Nova-42

393 21 0
                                    

'Ik ben depressief geworden omdat.'
Hij zucht met een trillerige stem.
'O-omdat, omdat ik m-mijn vader vermoord heb zien worden.'
Wow wacht, wat?!
Het lijkt alsof ik even stop met alles.
Met ademen, met friemelen aan mijn vingers, met kijken.
'Wat?!' zeg ik met een ongelovige stem.
Hij vlecht zijn trillende vinger in elkaar en vervolgt zijn verhaal.
'H-het was een doodnormale dag en mijn vader en ik liepen door het park. dat deden we dagelijks,'
Zonder dat ik het merk, leg ik een arm over zijn schouder.
'Het was verdomme mijn schuld.' zegt hij en ik zie dat er tranen rollen over zijn wangen.
'Waarom?' Vraag ik voorzichtig.
'Nou ik zag een voorwerp - ik weet niet meer wat - ergens bij de struiken liggen, en zei voor de grap dat ik niet kon bukken en of mijn vader het kon oprapen,'
Hij haalt even diep adem en vervolgt.
'Mijn vader lachte en pakte het voorwerp toch op, en toen gebeurde het.'
Ineens voel ik bij mij ook een traan wegglippen.
'Toen mijn vader voorover boog, sprong er iemand uit het niets naar hem toe, en schoot met een pistool in zijn nek.
Ik heb niks gedaan, ik stond al die tijd stil te staren naar alles wat er gebeurde.
Het ene moment had ik nog de grootste lol met mijn vader, en vijf seconden later lag hij dood in het park.'
Met mond open staar ik naar hem.
'Holy shit.' zeg ik na vijf lange seconden.
'E-en hoe zag de crimineel eruit?'
'Dat weet ik niet. Het enige dat ik zag was dat hij helemaal in het zwart was, en een zwarte bivakmuts op had. en het rare was...'
Maar ik luister niet meer naar de laatste zin.
'Zei je daarnet zwarte bivakmuts?'
'Eh ja.'
'Deadline.' is het enige dat ik zeg, maar Jack weet al genoeg.
'Fuck.' zegt hij en balt zijn handen tot vuisten.
'Ja.' zeg ik, terwijl alles nog een beetje moet doordringen.
'Deadline heeft mijn vader vermoord!' roept Jack nu ongeveer.
'sst, stil maar.' sus ik hem, maar van binnen ben ik ook heel boos op Nova.
Hoe kan hij?
'En het rare was dat, dus deadline, mij niet heeft vermoord.' Zegt Jack.
'Huh?' zeg ik verbaast.
Hij heeft zijn vader vermoord, maar Jack niet.
Oke, ik snap nu dus echt niet meer wáárom Nova dit doet.
Waarom heeft hij Noa en ik uitgekozen om te vermoorden?
Waarom heeft hij Noa's moeder vermoordt?
Waarom heeft hij Jack's vader vermoordt.
'Oh shit.' zeg ik ineens doodsbang.
'Wat?' vraagt Jack.
'Noa's moeder is vermoordt door hem, jouw vader ook, maar mijne nog niet. gaat hij mijn ouders denk je vermoorden?' vraag ik met grote ogen.
Jack wrijft door zijn haar en ik zie aan hem dat hij het ook niet weet.
'Ik weet het niet, maar ik vrees het ergste.' zegt hij na een lange tijd.
Ik bijt op mijn lip en knik.
'J-jack?' vraag ik na een tijdje.
Meteen kijkt hij op.
'Ja?'
'Zou ik misschien bij jou mogen slapen?'
Hij kijkt snel even uit het raam.
Ik ook en zie dat het al heel erg donker is.
'Of course.' glimlacht hij.
'Dankje!' zeg ik blij en kruip op de stoel naast hem.
In mijn ooghoek zie ik dat hij snel wat tranen wegveegt en zijn ogen sluit.
Ik doe zijn voorbeeld na en merk dat ik heel erg moe ben.
Al snel val ik in een diepe slaap.

Lost again (part 2)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu