Lost again (part 2)

Plane-2

Ik zit hier nu al vijf minuten lang naar het scherm te staren.

Shit, shit, shit. dit is niet goed, helemaal niet goed zelfs!

Dit spel is nog lang niet afgelopen.

De woorden galmen door mijn hoofd.

Straks laat hij nog het vliegtuig neerstorten ofzo.

Ik kijk naar links, Noa en haar vader zijn aan het slapen.

Moet ik het wel zeggen?

Mijn hartslag stijgt met de seconde, ik houd het niet meer uit.

'Noa.' sis ik.

'Noa, wordt wakker!'

Ik duw zachtjes tegen haar schouder.

Haar ogen gaan langzaam open.

Ze ziet mijn gezicht en moet glimlachen.

'Noa ik ben serieus!' fluister ik.

Dan pas ziet ze mijn betraande ogen.

ze gaat rechter zitten.

'Wat is er Miel? vindt je het zo eng?' Vraagt ze en slaat haar arm om mijn schouder.

'L-lees.' zeg ik met een trillende stem.

Ze leest de tekst van de iPod.

Haar gezicht betrekt.

'Shit.' is het enige wat ze kan uitbrengen.

'Wat nu?' vraag ik bezorgd.

'Ik weet het niet, laten we proberen rustig te blijven Miel.' zegt Noa als ze ziet dat ik bijna aan het hyperventileren ben.

'Oke, oke, ik probeer het.' lieg ik.

Achter me hoor ik ineens een geluid.

Ik voel iets.

Iets kouds, een voorwerp wordt tegen mijn hoofd gedrukt.

Snel draai ik me om.

Iemand drukt een pistool tegen mijn hoofd!

'Help!' schreeuw ik door het hele vliegtuig.

'Wat doe je?!' roept Noa.

degene achter me staat op.

'Een P-pistool!' roep ik.

Het hele vliegtuig is doodsbang en roept door elkaar.

'Allemaal stil jullie!' schreeuwt degene met het pistool.

Hij staat midden op het pad, en iedereen kijkt hem bang aan.

Wacht eens, het is Nova!

'Noa.' fluister ik, maar Noa heeft het ook al gezien.

zijn blik gaat naar mij toe.

'Meekomen!' roept hij.

'Nee!' schreeuwt Noa.

'Doe nu wat ik zeg, of ik laat dit vliegtuig neerstorten!' schreeuwt hij, ondertussen pakt hij een klein apparaatje uit zijn zak.

'Met een klik hierop zijn jullie er allemaal geweest.' zegt hij.

Iedereen zwijgt en kijkt naar mij.

'Mee. komen. nu!'

Trillend klik ik mijn riem los, en sta op.

'Mila.' fluistert Noa.

'beloof me voorzichtig te zijn.'

Ik knik , en loop de rij uit.

Ik hoor Nova's ademhaling, zo zwaar, alsof hij buitenadem is.

Hij grijpt me bij mijn zij en trekt me naar zich toe.

Met zijn pistool prikt hij in mijn rug.

Mijn gezicht vertrekt van pijn, mijn rug is nog niet herstelt.

'Auw.' zeg ik zacht.

Hij duwt me vooruit en doet ondertussen een rugzak om.

We zijn vlakbij de cockpit, waar de stewardessen ons angstig aankijken.

Nova trekt aan de deur.

'Nee!' schreeuw ik, maar Nova heeft de klep al opengetrokken.

Ik zie onder me de wolken, en hoor het gierende geluid van de vliegtuigmotoren.

'Nova, alsjeblieft niet doen!' schreeuw ik.

Maar voor ik het weet krijg ik een duw.