Lost again (part 2)

Gebraden uiltjes-38

'Mila.' hoor ik Lisa's stem op een lieve toon zeggen.

'Lieverd wordt maar wakker.'

Meteen open ik mijn ogen.

Ik lig op een passagiersstoel, en zie iedereen boven me hangen.

Lisa, Tijs, Noa, Joep en Lenna.

Jack niet.

Snel werp ik mijn blik even naar buiten.

Het is al pikkedonker.

'Gaat het een beetje?' Vraagt Joep.

Oja, er was iets met mijn arm.

Ineens voel ik een enorme steek in mijn arm en krimp ineen.

'oh, lieverd toch!' roept Lisa.

'Miel! gaat het?' hoor ik Noa roepen.

Noa.

Die heeft gezegd dat ik een bitch ben, die me heeft uitgelachen, die vriendin is met de grootste bitch op aarde.

Noa verdient het niet om nog mijn vriendin te zijn.

'Rot op!' schreeuw ik boos van pijn en woede.

'Doe is normaal!' hoor ik Lenna's rot stem zeggen, waardoor de tranen over mijn wangen stromen.

'Lenna, Noa, ga eens weg. jullie zien dat Mila verschrikkelijke pijn heeft.' zegt Tijs, die het heeft gezien.

'Waar naar toe dan?' Vraagt Noa, ineens ook op zo'n bitchy stem.

'Noa rot op!' schreeuw ik boos, en zak huilend in elkaar.

Ik hoor Noa wegrennen, en Lenna met alle liefde achter haar aan lopen.

'Waar doet het pijn?' vraagt Joep.

'Logisch, haar arm.' zegt Lisa gestrest.

'Au! Please help!' zeg ik.

'We doen onze best, maar we hebben geen medicijnen.' zegt Joep.

'Kom, geef maar heel voorzichtig je arm.' zegt Tijs.

'Ja, want hoe je nu zit, gaat het alleen maar meer pijn doen.' Zegt Joep.

Dat is waar, denk ik.

Ik zit helemaal in elkaar gedoken.

Heel voorzichtig probeer ik mijn gewonde arm van de plek weg te halen.

Maar inplaats van dat het lukt, voel ik een verschrikkelijke pijn.

'Het lukt niet.' piep ik.

'Zal ik het proberen te doen?' vraagt Joep.

'Lisa.' fluister ik zacht, maar hard genoeg dat iedereen het hoort.

'Goed.' zegt Joep.

'Ik probeer het.' zegt Lisa.

Ik knijp mijn ogen dicht, en met mijn andere arm pak ik de leuning vast en knijp er zo hard mogelijk in.

Ik voel een koude hand mijn arm pakken en bijt hard op mijn lip als ik weer een pijn steek voel.!

'Rustig maar Miel, Lisa doet het heel goed.' zegt Tijs.

Doe woorden helpen, en ik probeer aan iets anders te denken.

Aan wat?

Ehh, eenhoorns, vogels, papa en mama, mijn broertje, Zayn, Harry, Niall, Louis, Liam, David, Oreo, wat nog meer?

Weer voel ik mijn wond branden.

Shit, aan iets leuks denken!

Jack, opa en oma, mijn vriendinnen thuis, Noa, nee Noa niet! zij is mijn vriendin niet meer!

Ik weet even niks leuks meer te bedenken, en meteen voel ik de pijn weer.

Oke, denk aan iets randoms.

Vliegende tomaten is het eerste dat in me opkomt.

Ok raar maar het helpt.

Ik ga door met rare dingen verzinnen.

Rennende deurknoppen, dansende koptelefoons, zwemmende lieveheersbeestjes, gebraden uiltjes.

Oh god, ik begin echt gek te worden...

'Goed zo, hij ligt goed.' hoor ik Lisa opgelucht zeggen.

Ik open mijn ogen en zie links van me mijn arm op de leuning liggen.

Een vieze arm, een ontstoken.

Ik heb kotsneigingen, maar ik laat het niet merken.

Hij doet nog steeds pijn, maar het is een stuk minder.

'We hebben verband nodig jongens.' zegt Tijs.

'Joep haal jij even iets?'

Hoe gaat het ooit goed komen met mijn arm?

Joep knikt en loopt weg.

Even later loopt ook Tijs weg.

'Goed gedaan hoor meis.' zegt Lisa die zacht over mijn rug wrijft.

Ik knik en slik de brok in mijn keel weg.

'Sorry het was echt niet de bedoeling om je arm...'

'Niet erg.' onderbreek ik Lisa.

Ze knikt opgelucht en neemt naast mij plaats.

'Je outfit is wel af.' zegt ze na een tijdje stilte.

'Echt?' vraag ik blij en kijk naar mezelf.

Van boven naar beneden:

Mijn eigen schoenen, maar dan met een zwarte stof er omheen gebonden.

Een dikke jogingbroek.

Mijn dikke sweater, die ik eerst ook aan had.

Ik voel dat om mijn rug nog een extra stof is gebonden.

Om mijn handen zijn ook zwarte stofjes gebonden, waardoor je alleen nog mijn vingertoppen ziet.

En er zit, zo te voelen, ook nog een dikke muts op mijn hoofd.

Het liefst wil ik Lisa om haar nek vliegen, maar met mijn arm gaat het een beetje lastig.

'Dankjewel! OMG ik ben zo blij!' zeg ik terecht.

'Alsjeblieft. dat had je wel nodig.' glimlacht ze.

Even valt er een stilte.

'Ik pak even een boek.' zegt Lisa en staat op.

Waar zouden Noa en Lenna zijn?

Vraag ik me af.

Wat mis ik haar knuffels en haar grapjes.

Nee! niet aan denken!

Ze heeft het hier verpest door met Lenna vriendin te worden.

Ze heeft het er zelf naar gemaakt.

😬😬😬😬😬😬😬😬😬😬😬😬😬

Hello!

Hier komt een nieuwe wedstrijd:

Wil je dat jouw boek in mijn verhaal komt?

Stuur dan:

- naam

- titel boek

- kort waar het over gaat.

Dan komt er een klein stukje in.

Ps: de mensen die al in mijn boek zijn gekomen mogen niet nog een keer, sorryyyy

Xxx

Luf joewoeeeee

Xleeniex