Lost again (part 2)

Sick-27

(Vanaf Jack gezien).

Moe loop ik naar het keukentje.

Ik schuif het karretje aan de zijkant, pak de laatste boterham en schuif het gordijntje tussen het stewardess gedeelte en het passagiers gedeelte dicht.

Ik hoor vanaf hier een aantal mensen praten en eten, en besluit maar even hier te blijven.

Ik heb geen zin in drukte.

Ik neem een hap van de boterham en trek een blikje Fanta open.

Het is al donker geworden en het tocht hier nogal, dus heb ik het ijskoud.

Zelfs met deze sweater heb ik kippenvel.

Pfoe, dat ik vroeger zo'n populaire jongen was, en nu op een gecrasht vliegtuig moet overleven.

Nog steeds vindt ik het hier allemaal maar vreemd.

Ineens komt Joep naar me toe gelopen.

'Hey Jack.' zegt hij en loopt de wc in.

ik knik naar hem en neem nog een hap.

'Kun je even weg gaan?' vraagt Joep.

oja, dat is waar, de wc kan niet meer dicht.

'Is goed.' zeg ik en loop de cockpit in met mijn Fanta blikje in mijn hand.

Ik zucht diep en neem een slok.

Hoelang zouden we hier nog zitten?

Langer dan een week ga ik het hier echt niet uithouden, en straks raakt het eten op...

Ik wrijf door mijn haar en neem nog maar een slok.

'Je kan komen hoor.' hoor ik de stem van Joep na een tijdje wachten zeggen en de voetstappen vervagen.

Ik sta weer op, neem het blikje mee en begin verder aan mijn boterham te eten.

(Vanaf ... gezien).

Het lijkt alsof er al een jaar voorbij is.

Starend naar de golvende zee, wrijf ik nog maar een keer door mijn zanderige haar.

Nog steeds hoop ik dat hij zijn werk goed heeft gedaan, al zit ik hier.

Want ik heb nog lang niet opgegeven.

(Vanaf Noa gezien).

'Miel, waar blijft Jack?' vraag ik me af.

Er is namelijk alweer een half uur voorbij.

'Weet niet.' zegt Mila en kijkt op van haar computerscherm.

'Zal ik even gaan kijken?'

Mila knikt en maakt ruimte zodat ik er langs kan.

Ik maak een kommetje van mijn handen en blaas er in, het is zo koud hier.

Ik trek het gordijntje open en kijk stomverbaasd naar Jack.

Hij ligt tegen de keuken aan en ziet er niet goed uit.

'Jack!' zeg ik geschrokken en til hem recht op, waarna hij meteen weer inzakt.

'Wat is er gebeurt?!' vraag ik, maar krijg geen antwoord.

Ik trek hem omhoog en roep of er iemand kan komen helpen.

Al snel komt Tijs aan haasten.

'Jezus.' mompelt hij en helpt me met Jack dragen naar de cockpit.

De cockpit is eigenlijk de ruimte geworden voor zieken en gewonden vindt ik.

'Wat is er gebeurt?' vraag ik nog een keer, maar dan aan Tijs.

'Ik weet het niet, ik hoop niets ernstigs.'

Ik knik moeizaam.

Tijs geeft voorzichtig een paar zachte klappen in zijn gezicht, in de hoop dat Jack erdoor wakker wordt.

'Niet te hard hè?' zeg ik zachtjes.

Tijs knikt, en bekijkt Jack nog een keer goed.

'Ik denk toch niet dat het heel ernstig is, hij ademt wel nog.'

Ik probeer overtuigend te glimlachen, maar het lukt totaal niet.

Ineens begint Jack uit het niets hard te hoesten.

Volgens mij moet hij kotsen.

'Snel haar een emmer ofzo!' roept Tijs, en ik spurt weg.

Precies op tijd kom ik terug, en trek een vies gezicht als ik Jack zie overgeven.

Achter me hoor ik een paar geluiden.

'Noow, wat is er aan de hand?!' roept Mila.

'Wacht even.' Roep ik en zie Tijs zachtjes over Jack's rug wrijven.

'Ieuw.' hoor ik een arrogante stem; Lenna.

Het kon ook niet anders.

Ik draai me om, blijkbaar is iedereen naar de cockpit komen kijken.

'Jongens, Jack heeft rust nodig.' zegt Tijs.

'Mila, haal jij even iets wat op een deken lijkt ofzo?'

Mila knikt en rent weg.

Ook Lenna beent haar achterna.

'Kom, wij gaan ook.' zeg ik tegen Joep en de verbaasde Lisa.

Ze knikken zonder erbij na te denken, en lopen zweverig achter me aan.