I'm Yours

hoofdstuk 33

{Scarlett pov.}

Hij slikt en haalt diep adem. "Lex je hoeft het niet te vertellen" zeg ik en leg een hand op zijn schouder. "Ik wil het wel vertellen" zegt hij en knikt langzaam. " 5 jaar geleden reden we van een feest naar huis. Mijn vader,mijn moeder en ik waren net nog ergens wezen eten en het was heel gezellig.we zaten in de auto. We reden onder een brug door. Een of andere idioot vond het leuk om een baksteen naar beneden te laten vallen. Hij viel door de vooruit recht op mijn moeders hoofd. Het ging zo snel. Ze viel meteen neer. Mijn vader stopte de auto meteen. Alles zat onder het glas en bloed. Ik schoot compleet in paniek. Mijn vader bleef rustiger gek genoeg. Hij belde de ambulance die er niet veel later was. We werden naar het ziekenhuis gebracht en gingen meteen naar de IC. We moesten in de wachtkamer wachten. Het klinkt misschien suf maar ik zat te huilen. Ik wou niet dat ze dood ging... Mijn vader heeft ondertussen weet ik veel hoeveel koffie op. Hij liet nooit verdriet zien. Dat was voor watjes zei hij. Een dokter kwam naar ons toe lopen. Ik sprong meteen overeind en mijn vader kwam er ook bij staan. "Het spijt me heel erg" begon de arts. Ik wist al hoelaat het was. Ze had het niet gehaald. 'Ze is overleden. We hebben haar nog geprobeerd te redden' voegt hij eraan toe. Ik rende langs de arts af naar de kamer waar mijn moeder lag. De tranen rolde weer over mijn wangen toen ik haar zag liggen. Ik ging op de rand van het bed zitten en pakte haar hand vast. 'ik hou van je' had ik gezegd en een kus op haar wang gegeven. Mijn vader sleurde me weg uit de kamer en nam me mee naar huis. Ik sputterde tegen maar het ging niet.mijn vader werkte vanaf die dag elke dag door.ik besefte me 1 ding heel goed. Ze kwam niet meer terug. Nooit meer." Verteld lex. Er rolt een traan over zijn wang die hij snel weg veegt. "Het klinkt helemaal niet suf" zeg ik en pak zijn hand vast. Hij staat op. Zijn verdriet begint langzaam in woede te veranderen. Hij loopt naar de kledingkast en slaat er hard op. Er zit een groot gat in. Hij deaait zich weer naar me om. De tranen stromen weer over zijn wangen. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen. "Sorry ik kom vast over als een loser" snikt hij. "Totaal niet" zeg ik en druk een kus op zijn lippen. "Je kunt alles vertellen" zeg ik. hij knikt en tilt me op. Ik sla mijn benen om zijn middel heen. "Damn... ik hou van je" zucht hij. Toen waren de woorden eruit. "Ik hou ook van jou" zeg ik. Hij zucht verliefd en glimlacht lief. "Ik mis der gewoon." Zucht lex. "Snap ik" zeg ik begrijpend. "En nu elke keer als iemand over haar begint word ik boos" zucht hij. "Mag ook" zeg ik. Hij zet ons op het bed neer. Ik ga naast hem zitten maar hij trekt me meteen weer op schoot. "Blijf jij bij me?" Vraagt hij zacht. "Tuurlijk" glimlach ik. Hij kijkt me opgelucht aan en drukt zijn lippen op de mijne. Ik glimlach in de kus . Er word op de deur geklopt. "Arghh niet weer" zucht lex. "Binnen" roep ik lachend. Lex laat zich achterover op bed vallen. De deur gaat open en er staat een meisje van 16. " lex je vader vraagt of het papierwerk al klaar is" zegt ze voorzichtig. "Kut vergeten" bromt lex. "Babe als jij met olivia meegaat om de regels te oefenen voor de ceremonie ga ik het papierwerk doen" zegt hij en komt rechtop zitten. Ik knik. Hij drukt een kus op mijn wang en loopt de kamer uit. "Heyy jij met scarlett lex mate zijn ik ben zijn nichtje" zegt olivia vrolijk. Ik sta ook op. "Heyy" zeg ik. "Heeft hij je al gemarkeerd?" Vraagt ze. Ik knik en schuif een plukje haar opzij waardoor de mark te zien is. "Vandaar dat hij de ceremonie zo snel wil doen" mompelt ze in zich zelf. "Hoe bedoel je?" Vraag ik. "Je weet dat als hij je gemarkeerd heeft je met hem je weet wel moet doen" zegt ze met licht gekleurde wangen. Ik knik. "Dat wil hij waarschijnlijk na de ceremonie doen" zegt ze.en waarom heb ik hier niks meer over te zeggen?

Heyy mensjes,
Dit was deel 33. Hopelijk vomden jullie het leuk. Vergeet niet te stemmen. Laat weten wat je ervan vond. Sorry voor de spelfouten. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos