Lost again (part 2)

Fall-4

Heey!

Ik heb heel goed nieuws!

DE TRAILER VAN DEEL TWEE STAAT OP YOUTUBE!!!

kijk hem snel!

De link is: www.youtube.com/watch?v=M_hSTEt2q9A

En hij heet: lost part 2.

Maar dat is beetje moeilijk te vinden.

En natuurlijk staat het filmpje op de computer bij hoofdstuk 1 (inleiding).

En hier een nieuw hoofdstuk, hoop dat je hem leuk vindt!

Xx

Xleeniex.

'Miel.'

'Mila.'

Wat gebeurt er?

Oke rustig, probeer je ogen te openen.

'Mila, Please wordt wakker!'

Open ze!

'Mila!'

Ik sper mijn ogen open.

Meteen voel ik alles tegelijktijd.

Misselijk, koud, hoofdpijn, alles.

Ik hap naar adem, terwijl er iemand hard op mijn rug klopt.

Er schiet weer een harde pijnsteek in mijn rug waar de wond zit.

'O god! je leeft nog!' roept er iemand.

Meteen krijg ik een hele stevige omhelzing.

Nu pas heb ik door wie het is; Noa!

Ik probeer iets te zeggen, maar het lukt niet; inplaats daarvan krijg ik een hoestbui.

'Jongens klop op haar rug!' roept Noa.

Meteen voel de pijn in mijn rug weer.

Ik houd mijn hand op om te zeggen dat ze moeten stoppen, gelukkig zien ze het.

'Noa.' kan ik uiteindelijk uitbrengen.

'Jezus Mila, ik ben zo blij dat je nog leeft!' snikt ze.

Nog steeds weet ik niet waar ik ben, en kijk voor het eerst echt om me heen.

Overal waar te kijken valt, is zee, een koude zee.

Maar waar zit ik dan op?

Holy shit! ik zit op een vliegtuig!

het vliegtuig drijft als het ware op de zee.

Een vleugel is helemaal afgebroken.

Links van me is de voorkant en rechts de achterkant.

Ik denk dat het vliegtuig bij elkaar wel twintig meter is.

En nu pas zie ik dat wij niet de enige zijn.

Er zitten een stuk of twintig mensen bovenop het vliegtuig.

De één huilend, de ander slapend, verdrietig, of troostend.

'Waar zijn we?' vraag ik aan Noa.

'Ik weet het niet, echt niet.' zegt Noa en slaat een arm om me heen.

'Ik keek uit het raam en ineens kwam er rook uit de motor, voor ik het wist stortte het vliegtuig naar beneden.

Gelukkig hielden de ramen het nog toen we naar beneden gedrukt werden in het water, en ging het vliegtuig langzaam omhoog.

Maar toen, toen we bijna uit het water waren, sprongen de ramen.

Helaas heeft niet iedereen aan boord het overleefd.' Verteld Noa verdrietig.

'Wie?' vraag ik.

'Een stuk of tien mensen, hebben een paar mannen verteld.'

'Mannen?' vraag ik terwijl ik een lok nat haar uit mijn gezicht veeg.

'Ja, die zitten hier ook vast op het vliegtuig.'

'En hoe ben ik dan hier gekomen?' vraag ik me af.

'Een vrouw zag iets bewegen in het water, en dat was jij. ze hebben je eruit gevist, en ik dacht echt dat je dood zou gaan.' snikt Noa.

'Wow.' is het enige dat ik kan uitbrengen.

ik kijk om me heen, waar is de vader van Noa?

'Noa, waar is je vader?' vraag ik.

Ineens barst Noa in huilen uit.

ik sla voorzichtig een arm om haar heen, hij zal toch niet...?

'M-mijn vader is...' snikt ze. 'verdwenen.'

'Wat?!' roep ik uit, en de tranen springen ook in mijn ogen.

'Ik vrees het ergste.' zegt Noa.

'o shit.' zeg ik zachtjes.

'Maar kunnen we dan niet...'

Plotseling wordt ik onderbroken door een ijselijke gil.

'Help!' schreeuwt iemand.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik aan Noa en sta meteen op.

Ik merk dat het bovenop erg glad is, en verlies bijna mijn evenwicht.

Gelukkig wordt ik op tijd vastgegrepen door iemand.

'Dankje.' zeg ik tegen een vrouw.

Ze heeft van dat blonde nep-haar en te veel make-up.

Ze werpt me een arrogante blik toe.

Jeetje, zelf als ze is neergestort doet ze nog zo.

Snel loop ik door, want rennen doet nog te veel pijn aan mijn rug.

Een aantal mensen staan in een kringetje.

Ik wring me voorzichtig door de massa en kijk waarnaar ze kijken.

Er ligt een jongen in het water te spartelen!

Waarom doet niemand iets?!

'Ik kan niet zwemmen!' schreeuwt de jongen en hapt naar adem.

De mensen staren hem bang aan.

Zonder dat ik het echt wil, spring ik in het water.

In een klap lijkt het of ik ben verdoofd.

Het water is zo koud, dat ik het nauwelijks nog voel.

Snel zwem ik naar boven toe.