaman kendi ayaklarımın üstünde durmaya çalışmamın sonucu buydu."Şşhh.." sırtımı sıvazladı."Anlatmak ister misin?" Başımı iki yana salladım."Anlatırsan daha iyi hissedersin." Burnumu çektim.