Lost again (part 2)

His story-41

'Mila!' zegt Jack deze keer harder en gaat rechtop zitten.

Snel duwt hij zijn trui omlaag en kijkt me boos aan.

'What the...' Zeg ik.

'Blijf van me af!' onderbreekt Jack me.

'J-je buik.' weet ik nog net uit te brengen.

'Wat?!' Vraagt hij boos en kijkt naar beneden.

'Shit.' Mompelt hij.

Deze keer is het mijn beurt om hem raar aan te kijken.

'I-ik ehh niks.' zegt hij vlug.

'Jack,' zeg ik streng, wat ik best knap vindt, 'wat is er aan de hand?'

Hij zegt niks en zijn lip trilt.

'Wie heeft dit je aangedaan?' vraag ik overstuur.

'Welke gek heeft die littekens gemaakt?!'

'Ik.' zegt hij en staart naar de grond.

Hij?

Jack?

Jack snijdt zichzelf?

Mijn handen ballen zich tot vuisten, en ik tril als een rietje.

'Hoe? waarom?' mompel ik met een hese stem.

'Gaat je niks aan.' snauwt hij woedend.

Wow, die reactie had ik niet zien aankomen.

'Jack waarom?' vraag ik deze keer iets minder boos.

'Omdat ik vroeger fucking depressief was ja! daarom sneed ik mezelf!' roept hij ineens zo boos, dat ik ineen krimp.

hij draait zijn hoofd met een ruk naar me om, en ziet me in elkaar gedoken zitten.

'Sorry, het was niet de bedoeling...'

Maar voor hij zijn zin af heeft gemaakt, barst hij ineens in huilen uit.

'Sorry.' zeg ik zacht en kruip voorzichtig naar hem toe.

'Ik had het nooit moeten doen.' zegt hij tussen een paar snikken door.

Ik zit heel ongemakkelijk naast hem, en heb geen idee wat ik moet doen.

Dit had ik nooit van hem verwacht.

Die jongen met de coole look, die zo ontzettend stoer was, is dus iemand die heel onzeker en depressief is.

Of depressief wás.

'Ben je het nog steeds?' fluister ik.

'Nee.' snikt hij.

'Niet meer.'

'Goed zo.' besluit ik na een tijdje maar te zeggen.

'Ik heb je nodig.' zegt hij en kijkt me aan.

Ik kijk recht in zijn rode betraande ogen, zijn verwilderde gezicht, en zijn haren die overal uitpieken.

Wat is hij toch knap.

'Jack.' fluister ik.

'Beloof jezelf nooit meer zoiets aan te doen, oké?'

Hij knikt zachtjes.

'Belooft?' vraag ik.

Ik weet niet hoe hij het doet, maar door zijn tranen heen weet hij een glimlach tevoorschijn te toveren.

'Belooft.'

'Gelukkig.' zeg ik opgelucht, en zak iets onderuit.

Ik pak nog een Nijntjeskoekje en sluit mijn ogen.

Nog steeds ben ik in een halve shock.

Noa noemt me een bitch, met mijn arm gaat het alsmaar slechter en Jack heeft zichzelf gesneden vroeger.

Ik zou er niet aan moeten denken om mezelf te snijden.

Langzaam gaan mijn ogen weer open.

'Waarom was je depressief?' floept er ineens uit.

Jeetje, kan ik niet een keer normaal doen?!

'Shit, sorry.' Zeg ik snel.

Geschrokken kijkt Jack me aan.

'Je hoeft het niet te vertellen.' Piep ik.

Hij neemt een diepe zucht en ik zie aan hem dat hij het toch wilt vertellen.

'Oke, beloof dit aan niemand te vertellen.'

Oh wow, ik en geheimen?

Ik weet niet of dat een perfecte combi is.

Maar goed, er gebeurt al zoveel, het kan er wel bij.

'Belooft.' zeg ik zacht.

Hij wrijft met zijn hand in zijn nek en begint.

'Ik ben depressief geworden omdat...'

😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮

Tjaaa waarom????

Ik ga snel het nieuwe hoofdstuk schrijven, want ik moet zelf nog even bedenken waarom ;D

Xxx

Xleeniex