Blind Warrior [Tamamlandı]

32

Bana ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yoktu, ne çeşit bir hastalığımın olduğu konusunda bir gram bilgiye sahip değildim. Tek bildiğim şey,  Amora'nın zihnine girdiğimde gördüğüm birkaç anı yüzünden yeniden bir şeyleri hatırlamaya başlamam ve geceleri kabuslar görmeye başlamam olmuştu. Ailemin bir telepat tutarak bazı hatıralarımı silme derecesine gelme nedenim neydi, hiç bilmiyordum. Ama tahmin etmek zor değildi... Başta hatırlamaya başladığım anılara bakarsak, ailem hatırlamamam gereken bir şeyler olduğundan bahsetmişti, muhtemelen hafızamı sildikten sonrasına ait bir anıydı ve Amora'nın kim olduğu hakkında en ufak bir bilgiye sahip değildim. Sonrasında Amora'yı tekrar hatırlamaya başlamam ve onların "hastalık" diye bahsettiği birkaç belirti göstermemle devam eden anılarım vardı. Başta hastalığımın fizyolojik nedenli olup, psikolojik nedenlerin bunu tetiklediğini sanmıştım ancak durum bundan ibaret gibi durmuyordu.

Olayı en başından düşünecek olursak, Amora'nın vampir kanı erken yaşlarda aktifleşmişti ve ailem bunu bir süre dışarıdan saklamaya çalışmıştı çünkü o zamanlar da, şimdi olduğu gibi insan olmayan türler oldukça kötü anılır ve sık sık zorbalığa uğrarlardı. Ancak Amora'nın "beslenme zamanını" yanlışlıkla izlediğim gün, olayın korkutucu manzarası beni şoka uğratmış ve her gece kabuslar görmeye, olayı beynimde daha da içselleştirmeye ve zihnimde daha korkutucu senaryolar çizmeye devam etmiştim, mesela Amora'nın üzerime atlayarak beni parçalara ayırana kadar ısırmaya devam etmesi gibi saçma ve ürkütücü senaryolardı bunlar. Tabiki beş yaşındaki bir çocuktan bahsediyoruz, şimdi olsa korkacağım bir manzara değildi sonuçta.

Her neyse, ben bu konuyu iyice içselleştirmeye devam ederken zamanla daha az gülmeye, uykusuz geçen geceler geçirmeye ve doğal olarak paronayak davranışlar sergilemeye başlayınca ailen duruma uyanmış ve bir telepat tutarak bu tür anıların hepsini sildirme kararı almışlardı ancak ne kadar silerlerse silsinler Amora'yı her görüşümde, bu anıları misliyle tekrar hatırlıyor ve öncekinin iki katı olarak bu olaya kaldığım yerden devam ediyordum. Tabi son olayda kafayı çizmeme ramak kalmasını saymayacağım...

Bu yüzden ailem Amora'nın vampir özelliklerini baskılaması veya kontrol etmesi için onu babaanneme göndermişti, ne de olsa o da bir vampirdi. Tüm eşyalarıyla birlikte tek biz iz bile bırakmadan giden Amora'dan sonra yeniden hafızamı silmişler ve beni yeniden normal bir birey haline getirmişlerdi. Tabi benim delirmek için fırsat bekleyen beynim de boş durmamıştı ve ailem ölür ölmez hepten kafayı yemiş bir şekilde sağda solda gezmeme neden olsa bile kandan korkmamın asıl sebebinin Amora olduğunu öğrenmek beni biraz şaşırtmıştı. O zamanlar benim için hiç de kolay geçmemişti ve bu yüzden Amora'ya istemsizce sinirlenmeye devan ediyordum. Onun yüzünden kandan korkmama, hatta tiksinmeme rağmen zorla o kanı içmeye çalıştığım ve alışamadığım için defalarca kusarak iyice zayıf düştüğüm dönemleri yok saymak kendime hakaret etmem demekti ne de olsa.

Elimi ağzımın üzerine kapatarak bir süre zemini izlemiş ve mide bulantımın geçmesini beklemiştim. Her ne kadar bu zamana kadar daha kötü şeyler görmüş olsam da kafamda yer edinmiş bir travmanın ortaya çıkması beni bir şekilde etkileyecekti. Kabus görme gibi basit şeyleri dert etmesem de mide bulantımı durduramıyordum.

"İyi hissetmiyorum." diye mırıldandığımda etrafımda kısa süreli bir sessizlik oluşmuş, ardından da Rea'nın kendi kendine söylenmelerini duymuştum.

"Hasta mı oluyorsun acaba? Birden bire ne oldu ki? İçeriye geçelim mi, eminim sıcak bir çorba sana iyi gelecektir." diye konuşan Rea'yı başımla onayladığımda Kai kolumu tutarak kalkmamda bana yardımcı olacağı sırada birkaç patırtı duymuş ve oraya dönmüştüm. O sırada yerde poposunun üzerine düşmüş bir şekilde oturan Amora ve onu yere iten Cora görüş açıma girmişti.