Okula adımı mı atar atmaz kütüphaneye doğru koştum. Önce şu işi halletmeliydim. Cumaya kadar dört günüm vardı. Benim yapmak istediğim Çınarın egosunu ezmekti. Sadece bu kadar çok zor değil gibi gözüküyordu. Kütüphanenin kapısından içeri girdim. Gözlerimle etrafta Umut'u aradım. İşte orada geçen defa oturduğun yerde yalnız oturuyordu. Hem kibar hem dakik özellikleri git gide artıyordu.
"Geç mi kaldım ben." yanındaki sandalye yı çekip oturdum. Bana dönüp gülümsedi.
"Şimdi geldim ben de." diye cevap verdi.
"Hah iyi o zaman." çantamı masanın üzerine bırakıp rahat oturdum.
"Sor bakalım seni dinliyorum." dedi. Bu daha çok anlatmalık bir şeydi. Soru kısmı sonrasıydı. Kuzeniyle girdiğim inatlaşmayı anlattım. Sonra dediği yerin neresi olduğunu sordum. Tahmin ettiğim gibi bir kulüp çıkmıştı.
"Hadi o çocuk diyelim sen neden böyle bir inatlaşmanın içinde bulundun." diye sorunca bunu gerçekten de düşündüm.
"Bilmiyorum bir anda olup bitiyor her şey." dedim. Gerçekten de öyleydi. Başka bir konu hakkında konuşurken aniden konu değişiyordu. Ve ben de karşılık veremeden duramıyordum.
"Tamam o zaman cuma günü orada olmaya çalışırım bende." dediginde içimdeki endişe yok oldu bir anda.
"Teşekkür ederim. Sanada borçlandım." dediğimde yine küçük bir gülümsemeye karşılık verdi.
"Borçlar birikince ödersin." dedi. Sonra beraber dersin olduğu sınıfa gittik. Orta kısımlarda bir yer seçip oturdum. Umut'ta yanıma gelip oturdu. Bu ders yalnız değilim.
"Sana şunu söyliyim. Çınar iddia ya girmeyi çok sever. Konu fark etmez bu ufacık bir şey bile olabilir." deyince Umuta döndüm.
"Bunu bir kenera not aldım. Sağol." dedikten sonra çantamdan defterimi çıkarttım.
"Yere kalemim düştü versene." arka sıradan gelen sese doğru baktım. Çınar burada mıydı girerken neden fark etmedim.
"Burada kalem falan yok." bir yandan oturduğun sıranın etrafına baktım.
"Çekil ben alırım."deyip yerinden kalktı. Oturduğun yerden kalkıp geçmesini bekledim. Yanımdan geçip Umut'un yanına oturdu.
" Naber kuzi" deyip omzuna vurdu. Ben ise olduğum yerde ona bakıp kaldım.
"Kalemini al ve kalk yerimden." dedim. Bana dönüp yanındaki boş yere vurdu.
"Buraya oturabilirsin bence." dediğinde hoca içeri girdi. Hemen yerime oturdum. Yanımda duran Çınarın ayağına sıranın altından tekme attım. Beni kandırmak neymiş gör. Hemde Umut'un yanında. Ne güzel oturuyorduk.
"Ah...biraz dikkatli ol maviş ayağım kırıldı sandım." dedigine bir cevap daha verecektim ki Umut benim yerime konuştu.
"Büyünce geçer kuzi merak etme." dedi. Bana bakıp gülünce bende gülmeye başladım. Küçük bir intikamdı bu diğerlerinin acısı da içindeydi. Çınar ise surat asıp önüne döndü.
***************
" Bu konu hakkında yardım isteyeceğimiz biri var." Okuldan çıkıp Sevil'in çalıştığı yere gittim. Ve şu beklenen cuma gününden ona da bahsettim.
"Kimmiş" deyip bir yandan kahvemi yudumladım.
"Demet, bir kulüpte barmenlik yapıyor sana biraz fikir verebilir oradaki alemden." dedi. Demet'i tanıyordum ama çok fazla samimiyetimiz yoktu.
"Olur ama yarın okuldayken bir yoklayalım kızı." dedim.
"O iş kolay ama sen bu olayı çözdün diyelim. Önümüzdeki hafta napıcaksın." deyince yüzüne baktım. Haftaya bir şey yoktu ki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUN BOZAN
RomanceSize hayat gibi bir oyundan bahsedeceğim. İstemeden başrolünü aldığım bir oyun. Karşıma çıkan her şeyin bir tesadüf olmadığını anladığım zaman kendimi bu oyunun içerisinde buldum. Her oyunda olduğu gibi bu oyununda bir rakibi ve kurbanı vardı. Peki...
