Lost again (part 2)

where?-78

geschrokken staar ik van Nova naar het pistool.

het werkt niet.

op Nova's gezicht verschijnt een gemene glimlach.

'niet slim hè? een pistool moet je ook nooit in het zand leggen, dan gaat hij stuk.' zegt hij, terwijl hij naar me toe stapt.

mijn hart klopt in mijn keel, en bang stap ik naar achteren.

tot ik tegen een boom bots.

hij komt steeds dichterbij, totdat ik zijn adem kan voelen.

dan voel ik iets tegen mijn gezicht prikken.

bang kijk ik en zie dat er een mes tegen me aangedrukt wordt.

'help!' schreeuw ik.

het mes duwt harder tegen mijn gezicht.

'helaas Mila, ook bij jou komt er een eind aan.' fluistert Nova.

ik ben radeloos.

wat moet ik doen.

'tot ziens Mila.'

het mes wordt nog veel harder tegen mijn gezicht gedrukt, en ik voel iets omlaag druppelen.

bloed.

ik knijp mijn ogen dicht en wacht af.

maar ineens hoor ik een hard geluid en na een paar seconde iets omvallen.

verschrikt open ik mijn ogen.

daar ligt Nova.

bewusteloos.

hoe kan dat?

'Mila!' hoor ik vanuit de kooi boven me.

'we hebben hem met een zware tak bekogelt!' schreeuwt Tijs.

er vormt een glimlach om mijn mond.

ik ben niet dood!

'help ons!' schreeuwen nu de anderen in de kooi.

maar hoe kom ik in de boom, boven de kooi om de bovenkant te openen?

'oke.' schreeuw ik en loop naar de grote boom.

de eerste meter lukt.

maar mijn gewonde arm brand als een gek en mijn hoofd bonkt.

'zet door, zet door.' spreek ik mezelf moed in.

ik trek me op en wil me net vastpakken aan een tak, als er iemand van boven iets roept:

'Mila! de bovenkant van de kooi zit dicht met een sleutel!'

Shit, daar had ik  niet aan gedacht.

wacht, ik weet het al.

'het hutje!' schreeuw ik.

'ik moet terug naar het hutje!'

voor ze nog iets terug kunnen zeggen ren ik weg.