Lost again (part 2)

aardbeienkauwgom-55

(vanaf Joep gezien).

'Nova!' hoor ik iemand heel hard schreeuwen.

het is Mila.

vervolgens hoor ik een knal, of iets van een voorwerp dat valt ofzo.

'ga jij kijken?' vraagt Tijs die tussen een stapel doorweerkte kleren aan het graven is.

ik zucht en knik.

snel ren ik naar de cockpit.

(vanaf Tijs gezien).

ik hoor Joep weglopen, en ga weer verder met door de stapel kleren te graven.

ik moet nu echt al het eten dat er misschien nog in de zakken van de kleren ligt hebben.

alles telt en er kan niks verloren gaan.

een stukje verderop is Lenna bezig.

ook eten zoeken.

tot mijn verbazing kauwt ze op iets.

'Lenna! wat eet je?' vraag ik nieuwsgierig.

'kauwgom, hoezo?' vraagt ze met rollende ogen.

wat? ze heeft gewoon kauwgom? en ze zegt ons helemaal niks?

het water loopt me al in de mond.

'geef hier!' zeg ik en loop op haar af.

ze kijkt me even geschrokken aan, maar zet daarna weer haar blik op van: ik-mag-jou-niet.

'Lenna, de rest heeft dit nodig! dit is misschien wel het enige eten dat we hebben!'

ze smakt nu overdreven hard en zegt:

'nee Tijs, deze aardbeienkauwgom is van mij! ik heb het gevonden.'

'Lenna, we...' maar ik maak mijn zin niet af.

'oke dan niet.' zeg ik, draai me om en ga weer verder met het zoeken in de kleren.

ik voel haar ogen in mijn rug branden, maar trek het me niet aan.

'waarom vraag je niks meer?' vraagt Lenna na paar minuten al.

zonder dat ze het ziet grijns ik, mijn plannetje werkt.

ik draai me om.

'het is van jou, het is al goed Lenna.'

ze haalt haar schouders op en kijkt me niet begrijpend aan.

'weetje,' begin ik, 'als je dat voor je zelf houdt, gaat de rest dood van de honger, en ben jij de enige hier. is dat zo fijn?' probeer ik te zeggen met heel veel medelijden in mijn stem.

'het is goed hoor, als jij alleen over wilt blijven.

in deze zee, helemaal alleen.'

ze kijkt me recht in mijn ogen aan.

ik kijk haar recht in haar ogen aan.

'godverdomme, hier is die kauwgom!' zegt ze boos en overhandigt me het pakje.

ontzettend dankbaar pak ik het pakje aan.

ik trek het open, maar tot mijn verbazing zit er helemaal niets in.

snel kijk ik Lenna aan, die haar hele mond vol heeft gestopt met kauwgom.

'Lenna!' roep ik boos.

'natuurlijk houd ik mijn eten voor mezelf!' zegt ze tussen een paar smakken door.

ik duw mijn handen tegen mijn hoofd van ellende.

'je denkt toch niet dat ik dat soort dingen trap?' zegt ze.

haar adem ruikt naar heerlijke aardbeienkauwgom.

ik moet eten!

snel loop ik weg.

boos.

ontzettend boos ben ik.

ik loop naar de cockpit, waar ik bijna tegen Joep aanbots.

'jezus kijk uit!' roep ik boos.

'Tijs.' zegt Joep.

'Mila had een nachtmerrie.'

ik gooi mijn handen in de lucht. 'wat is daar nou weer erg aan? we hebben hier wel grotere problemen!' roep ik boos.

'nee dat is het niet.' zegt Joep.

ik wrijf in mijn gezicht en kijk hem vragend aan.

'nou? komt er nog wat van?' vraag ik ongeduldig.

'ze is uit de stoel gevallen, op haar gewonde arm.'