Lost again (part 2)

Last party forever-14

Mijn hart gaat als een gek tekeer.

Ik klem mijn handen nog steviger om de leuning.

Mijn pijnlijke arm bonkt van de pijn, maar dat vergeet ik als de voetstappen dichterbij komen.

Ik probeer mijn adem in te houden.

Alles is wazig en draait alsof ik op een kermis ben.

De zware stappen duwen tegen de grijze vloer.

Bij elke stap maak ik me iets kleiner.

'Gevonden!' schreeuwt Jack en rent terug.

'Shit!' zeg ik nep-boos, en sta heel voorzichtig op.

'Gaat het Mila?' vraagt Jack en schiet me te hulp.

'Thanks.' zeg ik blij.

'Buut vrij!' schreeuwt Noa.

'Ah nee!' Roept Jack.

Ik steun op zijn arm en loop wankelend naar de cockpit.

'Nu alleen nog Lenna, Tijs, Lisa en Joep!' roept Jack.

Noa loopt wankelend naar een fles drinken.

Iets van Bacardi ofzo?

Geen idee.

Ze giet in een keer een halve fles haar mond in.

Ik zelf ben maar even gestopt met drinken.

Nog nooit van mijn leven had ik gedronken, en nu sta ik gewoon te drinken en ben zelfs dronken!

De rest, op Lisa na, heeft ongeveer al een hele fles op.

Ik een halve.

Tja, we wilden een feestje maken van de laatste avond, dus dronken zijn hoort er wel bij.

Ik zie echt alles draaien door de alcohol en volgens mij verzinnen mijn hersenen allerlei weirdo dingen.

Daarnet dacht ik nog aan een oreo-eenhoorn en Noa zei dat ik Niall voor haar verjaardag moest kopen, dus ja...

'Aan de kant bitchos! ik moet buten!' schreeuwt Lenna en duwt me hard aan de kant.

'Buut vrij!' gilt ze.

Jezus, kan ze niet uitkijken?

Ik weet het, ze is dronken, maar dit doet ze met opzet.

'kijk even uit ja!' zegt ze boos.

Ik rol met mijn ogen, ik heb geen zin in ruzie de laatste nacht.

Shit, de laatste nacht al.

Hier stopt het.

Niet aan denken nu!

Ik pak een random fles drinken, en klok het achter elkaar op.

De alcohol brandt als een gek in mijn keel, maar het geeft een goed gevoel.

Na een tijdje heeft Jack iedereen gevonden, en moet ik gaan zoeken.

'één, twee, drie...'

Wat komt er na drie?

Shit, ik ben echt te dronken!

'Twintig!' schreeuw ik na een tijdje maar.

Ik wankel een beetje heen en weer, en zie nog niemand.

Ik merk dat mijn wond helemaal geen pijn doet, geen idee waarom.

Volgens mij ben ik gevoelloos geworden.

Ineens rent er iemand als een gek naar de buut.

Lenna.

Ze duwt me alweer aan de kant, maar deze keer val ik om.

'Haha gebuut slome!' gilt ze zo ongeveer.

Ik probeer overeind te krabbelen, maar heb het idee dat ik toch niet zo gevoelloos ben.

'Auw shit!' roep ik en grijp naar mijn wond op mijn arm.

Snel kom iedereen van zijn verstop plek en loopt naar me toe.

'Ik zal wel even een dokter halen.' zegt Noa en loopt wankelend heen en weer.

Oké, te dronken.

Volgens mij kan Jack wel tegen een beetje drank.

'Gaat het?' vraagt hij.

'Neehee, die Lenna heeft me ge...'

Ik kom niet op mijn woorden.

Ik had niet zoveel moeten drinken!

'Oei, je wond bloed weer, kom maar mee.' Zegt Jack en trekt me overeind.

We lopen naar de cockpit en hij zet me in een stoel.

hij pakt van onder de stoel een grote bak paprika chips.

'Look what I found!' roept hij.

'Lekker!' roep ik blij.

'Hét hulpmiddel tegen pijn.' zegt hij alsof hij in een reclame speelt.

Ik lach en prop een handjevol paprika chips in mijn mond.

'Jongens!' hoor ik Tijs' stem schreeuwen.

'Ik heb een speaker en een IPod gevonden! Ik ben boven op het vliegtuig!'

'Chill, kom Lets go!' zegt Jack en trekt me alweer overeind.

Snel pak ik nog één handje chips en wankel achter hem aan.

Hij klimt bovenop het vliegtuig, waar de rest zit, en helpt me erop.

De zee is rustig geworden, en de lucht is helder.

Duizenden sterren stralen in de sterrenhemel.

Tijs zet een muziekje aan.

Het lied: save the world, galmt over de eindeloze zee.

Met zijn allen staren we naar boven.

Het lijkt alsof iedereen weet dat dit niet het goede moment is om raar te doen, maar even serieus te zijn.

Jack deelt zijn dikke, te grote vest met mij.

Joep was even iets gaan halen en is nu terug.

'Vuurpijlen.' zegt hij.

'Kom even in een kring jongens.' zegt hij, en iedereen doet wat hij zegt.

'houd elkaars handen stevig vast.

Ik houd Noa's handen vast en die van Jack.

'Vandaag is onze laatste nacht samen. de een heeft veel meegemaakt, de ander nog niks, maar laten we dit in elk geval goed afsluiten.' zegt Joep.

Ondertussen rollen de tranen over mijn wangen, en lijkt het alsof ik helemaal niet meer dronken ben.

'Op de hoop dat iemand ons vannacht vindt.' zegt hij en steekt het lontje van de vuurpijl, die iets verderop staat, aan.

Precies bij het refrein van het lied, schiet de vuurpijl omhoog.

Gevolgd door een ontzettend harde knal, en nog een.

Ik bijt op mijn lip en knijp zachtjes in Jack's hand.

Hij draait zijn hoofd naar mij toe, en ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouders.

De laatste nacht van mijn leven.