Lost again (part 2)

Boy-6

'Mevrouw?'

Ik tik op de rug van een brede vrouw met blonde vlechtjes in.

'Ja?' vraagt ze met een zware stem - die stem past echt totaal niet bij haar, misschien van het roken?.

'Weet u misschien waar ik de jongen kan vinden die is gered?'

'Ja, in de cockpit is hij te vinden.' zegt ze, vervolgens rochelt ze flink en spuugt een klodder spuug op de grond.

Gatverdamme! Hoe houd ik het hier ook maar één dag uit met deze rare types?

Ik loop snel weg, en klim voorzichtig in de passagiersruimte.

Gelukkig, hier is het tenminste iets rustiger.

Nouja een klein beetje dan, er zitten een paar kleine kinderen te huilen, en een paar volwassenen zitten bezorgd met elkaar te praten.

ik loop naar de cockpit toe, en klop op de deur.

'Ja?' hoor ik een mannenstem zeggen.

'Ehm, ik wilde even kijken naar de jongen die is gered.' zeg ik.

'Sorry, dat kan niet, hij heeft rust nodig.' zegt de stem.

'Ow, oke, maar ik heb hem gered.' zeg ik.

'O,' zegt de stem verbaasd,'kom dan maar een kijkje nemen.'

Voorzichtig trek ik de deur open en loop stilletjes de cockpit in.

'Niet zo verlegen hoor, we hebben het allemaal lastig, dus kom maar.'

Op een van de pilotenstoelen zit de jongen die ik heb gered.

Hij heeft een deken over zich heen geslagen, en trilt als een gek.

Als hij mij ziet verandert en blik, en glimlacht.

'Hey, ik ben Jack.' zegt hij en steekt een hand naar mij uit.

'Mila.' glimlach ik.

Wow! hij is knap!

Hij is dezelfde leeftijd als ik.

Zijn zwarte haar hangt nat over zijn gezicht, hij heeft een lichtblauw shirtje aan en een grijs-doorweekte jogingbroek.

Op zijn arm zit een grote blauwe plek.

'Ik ben je erg dankbaar dat je me hebt gered.' zegt Jack.

'Oh, geen dank.' zeg ik en voel me ontzettend verlegen worden.

'En ik ben Peter.' zegt een - ik denk - vijftig jarige man.

'Mila.' zeg ik weer met een glimlach.

'Ik ben huisarts als beroep, dus kan deze jongen wel hulp van min gebruiken.' zegt Peter.

'Mila! oh daar ben je!' roept Noa.

Noa trekt de deur open van de cockpit, en gluurt om het hoekje.

'Oh, dit is Noa mijn vriendin. Noa, dit is Jack. En dat is Peter, hij is huisarts.' zeg ik.

'O, hoi Noa.' glimlacht Jack.

'Hallo.' zegt Peter.

'Hoi.' zegt Noa terug.

'Ehm, Mila ik heb handdoeken en hier zijn je droge kleren.' zegt Noa.

'Oh, is goed, ik kom eraan.'

'Oke.' zegt Noa en doet de deur weer dicht.

'Sorry, ik moet gaan.' zeg ik.

'Is goed, anders wordt je nog verkouden.' zegt Peter.

'Doei!' zegt Jack.

Ik zwaai.

'Veel beterschap!' zeg ik en doe de deur dicht.