Once again,minchan

Çizim

Anaaa okul bitti ya la

ĞEKDĞFLFĞLDĞSF

Bir şey dicem yakında buz sokucam kendime bu sen sıcak

Bir kaç bölüm biraz kaotik ilerliyoruz ama bana güvenin bunu değecek :)

İyi okumlarrr efenim yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın

<3

⏳

Chul'un yatışının olduğu koridorda elimde bulunan yiyeceklerle ilerliyordum.Chan onun yanında refakatçi olarak kalmıştı bu yüzden yemek yemeğe bile fırsat bulamamış olmalıydı.Odanın kapısını yavaşça araladım."Chan?" Kapıdan başımı soktuğumda en başta gözüme çarpan kişi o olmuştu.Küçücük kanepeye uzanmış sanki uzun süreli yorgunluğunun acısını çıkartır gibi derin derin uyuyordu.Yavaşça odaya girdiğimde hasta yatağında kimsenin olmadığınu fark ettim.

"Chul?" Elimdeki her şeyi yere bırakarak odayı aramaya başladım.Korkuyla lavaboya doğrı ilerledim.Kapıyı tıklattım ancak ses gelmeyince araladım.Kimse yoktu."Chul-ah!?" Panikle odanın dışına çıktım."Chul!" Sağa baktım sonra da sola."Chul-ah!"

"Size nasıl yarıdmcı olabilirim?" Omzuma dokunan yabancı elle arkamı panikle döndüğümde elinde ekipmanlar bulunan hemşirle göz göze geldim.Yüzümdeki paniği sezmiş olsa gerek şaşırmıştı."Kimi arıyorsunuz?"

"Chul'u arıyorum! Sung chul! Burada yatıyordu ama yatağında yok."

"Siz nesi oluyorsunuz?"

"Abisinin arkadaşıyım." Kaşları çatıldı.Sakin olmaya çalıştım."Bay Bang'ın arkadaşıyım." Kaşlarını kaldırarak gülümsedi.

"Bay lee değil mi?" Başımı onu onaylayarak salladım."Chul şuan tedavide birazdan çıkacaktır.Aslında Bay Bang'ın haberi vardır sanıyordum." Elimle alnıma vurdum.

"Muhtemelen vardır." Elimi göğsüme yerleştirerek derin derin nefesler aldım.Paniğim yüzünden bu ihtimali göz ardı etmiş olmalıydım."Ama uyuyordu bende-"

"Panik oldunuz." Sözümü tamamlayan hemşir'e baktım ve başımı salladım."Birazdan çıkıcaktır o.Dotorumuz bizzat kendi getirip götüyor onu.Endişelenicek bir durum yok."

"Teşekkür ederim." Yavaşça geri çekilerek az önce girdiğim odaya tekrar girdim.Kapının pervazında öylece durduğuma bir kez daha gözlerim derin derin uyuyan chana ilişti.Ufak ufak adımlarımı o yöne çevirerek yanına ilerledim.Yattığı koltuğun yanında dizlerimin üzerine çöktüm."Chan." Mırıldandı."Uyan hadi." yüzünü iyice yatmış olduğu koluna gömdü."Chan." Omuzlarını silkti.Elimi saçlarına götürerek baş parmağımla yüzünü okşamaya başladım.Nefes alışları yavaşlamış ve uzamıştı.Tekrar uykuya dalarken yan bir şekilde koltuğa ağırlığımı vererek onu izlemeye, bir yandan da saçlarını okşamaya başladım."Omuzlarında taşıdığın onca yük seni yoruyor değil mi? Ona rağmen hala da dik durmaya çalışıyorsun." Parmaklarım buz gibi olmuş yüzüne dokundu."Kimseye anlatmıyorsunda kim bilir ne kadar acı çekiyorsun.Yapma chan.Benim için kendini yıpratma canım yanıyor." Fısıltılarımın zihnine yerleşmesini içtenlikle diliyorum.

Şu sıralar kendimi asla tutamıyordum.Bünyemi aşamadığım bir duygusallık ele geçirmişti.Chul'un durumu en az jisung kadar canımı yakıyordu."Chul..ah..." Ama chanın uykusunda kardeşinin ismini mırıldanması,bu kadar çaresiz olması daha da canımı yakıyordu.İçindeki korku onu her anında kovalıyor peşini bırakmıyordu."Chul.."

"Şşhh." Başımı eğerek kulağına yaklaştım."Buradayım korkma." Korkmaması ümidiyle fısıldadım kulağına."Geçti chan.Geçti buradayım ben." Kaşları çatıldı.Yerinde rahatsızca kıpırdanırken bedeni ansızın titremeye  de başlamıştı."Chan?" Yüzümü iyice yüzüne yaklaştırdım."Chan uyan!" Kabus görüyordu.Nefesleri de düzensizleşmeye başlamıştı.