Lost again (part 2)

rain-51

hieronder staat een bijpassend muziekje,

dus als je wilt kun je die tijdens het lezen op zetten :)

veel leesplezier!

xxx

xleeniex

---------------------------------------------------

(vanaf Mila gezien).

oké, oké, adem in, adem uit.

niet hoesten,

niet aan denken,

ademen,

en open je ogen.

trillend gaan mijn ogen open.

in één klap voel ik alles tegelijkertijd.

koud, nat, pijn, moe, hongerig, en misselijk.

héél misselijk.

ineens voel ik een heel vies gevoel, ik voel dat ik ga overgeven.

en ja, ineen keer komt alles eruit.

hyperventilerend probeer ik overeind te zitten.

met trillende armen en een duizelig hoofd, duw ik me omhoog, tot ik wankelend zit.

alles blijft maar draaien, zelfs als ik mijn ogen dicht doe.

'help.' probeer ik te schreeuwen, maar je hoort alleen maar een soort zacht schor gepiep.

ondertussen valt er een zachte regen op me neer, en zit ik te trillen als een gek.

waar is iedereen?

snikkend blijf ik angstig om me heen kijken.

wat is er gebeurd?

ik zie alleen dreigende wolken, regen, en mijn lichaam.

trillend til ik met veel moeite mijn linker arm op.

er zitten ontzettend veel wonden en schrammen op.

en dan zie ik mijn grote wond.

het is nog erger dan ik had gehoopt.

half kokhalzend draai ik mijn hoofd weg.

'help.' roep ik nog een keer, maar alweer komt er een schor gepiep uit.

ik leg mijn hand trillend terug, wat pijnlijker doet dan ik dacht.

eigenlijk doet alles pijn.

van mijn knieën tot mijn gezicht.

ik voel de natte druppels van mijn haar naar mijn gezicht stromen.

ik begin hardop te snikken, en leg mijn hoofd op mijn ijskoude benen.

waar de hel ben ik wel niet belandt?

en dat alleen door die rot Nova.

die vieze, vieze moordenaar.

Lisa is dood, en veel andere onschuldige mensen.

wanneer zijn Jack, Noa, Lenna, Tijs en Joep aan de beurt?

en wanneer ik?

'help.' fluister ik.

'help alsjeblieft.'

(vanaf Tijs gezien).

'Joep.'

'Joep kijk me aan! is hij echt dood?' vraag ik doodsbenauwd terwijl ik naar de jongen die op de grond ligt kijk.

'voel zelf dan maar, hij ademt niet.' zegt Joep.

inplaats van te kijken of hij nog leeft draai ik me om, en duw mijn vingers tegen mijn hoofd.

we moeten hier zien te overleven, maar ondertussen gaan er binnen nog geen twee uur meteen twee mensen dood.

Noa en Jack.

'godverdomme.' mompel ik boos, en ijsbeer langs de doorweekte passagiersstoelen.

ik kijk naar buiten.

het waait en regent steeds harder.

ik probeer mijn adem onder controle te houden, maar het gaat heel lastig.

'wat nu?' vraagt Lenna's achterdochtige stem.

'wat nu?' herhaal ik sarcastisch.

'ík ben hier niet de baas die alles regelt. jíj gaat ook iets doen, ja!' snauw ik boos.

'nou nou, Tijs. zo kan het wel weer.' zegt Joep op een kalme toon.

'niks "zo kan het wel we..."'. en ineens schiet me iets te binnen.

'shit, Mila!' schreeuw ik en haast me naar boven.

achter me hoor ik gevloek, en gestress.

ik klim voorzichtig maar snel naar boven.

hier boven is het nog veel kouder dan binnen.

snel kijk ik zoekend om me heen.

gelukkig vindt ik haar al naar twee seconden en ren op haar af.

'jezus Mila! kom hier!' schreeuw ik naar haar.

ze trilt als een gek, en zodra ik haar aanraak, krijg ik het nog veel kouder.

ze is bijna onderkoelt.

naast haar ligt -ik denk kots ofzo-, het ziet er in ieder geval niet goed uit.

'kom lieverd, snel naar binnen.' zeg ik, maar ze geeft geen kik.

ze zit met haar hoofd tegen haar knieën aan, maar ze ademt nog wel.

misschien is ze alleen maar flauwgevallen ofzo, hoop ik...

ik pak haar rechterarm vast en trek haar met al mijn kracht mee, maar het gaat ontzettend zwaar en na twee meter geef ik het op.

ik heb echt geen kracht meer.

'Jongens.' schreeuw ik.

ik merk dat ik verkouden wordt, aan mijn schorre keel te horen.

maar gelukkig heeft Lenna het gehoord, want ik zie haar aankomen rennen.

'help please even.' zeg ik tegen haar, en deze keer helpt ze zonder protesteren mee.

we dragen Mila voorzichtig naar binnen.

en als we er -na een dikke tien minuten- eindelijk een keer zijn, leggen we haar in de cockpit.

misschien is de cockpit nog wel de minst koude plek.

er zit maar een klein gaatje in het raam, maar voor de rest valt het wel mee.

'hebben we nog eten?' vraag ik nog steeds buiten adem.

'ik zal kijken.' zegt Joep en loopt naar de deur van de cockpit.

'waar is Jack eigenlijk Joep?' vraagt Lenna.

'sorry lieverd, maar ik heb hem in de zee gegooid. we kunnen hem hier niet blijven houden.'

ik zie in mijn ooghoek Lenna zachtjes huilen, maar ik heb geen moed en kracht meer om haar te troosten.

'Maar Joep,' snikt Lenna, 'leefde hij dan echt niet meer?'

'ja, ik weet het zeker, sorry.' zegt Joep en loopt weg.