I'm Yours

hoofdstuk 64

{Scarlett pov.}

Lex gooit caleb van zijn stoel op de grond. Hij komt een harde klap neer en je hoort de lucht uit zijn longen verdwijnen. Er komt een geschrokken kreetje uit mn mond en ik ren op ze af. "HEB JIJ DIT GEMAAKT!" schreeuwt lex kwaad naar caleb. Hij schud snel zijn hoofd nee. Net iets te snel voor lex. Hij pakt caleb op en duwt hem tegen de muur. "HEB JE DIT GEMAAKT OF NIET?!"schreeuwt lex nog eens. Ik probeer lex van caleb af te trekken maar t lukt niet. "J..jaa"stottert caleb en kijkt naar de grond. Lex knikt en laat hem los. Lex draait zich naar mij om en scant met zijn ogen me een keer of er niks is. Als caleb weg wil lopen. Draait lex zich nog 1 keer om en slaat caleb hard tegen zijn gezicht. "Lex!" Sis ik. Dan loopt hij naar daan en brady toe. "Zo vriendjes worden met de vijand he" zegt hij tegen ze. Hun kijken lex alleen maar geschrokken aan. "Sorry man" zegt brady en haalt zijn schouders op. Ik moet hem tegen houden voor hij dalijk echt doorslaat. Dan maar worden opgemerkt... ik ben kei hard te gillen. Heel de aula is stil. Lex zijn hoofd draait in 1 super snelle beweging zich om naar mij. Hij kijkt me bezorgd aan en stormt op me af. Hij legt zijn handen op mijn heupen en drukt een spoor kusjes in mijn nek. "Gaat het? Wat is?" Mompelt hij bezorgd tegen mijn huid aan. Ik pak zijn gezicht tussen mijn handen. Zijn ogen zijn compleet in paniek. Ik druk mijn lippen op de zijne en hij ontspant zich meteen weer. "Je moest stoppen voor je dalijk je beste vrienden zou vermoorden"grinnik ik. "Jullie zijn echt het pure kwaad met zijn 2en he" lacht daan. "Mijn kleine duiveltje"glimlacht lex en drukt een kus op mijn voorhoofd en trekt zich dichter naar me toe. "LEX KIJK UIT!" roept daan. Lex zwaait met een arm naar achter. Ik hoor pijnlijk gekreun en dan een klap op de grond. Ik kijk achter lex en zie caleb met een baksteen in zijn hand op de gron liggen. Ik laat lex los en loop naar caleb. "Opstaan" zeg ik. Hij schud zijn hoofd. "OPSTAAN!"zeg ik nu op mijn maangodin stem. Ik schrik er wel van maar dat laat ik maar niet merken. In mijn ooghoek zie ik lex staan grijnzen. Caleb knikt snel en staat vlug op. Heel de aula kijkt me aan maar dat kan me even niet schelen. "Wilde jij nou net lex slaan met die baksteen"vraag ik. Hij knikt langzaam. Hij maakt een verdegende beweging. Ik wil hem helemaal niet slaan. "Waarom?" Vraag ik. Hij pakt mijn handen vast. Lex hoor ik al grommen. "Omdat scar" begint hij. "Scarlett" verbeter ik hem. Hij heeft het recht niet om scar te zeggdn. Hij zucht. "Omdat scarlett. Ik nog steeds van je hou" zegt hij. Ik voel lex handen op mijn middel en hij trekt me ruw naar zich toe. Hij gromt naar caleb en zijn ogen zijn compleet rood. "Maar ik moet me er denk ik maar bij neer leggen dat het niet wederzijds is"zucht hij. Lex knikt en zijn ogen worden weer normaal. "Heb je je mate al gevonden?"vraagt lex rustig en sluit me nog beter in zijn warmen armen. "Jupp brithney"zucht hij en haalt zijn wenkbrauwen op. Er ontsnapt een licht gniffel uit mijn mond.  "Ze heeft me afgewezen. Ze wou alleen lex hebben."zegt caleb. Oww tuurlijk. "Ow" mompelt lex medelevend. Ik knik begrijpend. Lex geeft caleb een hand. Caleb pakt hem vragend aan. "Vrienden?" Vraagt lex. Caleb glimlacht en knikt. "Blijf je dan wel van mijn meisje af?" Gromt lex. Caleb knikt. Mooi probleem opgelost.

Heyy mensjes,
Dit was weer een nieuw hoofdstuk. Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen.
Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos