Lost again (part 2)

kooi-76

hey,

sorry hoor maar nog even iets:

het boek begint aan zijn eind te komen!

dit worden de laatste paar spannende hoofdstukken...

succes met verder lezen!

xxx

Xleeniex

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

rennend duw ik alle bladeren uit mijn gezicht.

weg hier.

ik moet weg hier.

en dan ineens sta ik stil.

voor me staat een hut-achtig huisje.

denk maar aan zo'n typisch jungle hutje:

begroeid met takken en bladeren, half ingezakt en inplaats van ramen, grote gaten.

maar aan deze is toch iets anders.

ten eerste ziet hij er groter uit.

maar toch, het hutje heeft iets dat het anders maakt, eerlijk gezegd heb ik geen idee wat.

'Hallo?' fluister ik.

ik hoor geristel in het huisje.

zet je over je angst.

zet je over je angst.

'hallo?' vraag ik wat harder.

harder geristel.

'hallo?' roep ik nu ongeveer.

ineens hoor ik heel ver achter me een soort harde schreeuw.

van schrik vlucht ik het hutje in.

wat was dat?

waar kwam dat geluid vandaan?

het geritsel is gestopt.

hijgend leun ik tegen de muur van het hutje aan.

dan schiet me iets te binnen.

ik ken deze stem.

Tijs' stem.

(vanaf Tijs gezien).

'schreeuw nog een keer!' roept Lenna.

'Mila!' schreeuw ik zo hard ik kan terwijl ik het dikke hout vastgrijp.

vanaf een afstand kan ik net haar hoofd zien.

'help!' krijst Lenna.

'niet gillen maar schreeuwen! ik wordt doof!' sis ik.

'kijk naar jezelf.' bijt ze me toe.

ik negeer het en schreeuw nog een keer.

maar Mila is weg.

waarschijnlijk het huisje in gevlucht.

volgens mij is het hopeloos.

ik slaak een zucht.

kon ze ons maar zien.

sommige mensen gaan verslagen zitten.

'kom zitten Tijs.' zeggen een paar mensen.

ik kijk nog één keer hoopvol naar het dak van het hutje die ik nog net kan zien, maar als er na een paar seconde nog niks gebeurt, geef ik het op en plof ook neer op de grond.

ik kijk naar de rode zonsondergang.

'Tijs!' hoor ik van verweg.

'jongens!' roep ik naar iedereen die hier zit.

'Mila komt ons halen!'

(vanaf Mila gezien).

helaas, mijn gedachtes hebben me overgehaald om Tijs te gaan zoeken.

dus dat is waarom ik nu als een gek op het geluid af ren.

'Tijs!' schreeuw ik ondertussen.

ik kijk bang om me heen.

waar is hij?

'Tijs!' roep ik nog een keer.

'Mila!' hoor ik van rechts.

ik ren sneller en sneller.

maar ineens struikel ik over iets.

snel sta ik op en zie dat het een pistool is.

helaas zit hij onder het zand.

ik blaas het eraf en ren verder.

misschien komt dat nog wel van pas.

'Tijs! waar ben je?' roep ik na nog een lange tijd.

'hier!' 

zoekend kijk ik om me heen.

waar is hij?

ineens hoor ik meerdere stemmen.

'boven je!'

ook die stem herken ik.

het is Xander die ook in het neergestorte vliegtuig zat.

ze leven nog!

snel kijk ik naar boven.

geschrokken zie ik ze.

een stuk of dertig mensen zitten in een soort grote kooi die boven de grond hangt.

'help ons!' hoor ik iemand zeggen.

'haal ons eruit!' snikt een ander.

'ja, hoe haalt dat kleine kind ons eruit?' hoor ik een oudere stem mompelen.

tja, dat is een goede vraag.

een kooi heeft toch meestal een sleutel?

'hoe zijn jullie erin gezet?' schreeuw ik naar boven.

sommige halen hun schouders op, andere antwoorden door elkaar heen.

'aan de bovenkant!" hoor ik iemand boven de andere uit schreeuwen.

wacht, de kooi of wat het ook mag zijn, zit vastgemaakt aan een boom.

tja Mila, dat is dan je enige optie zo te zien.

klimmen.

'ik ga klimmen!' schreeuw ik.