Lost again (part 2)

Jackdinner-39

Even later komt Lisa weer naast me zitten.

Ze heeft een boek ik haar handen en overhandigt het boek aan mij.

'Dankje.' zeg ik met een glimlach en bekijk de titel.

Lionheart.

Ik draai het boek om en lees de achterkant:

Dit boek gaat over een andere wereld.

Een wereld waar half-mensen half-dieren leven.

Deze wereld heet: Heartland.

Emma die een doodnormaal leven heeft, komt in deze wereld terecht.

Ze wordt verliefd op de zanger James van de bekende band Our Way.

Maar al jarenlang wordt Heartland bedreigt door Vulco en zijn leger.

En dan breekt eindelijk de grote strijd uit.

Halen ze het?

Writer: Lauraumb.

'Leuk.' zeg ik.

Maar net als ik wil gaan lezen, horen Lisa en ik, Tijs roepen.

'Avondeten!'

Ik sla het boek dicht, en stop hem in het voorvakje, tegenover me.

'Is het goed als ik hier blijf zitten?' vraagt Lisa.

Dan komt Noa dus voor de eerste keer niet naast me zitten.

Ik slik even, maar misschien is het ook wel beter.

'Is goed.' zeg ik.

Even later komt Joep zitten.

'Heb je verband?' vraagt Lisa.

Oja, hij zou verband halen.

'Nee, maar de meiden komen er zo aan.' zegt hij en slaakt een diepe zucht.

en ja hoor, na nog geen tien seconden zie ik Lenna en Noa.

Met trillende handen grijp ik de leuningen van de stoel vast.

Lenna heeft een stevige hand om Noa's schouder geslagen en loopt met een opgeheven hoofd langs me.

Ook Noa is me geen blik waardig, en zo te zien besluiten ze helemaal achterin te gaan zitten.

Teleurgesteld staar ik naar mijn schoenen.

'Gaat het meis?' vraagt Tijs.

Ik heb niet eens gemerkt dat hij is komen aan rijden.

Hij legt voorzichtig een hand op mijn schouder, waardoor ik een traan voel ontsnappen.

Ik hoor Lisa wat met Tijs fluisteren, en hij knikt.

Ik kijk ze vragend aan.

'Je mag even bij Jack avondeten als je dat wilt.

Blij knik ik en sta meteen op.

Gelijk merk ik dat ik ontzettende slaapvoeten heb, en het prikt ontzettend.

Dus loop ik strompelend.

Ver achter me hoor ik zacht gelach.

Gelach van Lenna en Noa.

Ik bijt op mijn lip en loop verwoed verder.

Tijs loopt achter me met het karretje eten.

Als we bij de cockpit zijn aangekomen, klop ik zachtjes op de deur.

'Hij slaapt toch. ga maar gewoon naar binnen.' zegt Tijs.

Ik doe wat hij zegt en open de deur.

Daar ligt Jack.

Even gaat er een schok door mijn lijf.

Hij is bleek, en ligt er levenloos bij.

Zijn zwarte haar staat alle kanten op.

'Gaat het wel goed met hem?' vraag ik bezorgt aan Tijs.

'Tja, steeds slechter moet ik zeggen.' zegt Tijs en kijkt naar de grond.

'Maar hier is je eten.' zegt hij vlug en overhandigt me een pak koekjes.

Ik kijk een beetje vreemd, want dit is toch geen avondeten?

Een pak koekjes?!

'Het eten raakt op, binnen de kortste keren zitten we zonder iets.' Zegt hij met een waterige glimlach.

'Oke.' zeg ik teleurgesteld.

Tijs loopt weg, zwaait nog even snel en sluit dan de deur.

En toen, toen zat ik hier met een slapende Jack.

Zal ik hem wakker maken?

'Jack.' fluister ik.

'Eh Jack.'

Maar hij blijft doorslapen.

Ik rol met mijn ogen, en besluit eerst maar gewoon te gaan "avondeten".

De koekjes dus.

En tot mijn verbazing zijn het van die droge Nijntjeskoekjes, in de vorm van Nijntje.

Ik zucht diep; kleuterkoekjes.

Beschamend begin ik dan toch maar aan het eerste koekje.

Ze zijn op zich wel lekker.

'Mag ik ook een koekje?'

Ik schrik op uit mijn gedachtes en kijk recht in het gezicht van Jack.

hij heeft een scheve glimlach op zijn gezicht en kijkt me spottend aan.

'Nee die zijn van mij!' zeg ik nep-beledigt.

'Haal dan maar nieuwe voor mij, ik kan niet lopen.'

Oja, daar heeft hij een punt.

Ik grom wat, maar sta dan toch op.

'Leuke outfit.' zegt Jack.

Ik glimlach en bedenk me dan iets.

Ik moet eigenlijk ook een outfit voor hém maken.

Want hij heeft allemaal verwondingen die eigenlijk bedekt moeten worden.

'Waarom lach je naar me?' vraagt Jack.

'Oh eh niks.' Zeg ik met een rood hoofd, en loop gauw de deur uit.