Lost again (part 2)

S.O.S-21

(Vanaf Mila gezien).

Ik neem nog een grote hap van mijn heerlijke sandwich.

Goed, het is niet eerlijk tegenover de rest, maar voor een keertje kan het wel.

Noa en Jack zitten naast me, en vragen om de minuut hoe het gaat.

Tja, snap ik ook wel, de laatste tijd is er al zoveel gebeurt.

Nog steeds snap ik niet dat er niemand heeft geschoten ofzo.

Niet dat ik het ook wilde, helemaal niet zelfs, maar toch blijft het in mijn hoofd zitten.

Met mijn rug gaat het gelukkig goed, maar mijn arm...

Ik weet niet of het nou echt goed is ofzo.

We hebben daarnet nog "het verband" vernieuwt.

En mijn haar...

Ik wordt echt gek zonder borstel, het steekt alle kanten uit.

Misschien moet ik het maar afknippen ofzo, maar ik en kort haar, dat past volgens mij niet echt bij elkaar.

Ineens wordt er op de deur geklopt.

Geschrokken gebaart Jack dat we de sandwiches moeten verbergen.

'Binnen.' zegt Noa, als we ons ontbijt hebben verstopt.

Langzaam gaat de deur open.

Het is Lisa.

'Jongens, kan Jack even komen?' vraagt Lisa onzeker.

'Eh ja hoor.' zegt Jack, wrijft in zijn haar en staat op.

Hij zwaait naar ons, en verdwijnt achter de deur.

'Wat gaan ze doen?' vraagt Noa met een volle mond.

'Geen idee. misschien iets bespreken?' zeg ik, terwijl ik voorzichtig buk om mijn sandwich te pakken.

Maar net als ik de sandwich bijna te pakken krijg, schiet er een steek door mijn rug.

'Gotsie, ik haat mijn rug!' roep ik boos en ga gelijk weer rechtop zitten.

'Gaat het?' vraagt Noa bezorgt.

ik knik, al is dat niet zo.

Zacht wrijft Noa over mijn rug, dat helpt tenminste een beetje.

We zitten een tijdje zwijgend aan onze sandwich te eten, tot de deur open gaat.

Het is Jack.

Hij kijkt ontzettend chagarijnig en gaat met een harde plof op de stoel zitten.

'Wow Jack what's going on?' vraagt Noa bezorgt.

hij mompelt wat onverstaanbaars, en staart naar de grond.

'hallooow.' zegt Noa en zwaait met haar handen heen en weer.

'Wat is er?' vraag ik Jack.

'Die godverdomme mensen zeggen dat de helikopter naar ons aan het zoeken was.'