Lost again (part 2)

Angry-22

'Nee, je maakt toch een grapje?' vraagt Noa met veel ongeloof.

'Weet ik veel, ze vragen zich allemaal af waarom die helikopter niet heeft geschoten. en begint die Lenna meteen weer te zeggen "ja Mila had dat maar niet moeten zeggen, anders waren we nu wel gered". ik ben fucking boos, sorry.' Zegt hij met een woedende blik in zijn ogen.

ik kijk om me heen, ik heb geen idee wat ik moet zeggen.

Had ik dat boekje maar nooit gevonden.

'Het is verdomme mijn schuld, allemaal mijn schuld.' zegt Jack boos en duwt vloekend tegen de deur.

'Jack je bent niet de enige, ik heb immers die tas gevonden.' probeer ik hem te sussen.

'Dan nog, ik had dat stomme boekje niet moeten bekijken!'

'Rustig Jack!' zegt Noa.

'Niks rustig! ik moet gewoon stoppen met zo nieuwsgierig zijn!' Tiert hij.

'Jack shut up!' Schreeuw ik nogal hard.

'Straks had hij ons wel beschoten zonder dat wij het wisten. en dan hè?!'

Hij kijkt me verbluft aan, en krijgt een rood gezicht.

Ook ik vindt het een beetje awkward.

'Sorry.' zeggen we precies tegelijkertijd.

Achter me hoor ik Noa in de lach schieten.

'Zozo, nooit geweten dat jullie zo uit jullie vel kunnen springen zeg, pfoe.' zegt Noa als ze is bijgekomen van het lachen.

Noa heeft gelijk, ik heb mezelf niet vaak zo horen schreeuwen, en van Jack had ik het al helemaal niet verwacht.

'Sorry, ik was echt even woedend.' Zegt Jack knikkend.

Achter de deur - het passagiers gedeelte - is het stil geworden.

Doodstil.

We draaien ons om naar de deur, en Noa stapt er al op af.

'Niks aan het handje hoor.' hoor ik haar zeggen en ze sluit gauw de deur weer.

'Shit jongens, we moeten echt wat zachter zijn.' zegt Noa op fluistertoon.

'Gaan we dan nu naar het passagiersgedeelte?' vraagt Jack.

'Ja, maar alleen met Lenna durf ik niet zo.' Fluister ik twijfelend.

'Kom, je kan het wel. we gaan ons niet laten afzeiken door een trut.' zegt Jack.

Even lijkt het alsof Noa boos kijkt, maar gelijk daarna loopt ze naar de deur.

Ik knik naar Jack en we lopen naar de deur.

Meteen als we weer binnen stappen, houdt al het gefluister op.

Iedereen kijkt ons aan.

Heb ik iets fout gedaan?

Ik zie Lenna weer op kauwgom kauwen, Lisa opkijken van een soort klein boekje, en Joep en Tijs - die naast Lenna zitten - ook meteen kijken.

'Eh hoi.' zeg ik een beetje ongemakkelijk.

Lenna wendt haar blik af en staart naar buiten.

'Zullen we hier zitten?' fluister ik naar Noa en wijs naar een rij stoelen.

'Ja. Jack kom je ook?'

Jack knikt en loopt naar ons toe.

Als ik zit voel ik een soort vreemde sfeer.

Ik weet dat er iemand gaat beginnen met praten over ons.

En ja, na een tijdje begint het.

'Jongens, wisten jullie dat deze helikopter kwam om ons te redden?' probeert Joep vriendelijk te vragen, maar het komt er bot uit.