Tiyatro salonu sessizliğe büründüğün de ben heyecanlanmaya başlamıştım. Oysa kurduğum plan bu değildi. Ben en son sıra da olucaktım ve karşımda ki romeo Çınar değilde Kuzey olacaktı.
Saklar beni onlardan gecenin pelerini.
Kimileri hayatıma son versin ne çıkar
Yeter ki sen sev beni.
Geç ölmektense senin sevginden yoksun.
Yaşamıma son versin kinleri daha iyi.
İçimden ooooo Çınar bey siz neymişsiniz diyesim vardı ama sıra bendeydi.
Kim yardım etti sana burayı bulman için.
Evet böyle devam et Alev olucak olucak. Bu çocuk senden daha yetenekli olamaz. Çınarın gözleri bana kenetlenmişti. Ne kadar gözümü çevirsem yine dönüp dolaşıp ona bakıyordum.
Aşk yardım etti aramamı fısıldayarak.
O bana akıl verdi ona göz oldum bende
Denizci değilim ama uzak denizlerde yıkanan...
Uçsuz bucaksız kıyı kadar uzak olsan da sen.
Sana ulaşmak için açılırım denizlere.
Bu sözler ardından benim sıram gelsede ben ağzım açık Çınara baka kalmıştım. Kendini ne kadar kaptırmıştı böyle. Sanki o anı yaşıyormuşçasına aktarıyordu. Bende aynı şekilde yapmaya karar verdim.
Biliyorum gecenin maskesi var yüzümde...
Olmasaydı eğer duyduğun için demin söylediklerimi...
Nasıl kızardığını görürdün yanaklarımın...
Çok isterdim ah bir güzel uyup göreneklere.
Demin söylediklerinin tümünü inkar etmeyi...
Ama uğurlar olsun görgü kurallarına.
Seviyor musun beni? Evet diyeceksin biliyorum.
Sözüne güveneceğim bende ama yemin edeyim deme.
Belkide tutamassın. Zeus alay edermiş derler sözünü tutamayan aşıklarla
"Tamam...bu kadar yeterli iyi çalışmışsınız yerinize alayım sizi"
Tam da kendimi hazır hissetmeye başladım derken böyle bitmesi olmadı.
"Sıradaki gelsin."
Biz merdivenden inip yerimize geçerken Kuzey ve yanında bulunan esmer kız yanımızdan geçtiler. Bir el bileğimden tuttuğunda döndüm.
"Çok iyiydin." diyen Kuzey'e gülümsedim.
"Sağol ve bol şans" o da bana gülümseyip sahnedeki yerini aldı.
Sırıta sırıta oturduğumuz yere döndüm. O günden sonra unutuldum sanmıştım.
"Gören de evlenme teklifi aldın sanır " yanımda unuttuğum Çınara bakmadan konuştum.
"Sanane bu bile yeterli benim için."
"Geçen defa söylediklerim etkisini kaybediyor sanırım." dediği zaman kendimi tutamadım.
"Ne demek istiyorsun?" yüzümdeki gülümseme çoktan yok olmuştu Çınar sağolsun.
"Hiçbir şey... İddiayı kim kazandı sence." aniden konuyu değiştirmesiyle durup kaldım. Bu aklımdan çıkıp gitmişti benim. Koltuğa yaslanıp ofladım.
"Hep birlikte göreceğiz" dedim. O da arkasına yaslandı ama hiçbir şey demedi. İlk defa Çınar bey sustu.
Kuzey ve yanındaki esmerden sonra sahnede bir kaç çift daha yer aldı. Tanıdığım yüzlerde vardı. Tanımadığımız yüzlerde. Eşi olmayanlar kız kıza çıkmıştı ve bu en son grubtu. Aklımdan geçen şu oldu. Ben en son çıkmayı düşünüyordum eğer en son ben çıksaydım eşsiz kalırdım. Ve bu o kadar da etkili olmayabilir di. Sonuçta Romeo ve juliet'ti bu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUN BOZAN
RomanceSize hayat gibi bir oyundan bahsedeceğim. İstemeden başrolünü aldığım bir oyun. Karşıma çıkan her şeyin bir tesadüf olmadığını anladığım zaman kendimi bu oyunun içerisinde buldum. Her oyunda olduğu gibi bu oyununda bir rakibi ve kurbanı vardı. Peki...
