L.I.V.E University

Chapter 12

Chapter 12: Suffer 2

Beverly POV

"Uulitin ko ang tanong ko.." sabi nya saakin habang iniikutan ako.
"Alam mo ba kung bakit ako pumapatay?" bulong niya saakin na hindi ko agad nasagot.

"Kasi.. " sabi niya at hinawakan muli ang aking mga kamay.

Isa isa niyang pinutol ang aking mga daliri hanggang sa maubos ito. Isang nakakabinging sigaw muli ang pinaka walan ko habang ginagawa nya iyon. Napuno ng dugo ang kinalalagyan ko dahil sa patuloy na pag agos ng dugo sa aking kamay.

"Bakit ko nga ba sayo sasabihin kung bakit ako pumapatay? E madaldal ka nga pala." madiing sabi niya saakin at kinalas ang pagkakatali ko.

Umalis siya sa aking harap at may kinalkal sa kaniyang bag. Panibagong kutsilyo ang kinuha nya doon, mas matalim.

Hinila nya ang aking buhok at wala na akong nagawa dahil hindi ko na maigalaw ang aking mga kamay dahil tila'y namamanhid na ito.

Hinila nya ang aking braso at itinapat doon ang kutsilyo.

"Anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya habang umiiyak.

"I will imagine na isa kang... Anong gusto mo? Carrots, mansanas, o patatas?" natatawang sabi niya saakin at lalo akong napahagulgol dahil alam ko na ang nais nyang sabihin.

Nang hindi ako sumagot agad ay kitang kita ko kung paano niya balatan ang aking braso gamit ang kutsilyo.

Unti unti ng nawawala ang aking balat at may pagkakataong halos makita ko na ang aking buto.

Napapikit na lamang ako sa sobrang pamamalipit sa sakit.

"Hayop ka. Wala kang puso." nanghihinang sabi ko matapos niyang balatan ang magkabilang braso ko.

Hindi niya pinansin ang aking sinabi. Pinagsasaksak nya akong muli sa iba't ibang parte ng aking katawan. Nahihirapan na akong huminga at alam kong anumang oras ay mawawalan na ako ng hininga.

"Aaaaaaaaaaahhhhhhh!!!"

Napasigaw akong muli ng ibinuhos nya sa akin ang isang alcohol na nagdulot ng pagkahapdi sa aking mga sugat.

Hindi ko na maigalaw ang aking buong katawan dahil sa labis na pamamanhid. Unti unti ng humihina ang tibok ng aking puso.

"Bago ka mamamatay, pwede ba akong magtanong?" nakakalokong tanong niya saakin.

"Ano yung sinasabi mo kay Hazel kanina?" nakangising sambit nya at naalala ko ang mga tinanong ko kay Hazel kanina.

"IT'S NONE OF YOUR FUCKING BUSINESS!"

Kahit nanghihina ay naisigaw ko parin ang katagang iyan dahil sa labis na galit na aking nadarama.
Napaka walang hiya mo.

"Ok. Basta I'm hoping na hindi mo sinabi ang sikreto ko ah?" bait baitang sabi niya saakin.

"HINDI MO SINABI ANG SIKRETO KO AH?!!". tila demonyong sigaw nya saakin ng wala syang matanggap na sagot.

Tumango tango ako habang umiiyak.

Pilit nyang binuksan ang aking bibig at hiniwa ang gilid nito.

Hindi ako nakasigaw dahil sa sobrang sakit. Hiniwa niya pa ang isang gilid ng aking bibig at hinila ang aking dila.

"Masyado kang maingay, Beverly. Nakakarindi."

Huling sabi niya saakin bago putulin ang aking dila. Tuloy tuloy ang pagpatak ng aking luha. Hindi ako makasigaw at ang tanging naiisip ko lang ay