Tangan kananku masih ligat memotong chicken chop. Dia ni macam tahu-tahu je aku craving chicken chop. Sedap ni. Dah lama tak makan. Bukannya restoran abah tiada chicken chop, cuma dah lama tak singgah makan kat situ je. Selesai memotong, garfu dan pisau beralih tempat.
Kena la makan tangan kanan even pakai garfu pun. Aku memandang ke hadapanku. Hanif ni dah kenapa, dari tadi asyik pandang aku. Rasa takut pulak nak makan. Haish.
"Tadi kata puasa." Terus Hanif bersuara setelah aku memasukkan sepotong chicken chop ke dalam mulutku. Ya Allah, sedapnya. Dah orang yang belanja, lagi la sedap. Aku menjeling Hanif. "Dah awak yang order, takkan nak biar macam tu. Larat ke korang nak habiskan?" Perli aku. Si Juliana di sebelah sudah terbatuk-batuk. Dah kenapa dia ni. Buat tebiat!!
"Cewah, duk ber'awak-awak' tu. Kemain lagi ayat dia." Kata Juliana setelah menghirup ice blended mango. Aku terus menyiku lengan Juliana. Aku terus senyap. Tidak mahu mengeluarkan kata-kata lagi. Even sepatah pun. Huh. Aku hanya menyambung makan. Tak berapa selera pulak sebab ada yang asyik memandang.
"So, kau nak jumpa Hana dengan Safiyya ke tak ni?" Tanya Juliana. Kali ni je aku rasa dah empat kali dia tanya Hanif. Hanif pun mesti dah sakit telinga mendengar ayat yang sama. Hanif menyuap sepotong kecil beef steak ke mulutnya lalu mengunyah. Macam sedap je beef steak tu. Jadi berselera balik nak makan chicken chop ni.
Hanif hanya menjongket bahu. Dah empat kali Juliana tanya, empat kali tu jugak la dia balas dengan menjongket bahu. "Jangan la main-main. Aku nak balas e-mail dia nanti. Bagi aku jawapan muktamad kau." Kata Juliana lagi. Aku tak berkata apa. Biar mereka je la yang bersembang. Aku dengan Hanif bukannya rapat pun. Takde maknanya aku nak rapat dengan lelaki.
Hanif tak habis-habis pandang aku. Setiap kali Juliana tanya soalan yang sama je, dia pandang aku lepas tu baru dia menjongket bahu. Macam la dekat muka aku ni ada bertulis jawapan. "Dari tadi duk pandang-pandang je. Tak elok pandang anak dara orang lama-lama." Kata Juliana lalu menyuap sesudu nasi goreng. Dia ni, orang dekat restoran mewah, nasi goreng kampung yang dia order. Hm, suka hati dia la.
"Weh. Kalau tak nak jumpa dia orang, cakap je la tak nak jumpa. Tak baik la biarkan dia orang tertunggu-tunggu." Kata Juliana lagi lalu menjeling sekilas jam di pergelangan tangannya. Aku turut mengerling jam Swiss Polo di pergelangan tangan kiriku. Weh, nak dekat pukul 1:50 p.m. Aku dah pun menghabiskan chicken chopku. Cuma ice lemon tea ni terlebih gula la. Tak rasa lemon langsung.
"Hanis macam mana? Dia masih nak teruskan belajar atau dah bekerja?" Tanya Hanif. Ingat jugak kau dekat Hanis. Haa, bagus sangat la. Padan la korang berdua. Nama pun dah dekat sama. Haha. "She's fine. Dia dah habis belajar. Cuma sekarang dia tunggu hari graduasi. Tak sabar nak tunggu result la tu." Balasku. Aku jawab acuh tak acuh je. Tak sangka pulak si Hanif ni boleh terhibur. Apa yang lawak pun aku tak tahu.
"Ye la. Lepas Hanis dihantar ke Russia, kita orang langsung tak berhubung. Kalau dengan dia okey la. Ada la jugak yang selalu jadikan aku bahan." Kata Hanif. "Sekurang-kurangnya, aku dapat rasa yang diri aku ni wujud" Sambung Hanif lagi
Juliana sudat menggigit-gigit penyedut minuman. Penat la tu dari tadi menunggu jawapan Hanif. Habis tu selama ni kau tak wujud, ke? Oh, jadi selama ni yang senyum dekat aku masa di U.S.A dulu tu hantu la ye.Ayat dia ni memang menikam lidah aku la. Terus lidahku kelu. "Bukan ke kau ramai peminat. Sejak kau follow aku dengan Rania ke U.S.A, terus kau ada peminat. Orang putih lagi. Orang kita yang datang U.S.A mana la nak pandang kau. Maybe style kau masa kat U.S.A tu trend orang putih agaknya." Balas Juliana.
