The European Girl - Cody Simpson

*56

Ik pak een mandje uit de stapel, en ga de gigantisch grote supermarkt in. Vanavond blijf ik dan wel bij Cody eten, maar ik moet ook iets voor morgen hebben. Wanneer mijn moeder er zowieso is. Ja, ik heb haar gesproken. En hoe. Ze belde me op en vroeg hoelaat ze in Gold Coast was. Zodat wij haar konden 'Ontvangen.' Ik vind het wel fijn dat mama komt, omdat tja, het is mijn mama. Maarja, misschien neemt ze me mee. En dat is kut. Met papa heb ik nog geen Contact gehad. Helaas. Ik mis hem echt. En precies op dat moment voel ik dat iemand achter me komt staan en me een knuffel geeft. Ik lach en draai me om, wetend dat het Cody is. Gezien aan het armbandje dat hij draagt.

'Wat doe jij hier?' Vraagt hij.

'Uhm, wat denk je in een supermarkt..' grinnik ik.

'O, paardrijden.' Zegt hij sarcastisch. Ik knik.

'Nee, dude. Ik koop spullen voor kerst.' Leg ik uit.

'Maar, je blijft vanavond bij ons eten... Toch?' Ik knik.

' Ja, rustig maar. Met Gishlain. Dat was je toch niet vergeten, toch?' Vraag ik dan, Cody kennende. Hij knikt.

'Rustig. Het is kerst.' Grijnst hij. Ik glimlach ook.

'Dat is waar ook.' En ik sla mijn armen om zijn nek.

'Heb je al een cadeautje?' Vraag ik. Hij knikt. En geeft me een kusje.
'Hmm, was dat het?' Vraag ik lief. Hij schud zijn hoofd.

'Ik heb nog veel meer.' Grijns hij. En hij wiebelt met zijn wenkbrauwen ik giechel.

'Maar, ik moet doorgaan aangezien de supermarkt niet zo lang meer open is. ' Leg ik uit.

' Kom vanmiddag naar mij. Alvast.' Vraagt hij met lieve oogje. Ik knik lief.

'Omdat jij het bent.' En geef hem snel een kusje en loop naar het vlees. Maar Cody gaat niet weg en pakt mijn hand vast en trekt me terug. Ik lach. En hij zoent me, liefdevol. Er gaat een omroep rond.

'De kassa's gaan zo sluiten, ik herhaal; de kassa's gaan zo sluiten.' Zegt de speaker met altijd dat eentonige stomme stemmetje. Voorzichtig duw ik Cody van me af.

'Ik moet echt gaan. ' Zeg ik dan.

'Ik ook.' Zegt hij, heel gewoontjes.

'Ga dan.' Zeg ik en ik duw hem richting de uitgang.

'Maar dan moet ik jou missen.' Zegt hij dramatisch.

' Aw, dat is zo schattig. Maar chliché, maar zo schattig.' Zeg ik met een piep stemmetje. Hij glimlacht lief, en dan loop ik echt weg. Wetend dat ik hem zo nooit kan verlaten. Hij wilt me achterna gaan maar snel ren ik de andere rekken langs. Ik pak kip en andere lekkere dingetjes. Niet te veel. Want zoveel geld hebben we helemaal niet.