The Apocalypse

The Apocalypse: Chapter 41

(A/N): Oh diba? Ang tanga ng author at nauna ang Chapter 40 sa 39. :I Kasi naman nagmamadali na talaga ako makapag-update. Namiss ko rin mag-update no. Bare with it na muna po. Hindi ko pa po kasi mahawakan yung Laptop. Sorry. :(

Stop whining like a five year old. Yeah, whatever. So ito, ang next chapter. Ayusin ko na talaga. Boo~ I suck, I know.

=============================

"Feeling any better yet?", tanong niya sa akin.

"Kinda, ngayon ko lang nararamdaman na sumasakit na ang balikat ko.", ngumiti lang ako at binalik niya sa akin ang ngiti ko.

"Gagaling ka rin, Gabrielle. Patience.", at tinapik niya ako sa balikat.

Napadaan kami sa zombieng binaril ko kanina. Kinuha ko yung arrow sa ulo nito. Paliko na kami ng may sumunggab na zombie kay Megan.

"Shit!", sigaw niya. Hindi siya makaalis sa hawak ng zombie. Hawak hawak siya nito sa dalawang balikat at siya naman sa balikat nito.

Walang anu-ano ay tumumba sila, ako ito, natulala. Hindi ko alam ang gagawin ko.

Then it pops to my head! I don't want to Megan get killed.

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at tinadyakan yung zombie sa mukha. Nakabitaw naman 'to kay Megan na ngayo'y naghahabol ng hininga.

"Shit..", bulong niya uli. Then tinignan niya ang sarili niya kung may kagat o kalmot siyang natamo.

"Gabrielle, tignan mo nga likod ko.", utos nito sa akin. "Huwag ka nang mahiya, alam ko namang marami ka ng nakitang babaeng hubad.", tumawa siya.

"Whatever.", bulong ko at tinaas na ang damit niya. 'Whoa! Saan nang-galing mga sugat nito?'

"Rebel kasi ako dati. Hihihi.", bigla niyang sabi. 'Did she just read my mind? Wth.'

"Anyways, wala kang sugat.", ngumiti ako sa kanya. Ngumiti rin siya sa akin at saka nagpasalamat.

"Wala yun.", sabi ko.

"Tara balik na tayo, anong oras na rin oh. Palubog na ang araw.", sabi niya.

Hindi ko namalayan ang oras, na sobrang bilis. Tumango na lang ako at sinundan siya.

Nakikita na namin sa malayo yung gate, nang biglang siyang tumumba. 'What the hell?!'

"Megan?! Okay ka lang?", tanong ko rito at tinayo siya.

"Yup! Yup! Medyo nahilo lang ng konti. Don't worry.", ngumiti ito at tumayo na uli.

"Sigurado ka? Pwede kitang kargahin or something..", alok ko sa kanya, pero tinanggihan niya ako. Bigla siyang nawalan ng malay. Sinabi ko ang gamit niya sa kabilang balikat ko kung saan may tama ng bala. Hindi ko siya makakayang i-bridal style dahil yung balikat ko baka biglang magcollapse.

Piniggy back ride ko na lang siya. Salamat sa Diyos at walang zombie na lumabas out of nowhere. Dahil super badtrip yun.

Nakarating na kami sa gate at pabalik na sa harap. Nakita namin sina Criz na naghihintay sa amin.

"What the... Anong nangyari, Gab?!", tanong nito.

"I don't know, bigla na lang siyang nahimatay, pero bago yun natumba muna siya.", sabi ko. At saka niya tinawag sina Johy upang tulungan ako sa gamit.

Pumasok ako sa bahay ni Megan, bitbit siya at nilapag siya sa sofa. Sumunod naman yung iba upang tanungin ako kung ano nangyari ngunit hindi ako sumagot. Wala muna akong pakialam sa mga tanong nila.

Inutusan kong kumuha si Lawrence ng mainit na tubig, bimpo at alcohol. Nang bumalik si Lawrence dala-dala ang kailangan ko. Agad kong pinunasan si Megan ng basang bimpo.

Hindi rin nagtagal ang nagising siya.

"What the hell happened?", tanong niya habang nakahawak sa noo. 'Paniguradong masakit ulo nito.'

"Nawalan ka ng malay kanina.", sabi ko sa kanya.

"Oh, damn! Sorry.", agad siyang umupo pero pinigilan ko.

"You need to rest, Megan. Mukhang stressed ka. Hayaan mo't aalagaan ka rin namin.", sabi ko sa kanya at ngumiti siya.

"Salamat.", at doon ay pumikit na si Megan.

Lumabas na ako sa bahay niya at dumiretso sa bahay namin. Nakakapagtaka bakit biglang naging ganun si Megan. 'Wala naman siyang kagat o ni kalmot.' isip-isip ko. Hindi ko muna sasabihin 'to sa iba. Ayaw ko silang magpanic. Mabuti nang makasigurado. Kung sakali man, ayokong mawalan ng isang myembro ng pamilya ko.

Nang makapasok ako sa bahay, nakita kong naghahanda na ng pagkain sina Johy. Kahit hindi kami magkakasama sa iisang bahay, sama-sama rin kaming kumakain. Ngumiti ako sa sarili ko at umupo na sa pwesto ko.

Matapos ang mataimtim na pagdarasal ay sinimulan na naming kumain.

Samantala.. (3rd POV)

"Sir! Nakita ko na po yung mga batang sinasabi ng isang tauhan natin sa south, Sir!", pasok ng isang lalaki sa opisina ng isang matandang nasa middle forties nito.

"Kumusta naman sila? Masisigla ba?", tanong nito.

"Oho, Sir.", sagot nito.

"Good, send some soldiers out there. And check the perimeters. We will pay those kids a visit. You hiare now dismissed.", sabi nito.

"Sir, yes, Sir!", At saka sumaludo na ang lalaki.

Naiwan ang matandang sundalo na nag-iisa sa opisina niya. Tumingin siya sa labas ng bintana at nakatingin sa mga sundalong nagtatraining.

'Hmhm.. Ngayon ko makikita ang magagawa mo.' habang hawak nito ang isang test tube na may laman na kulay pulang liquid.

=============================

Vote or comment if you like this Chapter. If you have any suggestions just comment below.

- Cheimerini_