"Okey la. Aku nak jumpa dia orang. Nanti aku inform kau bila aku free." Balas Hanif. Malas nak layan soalan Juliana la tu.
"Ha, bagus la kalau macam tu. Kau tulis tempat perjumpaan sekali tau." Balas Juliana kegembiraan. "Make sure yang aku tak jumpa dengan Hana je tau. Suruh dia ajak si Safiyya. Aku akan bawak geng aku." Balas Hanif semula. Aku dan Juliana sudah pun berdiri. Dia pun turut berdiri. "Okey la. Bye, assalamualaikum. Aku nak settle bill dulu. I hope that we will meet again." Kata Hanif lalu terus ke kaunter.
"Waalaikumusalam." Balasku dan Juliana serentak. Aku dan Juliana terus melangkah ke kereta. "Dia nak jumpa kau lagi la tu." Kata Ju setelah aku masuk ke dalam kereta. Aku terus menjongket bahu. Dah terkena virus Hanif kut. Asyik menjongket bahu je dari tadi.
******
Aku terus melepaskan tangan Bella. Kami pun terus berhenti berjalan. Lantak la, biar berdiri kat tempat orang lalu-lalang. Peduli apa aku. Penat aku ikut rentak dia ni. "Eh eh eh. Kau ni dah kenapa? Cuba la jalan slow sikit." Kataku. Entah apa yang dia kejarkan pun aku tak tahu."Kau ni dah habis emotional ke? Alhamdulillah, bagus la." Kataku. Bersyukur ke hadrat Illahi, Bellaku sudah kembali. "Daddy aku dah masukkan duit untuk aku. Now, boleh la aku belanja sepuas hati." Kata Bella. Laaa, itu je? Jujur aku cakap, Bella ni gedik la jugak. She Materialistic? No, she's not.
"Itu je pun. Kau kerja kat company daddy kau, kan?" Soalku. Bella menjawab pertanyaanku dengan anggukan. Tanpa sedar, kami sudah pun berada betul-betul di hadapan Kaison. Hm, dia ni nak buat apa bawak aku ke sini. Terus kami pun masuk ke dalam kedai itu. Aku paling suka pergi Kaison, TGV Cinema and Popular Books.
"Tu la kau, hari tu aku offer kerja dengan aku, kau yang tak nak. Kan dah rugi. Kau dah habis exam ke? Bukan kau exam kelmarin ke?" Bella mula menukar topik perbualan. Aku terus tergelak. Tak sangka pulak yang mereka ingat aku exam kelmarin. "Mana ada la. Aku dah lama habis exam. Bila masa pulak la aku exam kelmarin." Balasku.
Ketawaku masih tidak habis lagi. Semua orang percaya ke yang aku exam kelmarin. Aku sekarang tengah tunggu result je la. Si Rania pun mesti ingat aku exam kelmarin jugak. Best pulak bila tengok mereka tertipu. Terus Bella mencubit lenganku. Mak aih, sakit la. Dah rupa ketam sepit.
"Weh, belanja aku secret recipe. Meleleh air liur aku bila dengar Secret Recipe." Kataku. Cuba pau si Bella. Tapi Bella mana kisah, dia kan anak orang kaya. Mintak apa je dapat. Lebih-lebih lagi dia ni anak orang kaya. Hidup senang la. Untung untung.
"Okey, boleh." Balas Bella selamba. Yeay, Bella belanja. Free tu. Siapa la yang tak nak. "Aku tak nak shopping dah. Lepas makan ni kita balik." Kata Bella. "Ha, aku nak beli sushi sebelum balik." Kataku. Bella mengangguk. "Okay, boleh. Today is on me." Kata Bella. Wah, lagi aku sayang kat dia ni. Yeay.

ANDA SEDANG MEMBACA
Mr. Charming [C]
RomantizmScenario cerita yg x tersusun rapi. Terserah kepada awak sama ada nak baca ataupun tidak. Thank you ❤ All it take is ONE 'Thing' Tekan la button read tu xD hahahahaha tu je. Apa yg payah nya xD Highest Ranking [#3 in Romance] Wonderful Cover cr...