oh no-57

385 26 2
                                    

ik klik op Word en open een nieuw bestandje.
mijn handen tikken zacht tegen het toetsenbord, maar ik weet niet wat ik moet typen.
in films zie je ze altijd een geniaal plan bedenken.
geloof me; dat gaat niet bepaald makkelijk.

daarnet heeft Joep mijn laptop gegeven, hij lag ergens tussen een stoel geklemd en daardoor zitten er krassen en deuken in, maar hij doet het nog.

denkend kijk ik naar boven.
hmm, misschien moet ik gewoon maar beginnen met typen.
dus de eerste letters verschijnen op het scherm en ik typ verder:

verdachte mensen:
Joep, Tijs of Lenna.

misschien moet ik eerst even per persoon opschrijven wat hem verdacht maakt, denk ik.

Joep: 

maar ik kom niet verder. wat maakt hem verdacht?
en Tijs, wat maakt hém verdacht?
de enige die ik kan bedenken is Lenna.
Lenna doet zo vreemd.
ze heeft me van begin af aan al stom gevonden, en dat is ze blijven doen.
ook heeft Joep me, toen hij de laptop bracht, verteld over kauwgom.
Lenna heeft gewoon het kauwgom voor haar zelf gehouden!
bij het woord kauwgom loopt het water me al in de mond.
niet aan denken, niet aan denken! zeggen mijn gedachten boos.
ik delete het woord ''Joep'' en inplaats daarvan typ ik Lenna.
alle dingen die haar verdacht maken schrijf ik erbij op.
van het kauwgom, tot me negeren.

als ik klaar ben bekijk ik het resultaat, waardoor er een rilling over mijn rug loopt.
misschien héb ik wel gelijk.
misschien is Lenna wel echt het hulpje van Nova.
bij de gedachte wordt ik al misselijk.
ik bekijk het scherm nog een keer.

en ineens weet ik het.
ik weet waarom er zoveel mensen dood gaan.
iemand hier vermoord ze en gooit ze overboord.
Lenna.
dat ik daar niet eerder aan heb gedacht!

waarom zou iedereen nou ineens zo snel dood gaan?
Lenna gooit ze gewoon overboord en laat ze verdrinken.
ineens kom ik op nog een idee.
zij is bevriend met Noa geraakt.
en nu is Noa dood.
'zij heeft Noa vermoord.' fluister ik met een trillende stem.
ik begin verder te typen.
mijn handen staan trillend tegen het toetsenbord aan.
mijn ademhaling wordt steeds sneller.
trillend klik ik op "save" en sluit de laptop.
niemand, echt niemand mag dit lezen.

-------------------------------

heeey,

bekijk snel hiernaast wat Mila allemaal heeft opgeschreven.
en op Mila's blog staat een nieuw stukje geschreven.
voor degene die het is vergeten: www.xleeniexlost.weebly.com

Lost again (part 2)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu