Iedereen ligt in een deuk; Ik, mijn tweelingzus, Abril, Jaimee & Taylar. We hebben hun ontmoet op school. En nu; 2 jaar verder. Zijn we nogsteeds heel goed bevriend. We hebben altijd lol en iedereen steunt elkaar heel goed. Zij kunnen dus blijkbaar ook geen Engels. Maar wij wel. En dat vonden ze knap! Ik moest daarom lachen. En het blijkt dus ook dat ze alleen maar qua taal Frans leren op de Basisschool.
Nu zit ik dan al in de 1ste... Dat komt omdat ik ben blijven zitten... En dat haat ik zo erg. Het komt waarschijnlijk allemaal door die rot verhuizing. Aluwel ik nu wel in een Geweldig gebied woon, met geweldig lieve mensen. En ik zou zo het weer hebben over gedaan. Want ik wil ook niet meer terug naar Nederland. Daar is het nooit zó Gezellig in de zomer.
Ik speel een beetje met het zand en werp dan weer een blik op Laila. Mijn schattig hondje. Je zou nu denken dat het zo'n kleine Chi Chu is. Nou ik verzeker je. Het is een Newfoundlander. Een grote beer. Maar wel een schattige. En ze ligt Continu in het water. Omdat het anders te warm is denk ik. Het is eerlijk gezegd ook míjn hond. Want ik heb 'm gevonden. En ik verzorg hem altijd!
''Gaan jullie mee het water in?'' Vraag ik, als ik zie dat Laila als een speer het water in rent. Niemand reageert. Ze lijken allemaal wel op 1 doel gericht. Ik volg hun blikken. Een groepje knappe jongens met een best hotte six-pack.
''Het zal toch 'ns niet..' Ik rol met mijn ogen.
Abril kijk me aan 'Dat jij nou niks van jongens weet kleintje.'' Grinnikte ze. Ik zuchtte, het is waar. Ik ben de jongste. Iedereen is al 15. En ik ben dan weer nogmaar 14 samen met mijn tweelingzus.
'Ja, dat zal dan wel zo zijn.. Maar ik geef niks om jongens... En trouwens Gishlaine is net zo oud als mij!' Kaats ik terug.
'Niet waar... ik ben een halfuur ouder.'' Zegt ze plagend.
'En schat, je bent wel de kleinste liefste.' Zei Abril weer.
''Et bébé, nous vous aimons.' Zegt Jaimee weer. En Taylar knikt instemmend.
''Wat zijn jullie toch ook chéris'' We praten natuurlijk alleen maar Frans tegen elkaar. En geloof me, in het begin gaat het zooo snel. Maar als je er eenmaal 2 jaar woont praat je net zo goed mee.
'Dus gaan jullie nog mee?'' Vraag ik dan maar, en wijs naar Laila.
Iedereen knikt. Ik sta op en klop het zand van m'n benen af. We er als laatst is is een ventouse!'' En ik ben dan wel het kleinste, maar ik ben wel het snelst! Laila, komt snel op ons af. Ik grinnik. En zie dat de meisjes zich naar de jongens toe lopen in het water. Ik zucht, en speel gewoon een beetje met Laila.

JE LEEST
The European Girl - Cody Simpson
FanfictionChantea McCarry, ze verhuisd. Van Nederland naar Frankrijk. Ze vind het GEWELDIG! Maar nu ze overal aan gewend is krijgt ze te horen dat ze weer moet verhuizen. En dit keer echt ver weg... Australië. Love is there, even when you don't know it is. Di...