Blind Warrior [Tamamlandı]

90.Bölüm [FİNAL]

Ben küçükken her gece babamın bana okumasını istediğim bir masal vardı. Perilerin, ejderhaların ve insanların huzur içerisinde yaşadığı bir dünyada yaşayan bencil bir tüccarın hayatı anlatılıyordu. Ayrıntıları tam hatırlayamasam da kitabın sonunda ulu ejderha, tüccarı kalbi kadar karanlık bir hayatla lanetlemiş, ve o günden sonra tüccarın yüzü bir kez olsun gülmemişti. Kalbinin ekmeğini yemişti, ya da ektiğini biçmek de denebilirdi bu duruma. Yine de anlam veremediğim bir mesele vardı. Eğer bu masaldan çıkarılacak ders buysa, savaş alanı tam olarak nasıl adlandırılmalıydı? Hayatım bir masal olsaydı, içerisinde bulunduğum bu durum masalın hangi kısmında yer alıyordu? Bu savaş ders almam gereken bir kısımda mıydı, yoksa işlerin işleyişine göre ulu ejderha beni neyle lanetleyeceğine karar mı verecekti?

Eğer tüccar bencil olmasaydı, ulu ejderha onu ödüllendirmek için hala orada olur muydu?

Onca hikayenin ruhsuz toprakta can verdiği, o onurlu hayatların anlamsızca son bulduğu, daha yeni başlayan hikayelerin acımasızca kılıçtan geçirildiği o noktadaydım. Şimdi söyleyin bana, bu masalda verilmek istenen ders, tam olarak neredeydi?

Yine de ana resme ne kadar bakarsanız, tablo o kadar ilginçleşiyordu. Işık ve zaman büyülerini ağırlıklı olarak kullanan ve insanlığı koruyacağını iddia eden kanatlı bir kadın, milyonlarca insana karşı tek başına savaşıyordu. Tarihte ilk defa ışık ve karanlık aynı safta yer alırken, insanoğlu her zamanki gibi onları korumaya çalışan bir varlığı öldürmeye çalışıyordu.

O kanatlı kadınla savaşırken bulduğum her bir açığı elimden geldiğince değerlendirmeye çalışsam da, onun hakkında edindiğim en kayda değer bilgi, alacağımız nefese kadar her bir haltı öngörebiliyor olduğuydu ve bu sonuca ulaşmak için bu kadar zamanın geçmesi gerekli miydi emin değildim. Onunla savaşırken herhangi bir üstünlük elde edememiş olma sebebim de tam olarak buydu. Tüm stratejilerimi, tüm yeteneklerimi, saldırı zamanlamamı bile biliyordu ve yaptığı şey, tahmin etmekten çok daha farklı bir noktadaydı. Ronan'ın sözlerinin aksine, o yaratık benim geleceğimi gayet de görebiliyor gibiydi.

Etrafımdan koşuşturmaya devam eden kalabalık insan sürüsünün arasında yere çökmüş bir halde kucaımda kanlar içerisinde yatan Ren'e baktım dümdüz. Vampir özelliklerimi kısıtlayan mührün ne ara kırıldığını veya bu duruma ne ara geldiğimi anlayamamıştım bile.

Lydia'nın destekle birlikte yanıma gelmesinin ardından savaşın ikinci roundu başlamıştı, ancak ikinci round düşündüğümden de uzun sürmüştü. Her şeyin inanılmaz bir hızda olup bitmesinin aksine totalde geçen süre inanılmaz bir şekilde zaman algımı kaybettirircesine uzamaya devam ediyordu. Yine de Amora'nın ordusu, Lydia, Lukas ve emrindeki kraliyet askerleri, Edora'da Kai'nin komutanlık yaptığı askerler, Cora, onun sevgilisi ve sevgilisinin yanındaki küçük ancak kalifiyeli bir ordu ve hatta devasa bir birliği peşinden getiren Kade derken savaş alanında inanılmaz bir insan gücü ortaya çıkmıştı. Kanatlı kadın da bir numara kullanarak kendinin ateşten, sudan, topraktan ve ışıktan olmak üzere dört farklı elementte kopyalarını oluşturmuş ve inanılmaz bir takım çalışmasıyla saldırılarına son hızda devam etmişlerdi. Buna rağmen sayı çokluğu ve Lydia'nın çabaları sayesinde, en azından kendi kendime bir durum analizi ve savaş stratejisi düşünecek birkaç saniye kazanmayı başarabilmiştim. Kanatlı kadının kopyaları, orijinal bedenine nazaran daha güçsüz olsalar da, hatırı sayılır bir şekilde can sıkmayı başarıyorlardı. Bu yüzden kopyaları sadece Lydia ve diğerlerine bırakarak kadının orijinal bedenine saldırmaya odaklanmıştım, ancak beklemediğim bir anda ışık elementinden oluşan kopyadan hazırlıksız bir saldırı yiyince dikkatim dağılmış ve kadının orijinal bedeninden bedenimi zaman anlamında donduran bir büyü yiyerek etkisiz hale getirilmiştim. Lydia durumu hızlıca kavrayıp bana zaman kazandırmak için çabalarken de analiz yeteneğimle büyünün etkisinden nasıl çıkacağımı ve büyünün algoritmasını nasıl bozabileceğimi düşünmeye çalışmıştım.